บทที่ 24
ความจริงที่เมฆาไม่รู้
ก่อนจะแยกกัน เพียงดาวที่รู้ตัวดีว่าคืนนี้จะเจอกับอะไร เธอเอ่ยขึ้นกับลูกๆ ในตอนที่พากันเดินกลับมาบ้าน โดยมีเมฆาเดินตามมาไม่ห่าง ในมือของเพียงดาวมีถุงกระดาษติดมือมาด้วย
“เด็กๆ กลับบ้านไปแล้วรีบล้างหน้าแปรงฟันนะคะ แล้วมานอนที่ห้องแม่ วันนี้แม่จะเล่านิทานให้ฟัง พรุ่งนี้วันหยุดของลูก แม่ให้นอนตื่นสายๆได้ วันนี้ให้พี่สายใจพักผ่อนเถอะ” เพียงดาวบอกลูกอย่างอ่อนโยน
“เย้ๆๆ วันนี้จะได้นอนกับแม่แล้ว” เวหาวิ่งไปหมุนตัวไปอย่างดีใจที่จะได้นอนกอดแม่ หลังจากที่แยกกันนอนตั้งแต่พวกเขาเข้าโรงเรียนอนุบาล
“ใช่ค่า อิงฟ้าดีใจมากที่ได้นอนกอดแม่ดาว วันนี้ขอนิทานเรื่อง เจ้าหญิงในไร่ส้มนะคะ อิงฟ้าคิดถึงเจ้าหญิง”
อิงฟ้าก็ร้องขึ้นมาด้วยความดีใจ แต่เพียงดาวจับมือเธอไว้ไม่ให้วิ่งเพราะตอนนี้ค่ำมากแล้ว เธอกลัวว่าอิงฟ้าจะหกล้มจนมีการเลือดตกยางออก
“ได้สิลูก เจ้าหญิงก็คิดถึงอิงฟ้ากับ
