Chapter 22
1865 คำ
หนูนิดปล่อยให้ชายหนุ่มซุกไซ้ตามตัวอยู่อย่างนั้นโดยไม่มีการขัดขืนใดๆ แล้วทำไมเธอจะต้องเล่นตัวด้วยล่ะในเมื่อเราสองคนโตแล้ว อีกอย่างคุณป๋าเป็นของเธอไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหนยังไงเธอก็ต้องยอมเขาอยู่ดี
"ป๋ารักหนูจัง"
เขาผละออกเล็กน้อยก่อนจะจูบริมฝีปากบางอย่างหลงไหล เธอยื่นมือไปโอบรอบคอของชายหนุ่มก่อนจะเบียดตัวเข้าหาอย่างผู้หญิงใจกล้า อยู่ต่างประเทศเธอได้เห็นการกอดรัดกันแบบนี้จนชินแล้ว ถึงแม้จะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนแต่ใช่ว่าจะปรับตัวไม่ได้ อีกอย่างอายุเธอก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วเรียนจบแล้วด้วย การได้ออกไปใช้ชีวิตคนเดียวในโลกกว้างมันทำให้เธอรู้ว่ามันมีอีกหลายสิ่งที่เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อน และเธอได้ทำความเข้าใจกับทุกสิ่งจึงคิดว่าการที่เธอยอมคุณป๋ามันเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่จะใช้ชีวิตร่วมกันในอนาคต
"หนูนิดก็รักคุณป๋าค่ะ"
"ไม่ให้ไปไหนแล้วนะ หนูต้องเป็นของป๋าคนเดียว"
เขาพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะค่อยๆถอดชุดของหญิงสาวที่ตอนนี้เขารู้สึกว่ามันเกะกะ เธอร้องครางออกมาเล็กน้อยเมื่อถูกเขาสัมผัสในจุดที่มันกระตุ้นอารมณ์ของตัวเอง หนูนิดยอมให้ชายหนุ่มเปลือยเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอจนหมด ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะเคยนอนด้วยกันทุกวันแต่ชายหนุ่มไม่เคยได้เห็นร่างกายอันเปลือยเปล่าแบบเต็มตามาก่อน
"หนูสวยมากเลยรู้มั้ย"
เขาลูบไล้ตรงเนินอกก่อนจะใช้ริมฝีปากพรหมจูบทั้งตัว หญิงสาวเบียดร่างกายของตัวเองเข้าไปใกล้ ทั้งสองคนแทบจะกลืนเป็นร่างเดียวกันกอดรัดฟัดกันอยู่นานจนบัดนี้ร่างกายของทั้งคู่เปลือยเปล่าไปด้วยกัน
หนูนิดใช้มือเล็กลูบไล้ตามแผงอกของเขาลากไล้ลงไปจนถึงหน้าท้อง เขารู้สึกวูบวาบกับสัมผัสของเธอไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ไม่มีใครกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้เท่าเด็กน้อยตรงหน้าอีกแล้ว
"คุณป๋าดูแข็งแรงขึ้นนะคะ"
เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่าก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปกัดริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างยั่วยวน วินรู้สึกว่าเด็กน้อยของเขาบัดนี้โตขึ้นเป็นสาวเต็มตัวแถมยังมีทักษะในการยั่วยวนให้เขาหลงจนโงหัวไม่ขึ้นอีก
"หนูกำลังทำให้ป๋าคลั่งนะคนดี"
"ถึงหนูนิดจะไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องนี้ แต่ยินดีที่จะเรียนรู้ไปกับคุณป๋านะคะ"
เธอเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะโอบรอบคอเขาแล้วยื่นใบหน้าเข้าไปจุ๊บริมฝีปากหนา ชายหนุ่มขึ้นคร่อมทับตัวเธอไว้ก่อนจะจูบเธออย่างควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้ว
"หนูกำลังทำให้ตัวเองลำบาก"
"ยังไงเหรอคะ"
"ก็ยั่วกันแบบนี้คิดเหรอว่าจะรอด"
เขาเลื่อนนิ้วเรียวไปกระตุ้นจุดเสียวซ่านของเธอ หญิงสาวร้องครางออกมามือเล็กจิกลงบนแผ่นหลังของเขาด้วยความรู้สึกรุ่มร้อนไปทั่วตัว
"ก็ไม่คิดว่าจะรอดนี่คะ"
และนั้นคงเป็นจุดที่ชายหนุ่มยั่งอารมณ์ของตัวเองไม่ได้แล้ว เขาไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะได้เจอหนูนิดในร่างแม่เสือสาวแบบนี้ ทั้งสวย เซ็กซี่ ยั่วยวนชวนหลงใหล แถมคำพูดคำจามันผิดไปจากเมื่อก่อนตอนยังอยู่ในอ้อมอกของเขา
"เตรียมรับมือได้เลย ป๋าจะทำจนกว่าหนูจะร้องขอชีวิต"
เขายิ้มมุมปากก่อนจะจับเรียวขาของเธอแล้วทำในสิ่งที่ชายหนุ่มปราถนา ความเป็นชายพองโตพร้อมสำหรับเข้าไปสำรวจร่องสาว เขาค่อยดันแก่นกายเข้าไปช้าๆหนูนิดคนที่ปากเก่งก่อนหน้านี้ถึงกับน้ำตาซึมเมื่อถูกความเป็นชายล่วงล้ำเข้าไปในร่องสาวที่เธอเก็บไว้มาเป็นยี่สิบกว่าปี บัดนี้มันถูกคุณป๋าของเธอเข้าไปเชยชมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"อื้อ! หนูนิดเจ็บจัง"
"ทนนิดหนึ่งนะคะ เดี๋ยวมันจะดีขึ้น"
เขานิ่วหน้าอย่างทรมานเมื่อรู้สึกถึงความคับแคบในร่องสาว ยิ่งเธอบีบรัดมันมากเท่าไหร่เขาก็ทรมานมากขึ้นเท่านั้น
ชายหนุ่มตัดสินใจจูบหญิงสาวเพื่อให้เธอผ่อนคลายความเจ็บปวด หนูนิดที่รับสัมผัสของชายหนุ่มก็เผลอลืมความเจ็บปวดในชั่วขณะตอบรับสัมผัสของเขาอย่างเคลิบเคลิ้มโดยที่เขาสามารถขยับช่วงล่างได้อย่างสบายขึ้นเมื่อหญิงสาวได้ผ่อนคลาย
"อ๊ะ คุณป๋า..."
"หนูอย่าเกร็งนะคะไม่อย่างนั้นเราสองคนจะทรมานด้วยกันทั้งคู่ ปล่อยตัวตามสบายนะ"
เขาจุ๊บหน้าผากของหญิงสาวก่อนจะขยับเอวสอบด้วยความเร็วและถี่ขึ้น หนูนิดกำไหล่ของเขาแน่นก่อนจะปล่อยตัวตามสบายเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่เขามอบให้อย่างเต็มใจรับ ใช้เวลาอยู่นานเกือบชั่วโมงที่วินสอนบนรักอันเร่าร้อนให้แก่หญิงสาว เสียน้ำไปจนหมดตัวแต่เขาก็ไม่มีทีท่าเหนื่อยแต่อย่างใด มันมีแต่ความต้องการมากขึ้นเรื่อยๆจนเด็กสาวต้องอ้อนวอนให้เขาหยุด
"พอก่อนเถอะค่ะหนูนิดจะไม่ไหวแล้ว"
