ข้ามมิติมามี...รัก

ตอนที่ 6 ชายผู้ซื่อสัตย์ NC 20++

จียองร้องขออย่างไม่อายเธอรู้สึกอยากได้อะไรที่มากกว่านี้เพื่อมาเติมเต็มความกระหายอยากขอเธอ

"คุณหนูจะให้ทำอะไรหรือขอรับ"

ชายหนุ่มผงกหัวขึ้นมาถามด้วยแววตาใสซื่อ แต่ทำไมเธอถึงมองว่ามันร้ายกาจนะ

"เอาไอ้นั่นของนายเข้ามาได้แล้วไม่งั้นฉันจะกลับ"

ไม่รู้เพราะความโมโหที่ไม่ได้รับการเอาใจหรืออะไรทำให้เธอพูดออกไปแบบนั้น จียองเลยได้รับสายตาตัดพ้อกลับมาแวบเดียวและหายไปอย่างรวดเร็ว

กงยูค่อยๆจูบตามตัวของคุณหนูสาวผ่านเสื้อผ้าที่ยังใส่อยู่ เขาไม่กล้าถอดถ้าเธอไม่บอกเอง

แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ยิ่งทำให้จียองเสียวมากกว่าเดิม สัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่โตเสียดสีกับกายสาวอยู่

เขาค่อยจูบปากฉ่ำหวานเบาๆก่อนเพื่อดูว่าเธอจะว่าอะไรไหม พอเห็นคุณหนูของเขาไม่ว่าอะไรแถมส่งสายตายั่วยวนให้อีก

เขาจึงบรรจงมอบจูบที่คนถูกจูบรู้สึกถึงความรักความภักดีและความเจียมตัวในจูบนี้

กงยูใช่จังหวะที่เธอเผลอไปกับรสจูบดันลำเอ็นแข็งและร้อนจัดเข้าสู่กายสายอย่างนุ่มนวล

"อ๊าาา"

จียองหันหน้าหนีจากจูบเพื่อร้องระบายความเสียวที่ได้รับ กงยูค่อยๆ ขยับสะโพกช้าและเพิ่มความเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์

ชายหนุ่มคุกเข่าลงกับพื้นแล้วดึงขาทั้งสองข้างของคุณหนูขึ้นพาดบ่าแข็งแรง จากนั้นก็กระแทกเข้าใส่ถี่แรงจนเก้าอี้ไม้ที่นั่งอยู่กระทบพื้นเกิดเสียงดัง

เอี๊ยด! เอี๊ยด!

"อ๊า..แบบนั้นแรงอีก อื้อ..ดี"

พอได้รับคำชมก็ยิ่งได้ใจ ยิ่งได้ใจก็ยิ่งกระแทกถี่ขึ้น ดึงขึ้นสูงและลงจนสุดลำจนนาบีห่อปากครางเสียงหลง

ถ้ารู้ว่าเซ็กส์มันดีขนาดนี้เธอคงไม่ทำแต่งานงกๆ จนตายแบบนี้หรอก เธอคงหาโอกาสมีความสุขแบบนี้นานแล้ว

"โอ้ววว คุณหนู"

ช่องทางรักที่บีบรัดกายแกร่งจนทำให้กงยูครางเรียกคุณหนูที่เขารักสุดหัวใจเสียงดัง

ยิ่งเธอตอดขมิบรัดแน่นเขายิ่งกระแทกถี่ขึ้นจนรู้ว่าผู้เป็นนายใกล้เสร็จสมแล้ว ชายหนุ่มจึงรีบเร่งกระแทกเร็วขึ้นแรงขึ้น

ไม่กี่นาทีต่อมาร่างของทั้งสองก็เกร็งกระตุกพร้อมกัน ชายหนุ่มรีบดึงลำเอ็นใหญ่ออกแล้วปล่อยน้ำรักพุ่งใส่เนินเนื้อขาวของคุณหนูจนหมดทุดหยาดหยด

