Chapter 9 ฉีดยาถอนไข้
เช้าวันหยุด ภริตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในยามเช้ามืด ในห้องยังคงมืดสลัวเพราะฟ้ายังไม่สาง หล่อนพลิกกายควานหาไออุ่นที่ได้รับมาตลอดทั้งคืน และความว่างเปล่าบนที่นอนข้างกาย ก็ทำให้หล่อนลืมตาโพลง
ไร้เงาของภูดิศ...หล่อนเหลือบมองเวลาที่ฝาผนัง เวลาเช่นนี้ของวันหยุด เขามักตื่นไปออกกำลังกาย เมื่อคิดดังนั้นจึงสบายใจว่าเขาไม่ได้หนีหายไปไหนแน่นอน
"อูยยยย..."
หล่อนพลิกกายไปมาพลางสูดปากเบา ๆ เมื่อรู้สึกร้าวระบมไปทั้งร่างราวจะเป็นไข้ สัมผัสได้ถึงตรงกลางกายที่หนึบเหนียวจากร่องรอยแห่งรักที่เขาฝากไว้ ร่างเปลือยเปล่าค่อย ๆ ยันกายลุกนั่ง ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่ผนังหัวเตียง
บนผืนผ้า คราบแห่งความรักยังคงฝากฝัง แววตาคู่สวยมองไปยังร่องรอยแดง ๆ ที่เลอะเปรอะเปื้อนไปทั่ว เลือดของหล่อนที่ปะปนกับสายความรักที่ไหลหลั่ง มันทาบทาคล้ายต้องการย้ำให้รู้ว่าหล่อนเป็นของเขาอย่าง
