หมดประโยชน์
497 คำ
ตอนที่ 4
เมธาวินลืมเรื่องที่ศิรดาเป็นเด็กเก็บเสี่ยไปสนิทใจ และเคยคิดจะชวนเธอกลับไปใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านนอกด้วยกัน แต่ศิรดาก็อ้างว่าเธอไม่ชอบชีวิตแบบนั้น เลยทำให้เขากับเธอมีปัญหากันเพราะเรื่องนี้มาโดยตลอด
“ดา..คุณก็เห็นแล้ว ว่าครอบครัวของผมทำรีสอร์ต รับรองว่าผมสามารถหาเลี้ยงคุณได้โดยที่คุณไม่ต้องลำบากอะไรเลย”
“ดาเข้าใจคุณนะคะ แต่อาชีพของดายังต้องพบปะผู้คน ให้ดากลับไปอยู่ป่าอยู่เขา แล้วใครจะมาซื้อประกันของดาล่ะ”
“ผมรู้ที่คุณอยากอยู่ที่นี่ เพราะไม่ได้คิดจะขายแค่ประกันเพียงอย่างเดียวล่ะสิ!”
“คุณหยุดพูดดูถูกดาได้แล้ว ที่คุณมีกินมีใช้ทุกวันนี้เพราะใคร ไม่ใช่เพราะดาเหรอคะ”
“คุณจะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกนะ..คุณดา ก่อนหน้านี้คุณก็รู้ว่า ผมเปย์คุณมากขนาดไหน มันมากจนผมต้องหมดตัว..คุณรู้หรือเปล่า”
หลังจากที่เขาเปย์เธอน้อยลง ศิรดาจึงเปิดโอกาสให้เสี่ยมาหาเธอได้บ่อยขึ้น บางครั้งทั้งสองก็มีอะไรกันในห้องและให้เมธาวินแอบไปหลบอยู่ที่ระเบียงก็มี ก่อนจะตามมาด้วยใต้เตียงในตู้เสื้อผ้าและห้องน้ำตามแต่ความสะดวกที่พอจะวิ่งเข้าไปหลบได้ทันในช่วงเวลาขับขัน เพราะศิรดาต้องการเงินจากเสี่ยและเมธาวินก็ไม่มีเงินเปย์เธอเหมือนอย่างแต่ก่อน จึงทำให้เมธาวินไม่มีทางเลือกและยอมให้ศิรดาทำแบบนี้เรื่อยมา
“อีกครึ่งชั่วโมงคุณรีบหลบไปก่อนนะ”
“คุณนัดใครไว้”
“หัวหน้าของคุณ”
“ไหนคุณไม่ชอบเค้าไง”
“ก็วันนี้เสี่ยองอาจไม่ว่าง ลูกของเขาไม่สบาย”
ทั้งสองคุยกันยังไม่ทันขาดคำ..เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...
“ไปที่ระเบียงเร็ว เจ้านายคุณมา” ศิรดารีบบอกแฟนหนุ่ม เมธาวินยอมเลี่ยงไปแอบอยู่ที่ระเบียงด้วยความไม่เต็มใจนัก
จากนั้นศิรดาจึงรีบไปเปิดประตูให้แขกกระเป๋าหนักที่มาเคาะอยู่ด้านนอก
“สวัสดีจ้ะ..หนูดา” ชายสูงวัยเอ่ยทักทาย
“สวัสดีค่ะ..คุณสุพจน์!!!!”
“เรื่องที่หนูบอกให้ฉันบีบลูกน้องคนหนึ่งออก ฉันจัดการให้หนูแล้วนะ”
“ซุ่ววว!!..อย่าเสียงดังสิคะ เมธ!!..เค้ายังอยู่ที่ระเบียง” ศิรดารีบบอกเพราะกลัวเมธาวินจะได้ยิน
“รับรองว่าไม่เกินสิ้นเดือนนี้ มันต้องลาออกจนได้” สุพจน์ไม่ชอบเมธาวินตั้งแต่ที่เขาแย่งจีบศิรดาในตอนนั้น
“ขอบคุณค่ะท่าน งั้นเราไปข้างนอกกันดีมั้ยคะ หนูไม่อยากเล่นหนังสดให้ไอ้เมธมันดู”
“ไปสิ..หนู”
“งั้นเดี๋ยวหนูไปหยิบกระเป๋าก่อนนะคะ”
- ผู้เขียน