ท่าสุดท้ายคือเธอคว่ำหน้าลงโดยมีชายหนุ่มซ้อนอยู่ด้านหลัง เขามองเด็กสาวอย่างสงสารก่อนจะขยับเอวสอบถี่ขึ้นแล้วปลดปล่อยครั้งสุดท้ายออกไปแล้วนอนทับอยู่บนตัวของเธอ
"ป๋ายังไหวนะ"
เขาโชว์ความแข็งแกร่งให้เธอดู ถึงใครจะบอกว่าอายุเลขสามแล้วก็เถอะแต่เขายังมีแรงเหลือเฟือที่จะทำให้เด็กสาวมีความสุขในทุกๆวัน
หนูนิดนอนหอบอยู่ใต้ร่างของเขาก่อนจะเหลือบสายตามองชายหนุ่มแล้วยื่นนิ้วเล็กไปบีบจมูกของเขาอย่างหมั่นไส้
"เก็บแรงไว้วันอื่นบ้างเถอะค่ะ ใจคอจะไม่ให้หนูนิดได้พักบ้างเลยเหรอ"
เขาจุ๊บไหล่หญิงสาวหลายทีก่อนจะพลิกตัวลุกขึ้นแล้วอุ้มเธอไปล้างเนื้อล้างตัว
"พักก่อนก็ได้ เดี๋ยวหนูหายเหนื่อยค่อยรักกันใหม่"
เด็กสาวนั่งอยู่บนขอบอ่างมองชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังล้างเนื้อล้างตัว ล้างคราบเลือดความบริสุทธิ์ของเธอที่ติดตามความเป็นชายของเขา
"หนูนิดไม่มีแรงแล้วค่ะ"
เขามองเธอก่อนจะยิ้มออกมาแล้วใช้น้ำอุ่นล้างเนื้อล้างตัวให้เธอ หญิงสาวร้องออกมาอย่างเจ็บช่วงล่างเมื่อถูกน้ำอุ่นๆไหลผ่าน เขาก้มมองด้วยความรู้สึกผิดเพราะร่องสาวแดงมาก
"ป๋าลืมไปว่าเป็นครั้งแรก หนูเจ็บมากมั้ยคะ"
หนูนิดส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะกอดคอเขาแน่น
"ทนได้ค่ะเดี๋ยวก็คงหาย อยากนอนพักแล้วค่ะอุ้มหนูนิดไปนอนหน่อยนะ"
เขาพยักหน้าก่อนจะอุ้มเธอไปวางไว้ที่เตียงนอน จากนั้นก็ใช้ผ้าขนหนูเช็ดตามตัวก่อนจะเดินไปหยิบชุดคลุมมาสวมให้เธอแล้วอุ้มไปยังห้องนอนของเขา เพราะเตียงนอนยับยู่ยี้แถมยังมีคราบเลือดติดอยู่
"นอนห้องป๋าดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้แม่บ้านมาเปลี่ยนชุดที่นอนใหม่"
หนูนิดนั่งลงบนเตียงนอนก่อนจะพยักหน้ารับอย่างว่างง่าย วินเดินไปสวมชุดคลุมของตัวเองก่อนจะไปหยิบโทรศัพท์มาดูข้อความ
"เดี๋ยวป๋าเอาเอกสารให้พี่ฟาร์แปปนะ หนูน้อยนอนพักไปก่อนนะคะ"
หนูนิดยื่นแก้มไปให้ชายหนุ่มจุ๊บซ้ายขวาก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ คล้อยหลังชายหนุ่มเดินออกไป เธอค่อยๆเดินกลับไปเอาโทรศัพท์ที่ห้องของตัวเองแล้วเดินกลับมากดโทรออกไปหาเพื่อน
(หนูนิด! ตกลงเป็นอะไรอยู่ๆส่งข้อความมาบอกให้กลับก่อน เกิดอะไรขึ้น)
"เจอคุณป๋านะ"
(ตายแล้ว! แล้วนี่คือยังไงเขาพาแกกลับบ้านเหรอ)
แจนเอ่ยถามอย่างตกใจ ทำไมโลกมันกลมขนาดนี้เนี่ย วันนี้หนูนิดขอให้เธอมาส่งเซ็นสัญญา เธอก็มานั่งรอปกติแต่อยู่ๆก็ส่งข้อความมาบอกว่าให้กลับก่อนแล้วค่อยคุยกัน เธองงมากและต้องการคำอธิบายด่วนๆ
"ใช่..."
