เสี่ยวเยี่ยนจื่อยืนมองดูหมอหลวงที่กำลังวิ่งวุ่นวายเข้าออกกระโจมของฉินมู่หลานด้วยสายตาเย้ยหยัน ได้ยินมาว่าลูกธนูอาบยาพิษเสียด้วย ขอให้ตกตายไปเสีย นางจะได้เป็นชายาเอกเพียงคนเดียวชองชินอ๋อง
มู่หรงเสี่ยวหมิงรีบเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้ากระโจมด้วยหัวใจที่ร้อนร้อนราวกับไฟ นางใช้ตนเองเป็นโล่กำบังภัยให้แก่เขา
ช่างน่าละอายยิ่งนัก เขาเป็นสามีของนางแท้ๆกลับปกป้องนางไม่ได้!!
"ท่านอ๋องเพคะ พี่หญิงจะต้องปลอดภัยเพคะ"
เสี่ยวเยี่ยนจื่อเดินเข้าไปลูบที่แขนของมู่หรงเสี่ยวหมิงเบาๆ แต่เขากลับไม่รับรู้ถึงการสัมผัสจากมือของเสียวเยี่ยนจื่อเลยแม้แต่น้อย จิตใจของเขาว้าวุ่นไปหมด เป็นห่วงฉินมู่หลานเหลือเกิน
ไม่นานนักหมอหลวงก็เดินออกมา มู่หรงเสี่ยวหมิงรีบเดินเข้าไปถามอาการของฉินมู่หลานอย่างไม่รอช้า
"ท่านหมอหลวง พระชายาของข้าเป็นอย่างไรบ้าง?"
"ทรงปลอดภัยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ต้องพักผ่อนให้มากๆ พระวรกายจะไดแข็งแรงโดยไว โชคด
