คลั่งรักร้อยปี

“เจ้าสาวของข้า”

“ อาชิ ! ใครใช้ให้เอาปีศาจมาเลี้ยงในสำนัก ! ถึงเราจะไม่ได้ฆ่าพวกมันทุกตัว แต่เราก็ไม่เลี้ยงมันไว้ใกล้ตัวแบบนี้หรอกนะ ! "

เป็นไปตามคาดครับ ปู่คมของผมยืนด่าผมปาวๆ อยู่ที่ลานฝึก ตอนนี้พวกลูกศิษย์ในสำนักยังไม่มีใครออกมารวมตัว เพราะยังเช้าเกินไป ...

เป็นดวงซวยของผมเองแหละ ที่แอบย่องออกมาแต่เช้ามึดเพื่อมาเอาสมุนไพรไปให้เจ้าเหมียวนั่น

เมื่อคืนผมใช้วิชาตัวเบาขั้นสุดยอดแอบย่องกลับเข้าห้องแบบไม่มีใครรู้สักคน โชคดีที่ไอ้เวย์มันเรียกผมไปช่วยตอนตีหนึ่งตีสอง กลับมาก็ใกล้รุ่ง ทำได้แค่เช็ดเนื้อเช็ดตัวและล้างแผลด้วยน้ำเกลือธรรมดาก็เท่านั้น

ผมบอกหรือยังว่าเจ้าเหมียวตัวนี้หล่อมากครับ น้องเป็นแมวดำ สีขนดำสนิทเงาวับ ยิ่งได้อยู่ใต้แสงจันทร์ก็จะยิ่งสะท้อนความหล่อเหลามากขึ้นไปอีก นัยน์ตาของมันเป็นสีเหลืองอำพัน หากจ้องมองนานๆ ผมอาจคิดไปได้ว่านี่คงเป็นพระจันทร์ดวงที่สองเป็นแน่

" ปู่ ...ปูดูดิ มันสะบักสะบอมขนาดนี้ แถมพลังยังอ่อนแอขนาดนี้ ปู่จะให้ชิยืนดูมันตายไปต่อหน้าต่อตาหรอ "

เมี๊ยววว~

เจ้าดำร้องเมี๊ยวออกมาเบาๆ เพื่อสนับสนุนคำโต้แย้งของผมที่มีต่อปู่ ซึ่งผมจะถือว่าเราเริ่มเข้าขากันได้ดีแล้วในตอนนี้

" เห้อ ! ช่วยน่ะมันช่วยได้ ...แต่ไม่ให้เลี้ยง "

" โธ่ปู่ ! ชิรับผิดชอบเอง นะปู่นะ ปู่ดูตามันดิ ...มันไม่มีพิษมีภัยเลยนะ "

ผมค่อยๆ อุ่มเจ้าดำน้อยนี่ชูให้ปู่ได้มองตาบ้องแบ๊วของมันชัดๆ ผมสังเกตได้ว่าปู่ชะงักกึกไปแว๊บหนึ่ง

ฮั่นแน่ ~ หลงความน่ารักของมันล่ะสิท่า

" อาชิ ...แกแน่ใจนะว่าจะเลี้ยงเจ้านี่ไว้ "

" แน่ใจดิปู่ แต่ชิขอเงินค่าปราบปีศาจเพิ่มด้วยนะ เพราะชิต้องเลี้ยงดูคู่หูตัวใหม่ "

ผมมัวแต่ดีใจที่ดูเหมือนปู่จะยอมรับเจ้านิลนี่แล้ว อ้ะ! ถือโอกาสตั้งชื่อให้มันซะเลยก็แล้วกัน ตั้งชื่อได้แบบกะทันหันอย่างนี้ ผมว่าเราต้องมีดวงที่สมพงกันแน่ๆ เลย

เอ๊ะ! แต่ทำไมเมื่อกี้ปู่ผมทำท่าทางแปลกๆ ล่ะ ?? แต่ก็ช่างเถอะ จู่ ๆ ก็ยอมแบบนี้ถือว่าเป็นโชคดีของแกนะเจ้านิล

ทึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !

ผมวิ่งวุ่นไปทั้วทั้งสำนักตั้งแต่ช่วงบ่ายคล้อย จนตอนนี้ตะวันใกล้จะตกดินแล้ว ผมก็ยังคงไม่หยุด เพราะผมต้องหามันให้เจอ !

" ปู่ ปู่ครับ เจ้านิลหายไปไหนก็ไม่รู้ ปูเห็นมันมั้ยปู่เห็นเจ้านิลมั้ยครับ ?!! "

ครืดดดด!!

ผมเปิดประตูห้องของปู่เข้าไปอย่างแรง แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าปูมีแขก

" ขอโทษครับ ชิไม่รู้ว่าปู่มีแขก " ผมนั่งคุกเข่าลงและก้มหน้า ทำท่าทางสงบเสงี่ยมเข้าไว้ แต่ก็ยังไม่วายมีอาการหอบเหนื่อยออกมาให้เห็น

" ช่างเถอะ ...แต่มาก็ดีแล้ว เข้ามานี่สิ " ผมค่อยๆ ลุกขึ้นเดินเข่าเข้าไปนั่งทางด้านหลังปู่ หางตาเหลือบไปเห็นว่าชายคนนี้กำลังมองตามผมอยู่ จึงอดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองเขาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

เขาเป็นชายหนุ่มร่างกายกำยำ ผมยาวสีดำสนิทมัดรวบไว้ด้านหลังอย่างลวกๆ แต่กลับดูดีแทนที่จะดูยุ่งเหยิง ผิวขาวสะอาด ดวงตาสีอำพันเฉี่ยวคมไม่แพ้คมดาบของผมเลย แถมเขายังอยู่ในชุดสีดำทั้งตัวแบบนั้นอีก ผมบอกได้คำเดียวเลยว่าโคตรเท่ห์ ดูมีเสน่ห์สุดๆ นี่อาจทำให้ผมตกหลุมรักได่เลยนะเนี่ย !

ฟุดฟิด ๆ ๆ

จู่ๆ ผมก็ได้กลิ่นไอปีศาจ มันเป็นกลิ่นเดียวกับที่ผมเคยสัมผัสได้เมื่อตอนไปล่าปีศาจในป่ากับไอ้เวย์ ตอนนั้นกลิ่นแรงมาก แต่ไม่ใช่กลิ่นสาปแบบปีศาจทั่วไป มันเป็นกลิ่นไอปีศาจที่หอมอย่างที่ผมไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อน

" ปู่ ...ชิได้กลิ่นไอปีศาจ มันอยู่แถวนี้ ปู่ไม่ได้กลิ่นหรอ? " ผมยื่นหน้าไปกระซิบที่ด้านหลังปู่ " ...ปู่ แล้วปู่เห็นเจ้านิลมั้ย มันหายไปไหนไม่รู้อ่ะ มันยังไม่ได้กินขนมเลย " ผมยังกระซิบอย่างเสียมารยาทต่อแขกของปู่ต่อ

" ชิ ...อย่าเสียมารยาท "

" ไม่เป็นไรครับท่านอาคม ข้าไม่ถือ " โอ้โห ! น้ำเสียงทรงพลังและน่าหลงไหลเอามาก ๆ เทพเจ้าตั้งใจปั้นชัดๆ !

" ชิ ...นี่ท่านรานิล ...ขยับมานั่งข้างๆ ปู่สิ " ผมทำตามที่ปู่สั่งอย่างไม่ค้านใดๆ แต่ไอ้กลิ่นไอปีศาจหอมๆ นี่มันก็ช่างกวนใจผมเสียเหลือเกิน

" เจ้าหมายถึง ...กลิ่นนี้ใช่มั้ย? " ผมเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายตรงหน้าอย่างเต็มตาเป็นครั้งแรก และเมื่อพลันสายตาสบกันโดยตั้งใจ ดวงตาสีอำพันคู่นั้นจ้องเข้ามานัยตาของผม พลันเหมือนดังมนสะกดที่ตรึงผมให้นิ่งอยู่กับที่

เฮือก !!!

ผมตกใจตาเบิกโลพงล้มหงาย พร้อมกับลุกขึ้นตั้งท่าเตรียมรบอย่างเต็มกำลัง เหลือเพียงแค่ยังไม่ได้ชักดาบออกมาก็เท่านั้น

" ปู่ !! มันนี่แหละที่ชิเจอในป่า ...แต่วันนั้นมันเป็นจิ้งจอกสาวนิ !! ปู่ระวังนะ ...มันอาจจะทำร้ายปู่ก็ได้ ! "

กริบ ...

ทุกอย่างรอบตัวผมกลับนิ่งสนิท ปู่ทำแค่เอี้ยวหลังมามองผมอย่างหน่ายใจ ปีศาจตนนั้นก็มองผมนิ่ง ผมมองหน้าทั้งสองสลับกันไปมา ทั้งตกใจ ทั้งไม่เข้าใจกับสถานการณ์ตรงหน้านี้เลยสักนิด

" ปู่ !! ปู่ไม่ฆ่ามันหรอ ! "

" อาชิ ! สงบสติอารมณ์แล้วกลับมานั่งที่เดิมเดี๋ยวนี้ !"

" อะไรอ่ะปู่ แต่นี่มัน...!! "

" อาชิ ! " ผมลดกาดลงพร้อมกับกลับไปนั่งข้างๆ ปู่เช่นเดิม แต่สายตาที่ใช้มองชายตรงหน้ากลับเปลี่ยนไป ผมมองเขาตาขวางอย่างไม่ไว้ใจ แต่เขากลับมองผมนิ่งอยู่อย่างนั้น

" เอาล่ะ ฟังปู่ให้ดี ...นี่คือท่านรานิล เป็นราชาปีศาจแมว เป็นเผ่าปีศาจที่ฝักไฝ่ความสงบ และยังเป็นพันธมิตรกับนักล่าปีศาจด้วย "

" อะไรนะปู่ ...ปู่ไม่เห็นเคยเล่าเรื่องนี้ "

" มันยังไม่ถึงเวลา ...แต่ในเมื่ออาชิเป็นคนชักนำชะตาเข้ามาสู่ตัวเอง ปู่ก็จำเป็นต้องทำตามนั้น "

" ชะตา ...ชะตาอะไรปู่?? " ปู่นิ่งเงียบไป เหมือนรอให้ใครบางคนพูดออกมาแทน

" ชะตาของเจ้า ...คือเจ้าต้องมาเป็นเจ้าสาวของข้า "

" ..... หา ??!!!! "