(แล้วเป็นยังไงบ้างได้คุยกันหรือยัง แล้วเรื่องผู้หญิงคนนั้นกับลูกได้คุยกันมั้ย)
"คุยแล้ว หนูนิดถูกผู้หญิงคนนั้นหลอก หล่อนโกรธที่คุณป๋าเทไม่คบด้วยก็เลยแค้นมาเป่าหูให้หนูนิดน้อยใจคุณป๋า"
(เลว! แบบนี้ต้องตบนะ ถ้าเป็นแจนนะมีประจันหน้ากันสักตั้งแล้ว)
แจนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงโมโหแทนเพื่อน แล้วตอนนั้นเพื่อนของเธอก็ใสซื่อจะตายใครพูดอะไรก็อ่อนไหวไปกับสิ่งนั้นหมด
"ไม่ต้องห่วงหนูนิดไม่ปล่อยมันไว้แน่ แต่การใช้กำลังไม่ใช่ทางออก หนูนิดจะทำให้มันรู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นตัวจริงของคุณป๋า หนูนิดจะทำให้มันกระอักกระอวนจนจุกตายไปเลย"
แจนปรบมือชอบใจในความร้ายของเพื่อน ไม่เสียแรงเลยที่สี่ปีมานี้เธอกรอกข้อมูลใส่หัวของเพื่อนมากมายหลายอย่าง โดนเฉพาะเล่ห์เหลี่ยมของคนทั้งพวกผู้ชายและพวกขี้อิจฉา
(อร๊ายๆ ชอบในความร้ายนี้ ไม่เสียแรงที่ปั้นมากับมือ ผู้ชายของเราอย่าให้มันมโนว่าเป็นของตัว เริ่ดมากค่ะ)
"ขอบคุณสำหรับวิชานะคะอาจารย์"
(ไม่เป็นอะไรเลยค่ะลูกศิษย์ อะไรที่มันเป็นของเราต้องทวงคืนให้หมด แล้วนี่ดีกันแล้วใช่มะ.. แกกลับไปอยู่บ้านแล้วใช่มั้ย)
"อื้ม จะกลับมาอยู่นี่แล้ว"
วินเปิดประตูเดินเข้ามาพอดี หนูนิดหันไปมองก่อนจะบอกลาเพื่อนก่อน ส่วนเรื่องอื่นค่อยคุยกันทีหลัง
"แค่นี้ก่อนนะคุณป๋ามาแล้ว"
(โอเคค่ะเพื่อน จับทำสามีเลยนะ กริ๊ดดด ฉันเขินแทน ดีใจด้วยนะที่ปรับความเข้าใจกันได้ แค่นี้แหละ)
หนูนิดส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะวางโทรศัพท์ลงแล้วหันไปมองคุณป๋าที่ตอนนี้เดินมานั่งซ้อนเธอจากทางด้านหลังแล้วจูบช่วงไหล่ของเธอไปมาอย่างพ่อหนุ่มเห่อเมียเด็ก
"คุยกับใครคะ"
"คุยกับแจนค่ะ"
เธอหันหน้าเข้าหาชายหนุ่มก่อนจะซบใบหน้าสวยลงกับอกแกร่ง วินกอดหญิงสาวแน่นหลับตาลงอย่างมีความสุขที่ได้มีเด็กน้อยคนนี้อยู่ในอ้อมกอด
"อีกรอบมั้ยป๋ากำลังฟิตเลย"
หนูนิดตีแขนชายหนุ่มหลายทีก่อนจะเงยหน้ามองเขาเล็กน้อย
"ถ้าทำอีกตอนนี้ งดยาวเลยนะคะ"
"แหะๆ งั้นพักก่อนก็ได้"
- ผู้เขียน
