“โอ้ย! พี่คุณ” มีนร้องขึ้นหลังจากถูกเจ้าคุณกระชากแขนให้ลุก
“ลาให้มีนด้วย” เขาหันมาบอกเพื่อนของเธอ
“คุณ” ฉันเรียกเจ้าคุณออกไป หวังว่าเขาจะเห็นแก่ฉันบ้าง แต่เปล่าเลย...
“วันนี้คุณไม่ได้ไปส่งนะ” เจ้าคุณพูดจบก็ลากมีนเดินออกไปทันที ฉันได้แต่มองตามพวกเขาสองคนไปอย่างทำอะไรไม่ได้
“เธอก็รู้ว่ามีนดื้อแค่ไหน ไอ้คุณมันก็คงอยากอบรมตามหน้าที่พี่นั่นแหละ” เป็นแดนที่พูดกับฉันออกมาเหมือนไม่อยากให้ฉันคิดมาก และฉันไม่รู้ว่าเขาสองคนรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเจ้าคุณกับมีนหรือยัง
“อืม” ฉันคงเลือกอะไรไม่ได้ จะให้ฉันปล่อยเจ้าคุณไปฉันก็ทำไม่ได้ ตอนนี้ฉันก็คงทำได้แค่พยายามมีตัวตนต่อเขาให้มาก ทำให้เขายังจำได้ว่ามีฉันเป็นแฟนอยู่ และที่สำคัญ ฉันต้องทำให้เขาจบความสัมพันธ์วุ่นวายของเขากับมีนให้ได้
“ฉันขอตัวก่อนนะ”
หลังจากผ่านเรื่องหลายราววุ่นวายใจมาทั้งวัน ตอนนี้ฉันเดินเข้าหอมาด้วยความรู้สึกหลากหลาย มันกลัวไปหมด
