"อ้าวคุณลุงคุณป้าล่ะ" แพรชมพูเอ่ยถามเมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องพักคนไข้ที่เจ้าสมุทรนอนพักอยู่พร้อมด้วยขนมและนมอีกสองสามอย่าง ในห้องมีเพียงเจ้าพระยาที่นั่งคุยกับพี่ชายอยู่
"ผมให้พวกท่านกลับบ้านไปแล้ว ตอนเย็นพี่เมฆอยากกินกับข้าวฝีมือแม่ปั้น" เจ้าพระยาเป็นคนเอ่ยบอกก่อนที่จะลุกขึ้นยืนตรงแล้วเอ่ยบอก "ไหนๆคุณก็มาแล้ว ฝากดูแลพี่เมฆด้วยนะผมจะไปหาจ๋า ฝากด้วยนะน้องสาว"
"เดี๋ยว เฮ้ เฮ้ยอีตาสารวัตรนี่เห็นเมียดีกว่าพี่ชายชัดๆ" แพรชมพูเอ่ยเรียกคนที่ฝากฝังพี่ชายไว้กับเธอแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเขาเดินออกไปเสียก่อน หญิงสาวได้แต่นั่งลงฟาดงวงฟาดงาก่อนที่จะหยิบขนมขึ้นมาเปิดกินเพื่อระบายอารมณ์
"คุณกินขนมมั้ย" แพรชมพูเอ่ยถามเมื่อนึกขึ้นได้ว่าในห้องยังมีคนป่วยกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่
"คุณกินเถอะครับ มือขวาผมเจ็บ" เจ้าสมุทรเอ่ยบอกพร้อมกับก้มลงมองมือขวาของตนที่ถูกผ้าพันแผลพันรอบ ซึ่งเขาก็จำไม่ได้ว่าได้แผลนี้มายังไง
