จักรธนถอนริมฝีปากลืมตามองใบหน้าแดงซ่านอย่างเผลอไผลของเธอครู่หนึ่ง ก่อนที่กชนิภาจะได้สติและพยายามผลักไสเขาอีกครั้ง แต่เมื่อริมฝีปากช่ำชองประกบกลับลงไปใหม่ ปลายลิ้นร้อนสอดไซร้ควานหาความหวานอย่างอ่อนโยนล้ำลึก ขณะฝ่ามือลากไล้ไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าปลุกปั่นให้เธอคล้อยตามอย่างใจเย็นและเจนจัด เธอก็ค่อยๆ หอบหายใจกระเส่า เคลิบเคลิ้มโอนอ่อนอย่างไม่ประสา และปิดเปลือกตาลงอย่างยอมจำนน...
จักรธนจูบต่ำลงไปถึงเนินเนื้อหนักอึ้งล้นมือที่น่าประหลาดใจว่าผู้หญิงร่างเล็กแบบเธอ ทำไมซ่อนรูปขนาดนี้ได้ แต่ชายหนุ่มไม่คิดหาคำตอบ เขาครอบครองปลายยอดสีชมพูที่ชูชันดุนดันเสื้อนั้นแทน ทำให้กชนิภากัดริมฝีปากกลั้นเสียงครวญ ขณะขยุ้มไหล่เสื้อเขาไว้แน่น ปล่อยให้อุ้งปากร้อนลากไล้เล็มเลียปลายถัน ก่อนรับบัวงามข้างหนึ่งเข้าไปเกือบทั้งหมด
กชนิภาหอบหายใจสะท้าน มือนิ่มนวลลากเข้ามาที่เรือนผมเขา ขยุ้มเบาๆ อย่างเสียวซ่าน
มือหนาปลดกระด
