(สลิลเล่าเรื่อง)
ในตอนนั้นตะวันทำหน้าฉงนหนัก
“เอาอย่างนี้ง่ายๆ เป็นตัวของตัวเองก็พอ เพราะไม่ว่ายังไงสำหรับไข่ต้ม เด็กก็มองว่านายเป็นแม่อยู่ดี”
คนหล่อพยักหน้าช้าๆ อย่างพยายามทำความเข้าใจถ้อยคำที่ผมสื่อสาร ก่อนเอ่ยถามประโยคต่อจากนั้นซึ่งสั่นคลอนหัวใจผม
“แล้วสำหรับลุงมองว่าผมเป็นตัวแทนของใครอยู่หรือเปล่า ทำไมถึงได้ทำทุกๆ อย่างราวกับผมเป็นคนสำคัญในครอบครัว...”
ผมยกยิ้มตรงมุมปาก มีหลายคำพูดที่อยากบอกตะวัน หากสุดท้ายเลือกสิ่งที่สื่อสารง่ายๆ ตรงไปตรงมา
“สำหรับฉัน นายคือคุณวันอาทิตย์ เป็นผู้ชายวันหยุดที่ทำให้ครอบครัวเล็กๆ ของฉันมีความสุขทุกวัน”
ตะวันเป็นผู้ชายเช่นนั้น เขาไร้พิษภัย จิตใจแจ่มใส เข้ากับลูกผมได้ ที่สำคัญผมเชื่ออยู่ลึกๆ ว่า เพียงนภามองคนไม่ผิด
แวบนั้น ภาพที่ผมกับภรรยาผู้ล่วงลับ เราทั้งคู่กำลังยืนมองเด็กนักเรียนมัธยมปลายตัวสูง
‘อุ่นไม่แน่ใจอะไรเลยนะคะ ตอนนั้นยังเด็กมาก
