เวรกรรม

628 คำ
ตอนที่ 13 เจรจากันอยู่สักพักก็เห็นได้ว่าเมธาวินไม่อาจสื่อความเข้าใจกับพนักงานสาวคนนี้ได้ หล่อนตีความว่าเขาเป็นแขกที่จะมาเข้าพัก ส่วนเขาก็พยายามจะบอกว่าเขาเป็นลูกเจ้าของรีสอร์ต จนชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิด จะควักเงินฟาดหน้าเพื่อเปิดห้องก็ไม่มีสักบาท เพราะตัดสินใจเอาเติมน้ำมันไปหมดแล้ว “คุณแม่ผมเป็นเจ้าของที่นี่ คุณจะดูบัตรประชาชนของผมมั้ย” เขาพยายามหาทางออกอย่างประนีประนอม ด้วยการจะควักเอาบัตรประชาชนให้หล่อนดู หญิงสาวก็รีบยกมือห้ามก่อนจะพูดต่อไปตามความคิดของหล่อน “สมัยนี้บัตรประชาชนใบเดียวใครเค้าก็ปลอมกันได้ทั้งนั้นแหละค่ะ คุณอาจจะรู้นามสกุลเจ้าของรีสอร์ตแล้วก็ปลอมบัตรใส่นามสกุลให้ตรงกับเจ้าของรีสอร์ตก็ได้..ใครจะไปรู้” หญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างหน้าตาเฉย และนี่คือคำพูดชนิดเบาที่สุดจากหล่อนแล้ว เพราะถ้ามากกว่านี้เธอคงต้องออกปากไล่เขา แต่นั่นก็อาจจะทำให้เธอโดนไล่ออกจากที่นี่ก็เป็นได้เพราะแสดงกิริยามารยาทกับลูกค้าไปแบบนั้น หรืออาจจะเป็นเพราะหล่อนมัวให้ความสนใจและทึ่งกับความหล่อของหนุ่มเมืองกรุงอย่างเขากระมัง ถึงได้กล้ายืนต่อล้อต่อเถียงอยู่ได้ตั้งนานสองนาน “เป็นเอามากนะคุ้น เอาไว้แม่ผมกลับมาจะให้ไล่คุณออกเป็นคนแรก” “ค่ะ ตามใจคุณ” เมธาวินเดินจากไปรอที่รถอย่างหัวเสีย ก่อนจะนึกอะไรได้บางอย่าง ที่หลังรีสอร์ตมีน้ำตกนี่หว่า เอ่อ!!..ไปโดดน้ำเล่นเหมือนตอนเด็ก ๆ ให้สดชื่นก่อนดีกว่า เดือนที่แล้วเมธาวินโทรหามารดาและบอกว่า เขาอาจจะกลับมาช่วยทำธุรกิจให้มารดาอยู่ที่นี่ มารดาก็ดีใจมาก แต่บุตรชายของเธอก็ยังไม่ได้บอกเหตุผลที่แท้จริงนั้นออกมา เพราะตั้งแต่ไหนแต่ไร เมธาวินก็พยายามจะออกไปจากที่นี่ให้ได้ ตั้งแต่ตอนเรียนจบมัธยมปลาย เขาก็ตั้งใจจะออกจากบ้าน พอหลังเรียนจบมหาลัยเขาก็ไปเป็นพนักงานออฟฟิศเต็มตัวและจะกลับมาที่นี่แค่เพียงปีละครั้งเท่านั้น และช่วงสามปีที่มีโควิดเขาไม่ได้กลับบ้านเลย 17.00 น หญิงสาวที่ออกตามหาชายหนุ่มตามคำสั่งของเจ้าของรีสอร์ต ก่อนจะได้ยินเอะอะโวยวายดังขึ้นสนั่นหู เสียงนั้นเป็นเสียงผู้ชายกำลังด่าสุนัขตัวหนึ่ง “เฮ้ย! ไอ้หมาระยำ! เอากางเกงฉันกลับมาเดี๋ยวนี้นะ เฮ้ย!!! บอกให้หยุดไง!!!” หญิงสาวเหลียวมองอย่างประหลาดใจ เพราะเห็นภาพนั้นไม่ชัด ก่อนจะขยี้ตาเพื่อพยายามมองอีกครั้งจนเห็นเงาของเจ้าโคโค่หมาของตัวเองที่กำลังวิ่งกระดิกหางตรงเข้ามาหาหล่อน แต่เหมือนว่าที่ปากของมันจะคาบอะไรบางอย่างติดมาด้วย จนทำให้หล่อนต้องเพ่งตามองให้ชัด ๆ อีกครั้งว่าสุนัขของเธอไปคาบอะไรมากันแน่ จนในที่สุดหล่อนก็รู้ว่ามันคืออะไร เมื่อเจ้าหมาจอมขี้เล่นของเธอวิ่งเข้ามาหา “ตายแล้ว!!!! โคโค่ ทำไมทำแบบนี้ ไปคาบกางเกงของใครมา” เมื่อพิจารณาดูอย่างถี่ถ้วนแล้ว เธอเดาไม่ผิดเลยว่าจะต้องเป็นกางเกงของคนที่เธอกำลังตามหาอยู่แน่ ๆ คิดได้ดังนั้นหญิงสาวก็วิตกขึ้นทันที เพราะมารดาของเขาคือเจ้าของรีสอร์ตแห่งนี้นั่นเอง เวรกรรมแท้!!!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม