คงคิดถึงกันมาก

1064 คำ

มหาลัย "ไอ้เหี้ยศิวะมันเป็นอะไรของมันว้ะ กูเห็นนั่งนิ่งมาจะครึ่งชั่วโมงล้ะ"คอมถามขึ้นพร้อมกับมองดูเพื่อนตัวเองที่กำลังนั่งนิ่งๆแบบคนไร้วิญญาณทั้งๆที่ภายในคลาสเสียงดังยิ่งกว่าอะไรดี "กูไม่รู้"มาร์คตอบ "ไม่รู้มันเหมือนกัน"แบมพูดเสริม "หรือมันป่วย?"แจโพล่งขึ้นมาทุกคนหันหน้ามามองกันก่อนจะพยักหน้าเบาๆ แปะ "เหี้ยไรเนี้ยย!!"ศิวะอุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆก็มีมือยักษ์ปริศนามาทาบที่หน้าผากเขาอย่างแรงอย่าเรียกว่าทาบเรียกว่าตบน่าจะเหมาะสมมากกว่า "ตัวมันก็อุ่นดี"แจบอกกับทุกคน "ไอ้สัสแจ! มึงมาตบหน้าผากกูหาพ่อมึงหรอไอ้เพื่อนเหี้ย!"ศิวะโวยวายใส่ทันที "คือกูแค่จะวัดไข้มึงว่ามึงป่วยป่าวกูเห็นมึงนั่งนิ่งๆ"แจตอบกลับมาหน้าซื่อตาใส "พอๆพวกมึงเลิกทะเลาะกันได้ละเกรงใจคนในคลาสบ้าง""แจ็คพูดขึ้นทำให้ศิวะเริ่มได้สติแล้วกลับมานั่งอีกครั้ง 3ชั่วโมงต่อมา การเรียนเต็มไปด้วยความน่าเบื่อสำหรับเสือขาวพอหมดเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม