เสน่หาเจือแค้น (60%)

1599 คำ

พาฝันค่อยๆ แกะกระดุมมือไม้สั่น หลุบเปลือกตาลงต่ำเพราะไม่กล้าสู้หน้าผู้ที่เปรียบเสมือนเจ้าชีวิต ชายหนุ่มมองทุกการกระทำของเมียตัวน้อยตาไม่กะพริบ ลีลาการเปลื้องผ้าแบบไม่ประสากำลังทำให้เรือนกายทรงพลังร้อนรุ่มประหนึ่งมีไฟสุม หอบหายใจขาดเป็นห้วงๆ ทันทีที่เห็นร่างเย้ายวนปราศจากอาภรณ์เจคอบก็กลืนน้ำลาย ผุดลุกขึ้นรีบดึงอีกฝ่ายมานั่งบนโซฟา คุกเข่าลงตรงหน้า แล้วจับปลีน่องขาวเนียนแยกออกจากกัน  “ผมคิดถึงตรงนี้ของคุณที่สุด ผมหิว และจะกินมันให้อิ่มไปเลย” พ่อเจ้าประคุณเอ่ยวาจาหยาบโลนทว่าชวนหวามใจพลางเคลื่อนฝ่ามือใหญ่ลูบไล้กลางกายสาว เรียกเสียงครางเซ็กซี่ให้หลุดออกมาจากกลีบปากสีกุหลาบ เขาขยำเบาๆ แล้วใช้ปลายนิ้วกระด้างถูไถรอยแยกแห่งบุปผาสวรรค์ ก่อนจะลดใบหน้าหล่อเหลาลงไปซุกไซ้ “ไม่เอา อย่านะ อ๊า…” เสียงห้ามปรามแปรเปลี่ยนเป็นหวีดร้องระงม เมื่อวินาทีถัดมาเรียวลิ้นร้ายกาจนาบเข้าหาความอ่อนไหวอันแสนหวาน พ่อเจ้าป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม