ตราบาปรัก ผู้ชายใจร้าย

5

“ส่งเอที่คอนโด” เสียงขรึมส่งไปยังคนของเขา ได้ยินคำตอบรับกลับมาแบบทันทีทันควันเช่นกัน “ครับคุณปิน”

ปริญญ์มองไปยังถนนเบื้องหน้า เขาไม่รู้ว่าคืนนี้ควรต้องไปนอนที่ไหนดี บ้านมีหลายหลัง คอนโดก็หลายห้อง ผู้หญิงที่คบหาก็มากมาย ไม่ได้มีแค่เอแคลร์คนเดียว เพียงแค่เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นปาดจอจิ้มนิ้วกดหา ทักทายใครไป หญิงสาวพวกนั้นก็พร้อมจะอ้าแขนอ้าขาตอบรับเขาเข้าห้องด้วยความเต็มใจทั้งนั้น

แต่แล้วในใจลึก ๆ ของปริญญ์ดันอยากกลับบ้าน บ้านหลังหรูหราที่บอกใครต่อใครว่าเป็นเรือนหอ แต่น้อยครั้งนักจะกลับไปนอน

อารมณ์ที่ค้างจากเมื่อครู่นี้ ตอนคลุกวงในกับจินดาพรรณ มันทำให้ปริญญ์อยากกลับไปสานต่อ ในเมื่อจินดาพรรณเป็นเมียของเขาแล้ว จะต้องไปกลัวทำไมว่าจะต้องทำอะไรเมียของตัวเอง ปริญญ์คิดแล้วโมโห เพราะในชีวิตของเขา มีแค่เพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขาควบคุมตัวเองแทบไม่ได้

หลังจากกัดฟันทำงานไปด้วยและสอบใหม่จนติดคณะแพทย์ เขาสู้ทนอดนอน อ่านหนังสือและเรียนจนจบ ได้ทำงานในโรงพยาบาลชื่อดัง เป็นนายแพทย์หนุ่มที่มีชื่อเสียง ได้โอกาสมากมายในชีวิต จนประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ได้สานต่อโรงพยาบาลเอกชน และมีบริษัทยานำเข้าชื่อดังภายใต้เครือเจดีพีของเขาเอง แล้วหลังจากนั้น เขาก็ออกตามหาจินดาพรรณจนเจอ เขาทำดีกับจินดาพรรณสารพัด อ้อนวอนขอให้เธอกลับมาคบกันอีก ไม่คิดว่าจินดาพรรณจะหลงเชื่อใจเขา และยอมแต่งงานกับเขาอย่างง่ายดายตามที่วางแผนไว้ทั้งหมด คงไม่พ้นเห็นว่าเขามีเงินทองมากมายนั่นเอง

ปริญญ์คิดมาถึงตรงนี้แล้วก็สบถเสียงดังลั่นรถด้วยแรงอารมณ์โกรธเกรี้ยว

เขาแต่งงานกับจินดาพรรณมาสี่ปีแล้ว แต่งงานกับหญิงสาวแต่แล้วก็เที่ยวหลับนอนกับผู้หญิงคนใหม่ไปเรื่อย ๆ เพื่อให้จินดาพรรณรู้สึกผิดหวังและอับอาย แต่ดูเหมือนจินดาพรรณจะไม่รู้สึกถึงสิ่งที่เขาต้องการเลยสักนิด

“คืนนี้คุณปินจะไปที่ไหนต่อไหมครับ”

“กลับบ้าน” ปริญญ์สั่งสั้น ๆ แต่พอกลับมาถึง เขารอที่โซฟาอยู่เป็นนาน จินดาพรรณก็ยังมาไม่ถึง ราวตีสี่ที่มีคนติดต่อมาบอกว่าพบรถของจินดาพรรณที่ข้างถนน เขาวางสายแล้วนั่งเฉยที่ตรงนั้น ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ออกมาต่อสายโทร. หาใครอีกคน

“เรื่องสยามดรักส์ มึงจัดการหรือยัง”

แว่วเสียงที่ปลายสายตอบกลับว่า ‘จัดการแล้วเรียบร้อย’ เขาค่อยวางสายตัดการสนทนาไปด้วยแววตาครุ่นคิดถึงแผนการต่อจากนั้น

จินดาพรรณไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากมาย แต่ดูเหมือนว่าคนที่เจ็บหนักจะเป็นภาวี นั่นก็คือคนที่ขับรถให้เธอ นั่นต่างหากที่เจ็บมากกว่า ชายหนุ่มมีแผลถลอกตามตัว หัวแตกเย็บไปหกเข็ม และเจ็บที่ขาข้างขวาอีกด้วย

“เป็นไงบ้างวี เจ็บมากไหม” จินดาพรรณเดินเข้ามาหา เมื่อแพทย์ออกมาแจ้งว่าเรียบร้อยแล้ว ภาวียิ้มเนือย ๆ ส่งให้เจ้านาย พร้อมบอกเสียงอ่อย “เล็กน้อยครับพี่ดา”

“วีจะหยุดงานแล้วพักรักษาตัวก็ได้นะ พี่ไปไหนมาไหนเองได้หรอกน่า”

“ไม่เป็นไรเลยพี่ ผมยังทำงานได้”

จินดาพรรณยิ้มแล้วเย้าแหย่กลับไป “ทำไม กลัวพี่หักเงินหรือไง พี่ไม่ใจร้ายแบบนั้นหรอกนะ ลาเถอะ ขาขวาเจ็บขนาดนั้น ไม่รู้หักหรือเปล่า”