“ยังไม่เจอครับคุณปิน”
“บ้านเพื่อนนั่นไง ไปตามมาหรือยัง” ปริญญ์ตวาดถาม โตย่นคอตอบกลับว่าพวกตนเฝ้าอยู่ตลอด แต่ไม่เห็นจินดาพรรณที่บ้านของกอบกุลเลย
“แล้วมึงกลับมาทำไม” ปริญญ์ตวาดถามเสียงดังลั่น “กูบอกแล้วใช่ไหม ว่าถ้ายังตามหาตัวไม่เจอ ไม่ต้องกลับมา”
โตก้มหน้าแล้วหันทั้งตัวเดินกลับออกไปทันที
เป็นความจริงอย่างที่ปริญญ์บอกแบบนั้น คือหากไม่เจอตัวจินดาพรรณก็ไม่ต้องมาให้เห็น แต่แล้วเจ้านายเรียกหาตนทำไม ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้าก็ตอบไปแล้วว่ายังหาตัวไม่เจอ
ตอนนี้โตและพรรคพวกเลยได้แต่ช่วยกันภาวนา ขอให้ตามหาจินดาพรรณให้เจอโดยไว ไม่อย่างนั้นปริญญ์ได้กลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดที่ดุร้าย อารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้ หรืออาจหนักขึ้นกว่าเดิมอย่างแน่นอน
เทวัญกดวางสายจากโต ลูกน้องของเพื่อนรัก เมื่อทางนั้นโทร. มาขอให้ตนช่วยตามหาจินดาพรรณอีกทางหนึ่ง เทวัญเองก็ช่วยพวกมันอยู่แล้ว ทีแรกไปดักรอตรงหน้าบ้านของกอบกุล แต่ก็ไม่