"อ๊าาสส"

"โอ้ววว คุณหนู"

เสียงหอบหายใจที่เริ่มกลับมาเป็นปกติทำให้กงยูค่อยๆ บรรจงเช็ดคราบน้ำรักของตัวเองและเช็ดตัวคุณหนูของเขาที่ตรงไหนที่เขาสัมผัสเธอออกจนสะอาด

จียองมองการกระทำของเขาอย่างชอบใจถือว่าชายคนนี้รู้จักเจียมตัวมาก และดูท่าจะรักคุณหนูนาบีของเขามากด้วย

"คุณหนูจะท่านอะไรก่อนกลับไหมขอรับ"

แต่ก่อนที่จียองจะได้ตอบอะไร ฮานึลก็รีบวิ่งขึ้นมาบอกผู้เป็นนายสาวหน้าตาตื่น จนจียองสงสัยว่าเรื่องอะไร

"คุณหนู คุณหนูท่านวุนซากลับมาแล้วเจ้าค่ะ และให้คนมาเรียกหาคุณหนูด้วย"

"แล้วมันน่าตกใจอะไรขนาดนั้นฮานึล" นาบียังคงนั่งจิบชาสบายใจ

"ท่านวุนซาไม่ชอบให้คุณหนูมาที่นี่ไงเจ้าคะ ที่คุณหนูไม่ได้มาที่นี่หลายวันก็เพราะโดนสั่งห้าม แถมท่านวุนซายังให้คนมาตาคุณหนูที่นี่แสดงว่าท่านต้องรู้แล้วแน่ๆว่าท่านมาที่นี่" ฮานึลรีบบอกเพราะคิดว่าคุณหนูของเธอลืมแน่ๆ

"เออ..ถ้างั้นรีบกลับกันเถอะ"

เพราะฟังจากที่ฮานึลเล่าแสดงว่านาบีเธอต้องแคร์ความรู้สึกชายคนนี้มากแน่ๆ อีกอย่างเธออยากเห็นหน้าผู้ชายคนนี้จริงว่าเป็นยังไงดูท่าเจ้าของร่างนางจะสนใจเขาเป็นพิเศษ

ท่าทางรีบร้อนออกไปของคุณหนูนาบีทำให้กงยูที่ฟังอยู่มองตามด้วยความเสียใจ ถึงแม้รักมากแค่ไหนแต่สุดท้ายก็ต้องเจียมตัวเองว่าตนคือผู้ใด จะเทียบเท่ากับสวามีทั้งสองของนางได้เช่นไรกัน

"คุณหนูคุณชายวุนซารออยู่ที่ห้องแล้วขอรับ"

มูกงคนสนิทของวุนซารีบมาบอกเมื่อเห็นคุณหนูนาบีเดินเข้ามา

"อืม เข้าใจแล้ว"

พอมาถึงห้องที่คาดว่าคงเป็นห้องนอนของวุนซา ฮานึลก็รีบเปิดประตูแล้วดันคุณหนูของเธอให้รีบเข้าไป แล้วจัดการปิดประตูห้องทันทีจนจียองงงไปหมด

ฮานึลรู้ดีว่าท่านฮานึลแม้จะมีใบหน้าเย็นชาแต่เวลาโกรธน่ากลัวกว่าท่านยองวอนเป็นอย่างมาก รอบก่อนที่รู้ว่าคุณหนูของเธอไปหอนายโลม คุณหนูของเธอโดนลงโทษจนเดินไม่ได้อยู่หลายวันเลย ไม่รู้คราวนี้จะโดนอะไรบ้าง

จียองมองไปยังชายที่ยืนหันหลังให้เธอมองออกไปนอกหน้าต่างที่เป็นคล้ายบึงบัวขนาดใหญ่ส่งกลิ่นหอมมาถึงในห้องนี้ แต่เธอก็ยังรู้สึกถึงไอความเย็นชาที่พุ่งออกมาจากตัวเขาด้วย

