“ขอโทษนะคะนายที่พวกเราทำงานพลาด ทั้งที่นายอุตส่าห์ไว้ใจ”
“ช่างมันเถอะ ฉันก็ประมาทเหมือนกัน ถ้าฉันเอะใจสั่งให้เธอเช็คประวัติตั้งแต่เนิ่นๆ เราคงจัดการได้ก่อนจะเกิดเรื่อง ดีแล้วล่ะที่เธอเอะใจรีบเช็คในตอนนั้น ไม่งั้นพีชคงไม่มีชีวิตรอดกลับมาหาฉัน” ผมบอกกับเด็กสองคนที่ผมส่งไปเป็นเพื่อนกับพีชเพื่อคอยคุ้มกันเธอ
ผมให้เด็กทั้งสองไปในฐานะเพื่อนของพีช เพราะอยากให้เธอมีเพื่อน ซึ่งเพื่อนของเธอต้องเป็นคนที่ไว้ใจได้ ผมก็เลยต้องส่งคนที่ไว้ใจได้ไปเป็นเพื่อนของเธอ เพื่อความปลอดภัยของเธอ และความสบายใจของผม
แต่สุดท้ายมันก็พลาดจนได้ และดันพลาดกับคนที่อยู่ใกล้ปลายจมูกอีกต่างหาก
ดิวและบูมคือเด็กที่มีปัญหาทั้งคู่ ผมบังเอิญเจอและยื่นมือเข้าไปช่วย จากนั้นทั้งสองคนก็เคารพผมเหมือนผู้มีพระคุณทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรมากมายเลย
“ไปกันเถอะ ฉันอยากรีบจัดการอีสารเลวนั่นให้สิ้นซากที่มันกล้ามาทำร้ายหัวใจของฉัน” ผมเดินนำหน้า