"อะ แฮ่ม! คือฉันมาแล้ว"

ยืนมองเขาอยู่นานก็ไม่มีท่าทีจะหันมาสนใจเธอเลย จียองจึงต้องส่งเสียงบอกทางอ้อม

"เข้าไปไหนมา"

น้ำเสียงนี้! ทำไมเธอคุ้นเคยจัง เขาเป็นใครถ้าจะให้มองดีๆ ทั้งความสูงทั้งลักษณะของเขาเหมือนพี่แทนมากๆ จียองไม่ได้ตอบคำถามเขาแต่กำลังเดินเข้าไปใกล้

"ข้าถาม หนูแตกรึไง! "

อยู่ผู้ชายคนนั้นก็หันกลับมาจะตอกเสียงดังใส่หน้าของเธอด้วยความโมโห จนเธอไม่ทันตั้งตัวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ

แต่แล้วสิ่งที่เธอตกใจมากที่สุดไม่ใช่เสียงและท่าทางเขาแต่เป็นใบหน้าที่มองยังไงก็ใช่ ใช่แน่ๆ

"พี่แทน"

จียองเรียกชื่อผู้ชายที่เธอแอบรักออกมาอย่างไม่อยากเชื่อว่าเขาจะมีตัวตนที่นี่ด้วย

"ใคร? สวามีใหม่ของเจ้างั้นรึ"

ชายหนุ่มคนนี้ถามด้วยใบหน้าเย็นชาแต่ก็รู้ได้อยู่ว่าโมโหมาก เธออยู่กับพี่แทนมาหลายปีทำไมจะไม่รู้ว่าเขาแสดงสีหน้าแบบไหนรู้สึกอะไรอยู่บ้าง

"เป็นอะไรข้าถามไม่ตอบ หรือเจ้าอยากโดนลงโทษงั้นรึ"

"ปะ เปล่าเมื่อกี้คุณถามว่าไงนะ"

จียองทวนคำไม่มั่นใจเมื่อใบหน้าหล่อเหลาขยับตัวมาใกล้มากขึ้น

"ข้าถามว่ามันคนที่เจ้าเรียกชื่อคือใคร"

"อ๋อ เออฉันตกใจน่ะเลยพูดชื่อใครออกไปไม่รู้"

หญิงสาวรีบแก้ตัวพร้อมกับหลบสายที่แหลมคม จ้องเธอแทบจะทะลุไปทั้งตัว แถมวุนซายังทำหน้าไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูดด้วย

"ข้าเคยบอกไปกี่ครั้งแล้วว่าถ้าไม่จำเป็นอย่าไปหอนายโลมของเจ้าอีก รอบที่แล้วจำไม่ได้?"

วุนซาถามเสียงเรียบแต่มันช่างทำให้คนฟังเสียวสันหลังไปหมด เธอมั่นใจคนนี้ต้องไม่ใช่พี่แทนของเธอแน่

พี่แทนของเธอทั้งอบอุ่นและแสนดีแต่เขาคนนี้เหมือนแค่หน้าตาเท่านั้น จียองที่อยู่ในร่างของนาบีพยายามทำตัวให้นิ่งที่สุดไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอกลัวเขา

"ครั้งนี้ฉันจำเป็นต้องไป ที่หอนายโลมมีปัญหานิดหน่อยฉันต้องไปจัดการ"

จียองเริ่มดีใจในอาชีพนักแสดงของที่ก็วันนี้เพราะมันได้เอามาใช้เวลาเธอจำเป็นแล้ว

"ปัญหาอะไร ทำไมไม่ให้ยองวอน หรือนางรับใช้ของเจ้าไปจัดการให้ "

"ปัญหาที่ฉันต้องจัดการด้วยตัวเองเท่านั้นท่านไม่ต้องรู้หรอก" นาบีบอกปัด

"หึ! ปัญหากับชายผู้ดูแลสิน่ะถึงได้หายเข้าไปในห้องกับมันหลายชั่วยาม"