ข้ามมิติมามี...รัก

ตอนที่ 4 สามีของเจ้า

"เสร็จแล้วคุณหนูนอนพักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ" ฮานึลบอกผู้เป็นนายสาวพร้อมกับหยิบผ้ามาห่มให้

"ขอบใจนะ"

ฮานึลยิ้มให้คุณหนูของเธอที่วันนี้อารมณ์ดีผิดปกติ ไม่โวยวายอย่างวันอื่น แม้จะแปลกใจทั้งคำพูดและการกระทำแต่ฮานึลก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป

วันนี้จียองใช้สมองและร่างกายหนักมากๆหัวถึงหมอเธอจึงหลับไปทันที เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่

"ยองวอนท่านคิดเห็นอย่างไร เราจะโจมตีพ่อค้าชั่วนั่นก่อน หรือเราจะรอจนกว่าคุณชายวุนซาจะกลับมา"

"เหตุใดต้องรอเขา พวกเจ้ามีข้าอยู่ไม่พองั้นรึ"

ทั้งวุนซาและยองวอนต่างเป็นขุ่นนางระดับสูงใสราชสำนักที่ฮ่องเต้มีราชโองการให้มาสมรสกับนาบีทั้งนั้น

บิดาของนางมีบุญคุณใหญ่หลวง ขนาดที่หากไม่มีบิดาของนาบีก็จะไม่มีฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน จึงทำให้ไม่ว่าบิดาของนาบีจะร้องขอสิ่งใด ฮ่องเต้ก็หามาให้ไม่ว่าสิ่งใด

แม้แต่วุนซาและยองวอนที่เป็นถึงขุนนางชั้นสูงยังต้องทำตามคำสั่งฮ่องเต้อย่างขัดไม่ได้

ตามจริงฮวานินบิดาของนาบีจะรับราชโองการเป็นขุ่นนางใหญ่ในราชสำนักก็ได้

แต่ฮวานินนั้นเบื่อหน่ายราชสำนัก การแก่งแย่งชิงอำนาจกัน จึงขอเป็นแค่เจ้าเมืองคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ฝักใฝ่ในอำนาจใดๆ ยิ่งทำให้ฮ่องเต้พ่อพระทัยและนับถือในตัวฮวานินเป็นอย่างมาก

"เอ่องั้นคุณชายยองวอนจะให้พวกข้าทำเช่นใด" บุรุษคนเดิมถามขึ้น

"จับตัวมันส่งทางการ หากขัดขืนก็สังหารมันซะ"

ยองวอนที่เย็นชาและมีแต่ความโหดเหี้ยมตลอดมาเอ่ยขึ้น

แม้จะต้องมาแต่งงานกับนาบีและเป็นสวามีคนรองของนาง เขาก็ไม่ขัดข้องหรือด้อยค่าตัวเองกลับภูมิใจที่ได้ทำตามคำสั่งฮ่องเต้แถมยังได้แต่งงานกับสหายคนสนิทของฮ่องเต้ด้วย

จะมีขัดใจบ้างก็แต่สวามีอีกคนของนางคือวุนซาชายที่ยองวอนไม่ชอบหน้ามากที่สุด แต่ก่อนว่ามีเรื่องกันบ่อยครั้งแล้ว

แต่พอแต่งงานกับนาบี เมียคนเดียวกันกับชายผู้นั้นทำให้ยิ่งทะเลาะแย่งชิงการเป็นหนึ่งในดวงใจนาง และการแก่นแย่งชิงดีให้ได้รับความโปรดปรานจากนาง

ยังดีที่วุนซาไปหัวเมืองเหนือจึงทำให้สองสามวันมานี้เขาได้ใช้ชีวิตกับนางอย่างปกติสุข

"ข้ากลับแล้ว มีอะไรก็บอกชินกิให้แจ้งข้าอีกทีแล้วกัน "

พูดเสร็จก็ลุกเดินออกจากห้องลับที่พวกเขาเอาไว้พบเจอพูดคุยเรื่องที่ได้รับพระบัญชามาจากฮ่องเต้

กลับมาถึงจวนยองวอนก็รีบตรงไปหาที่ห้องนาบีทันที สองสามวันมานี้เขาต้องรีบทำคะแนนก่อนที่ท่านจะกลับมาผจญ

"อื้อ..ใคร"

จียองตื่นงัวเงียขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงคนที่เข้ามาโอบกอดร่างระหงที่นอนอ่อนระทวยอยู่บนเตียง

"ข้าเอง ยองวอนสวามีของเจ้า" ยองวอนรีบบอกเพราะกลัวนางจะคิดว่าเป็นคนอื่น

จียองไม่ได้โวยวายเธอตั้งสติได้แล้ว และพยายามทำความคุ้นชินกับตัวเองและเขาว่าเธอมีสามีแล้ว

ยองวอนเห็นว่านาบีหลับไปแล้วเลยไม่อยากกวนนาง ได้แต่นอนกอดนางและหลับไป

เช้าวันต่อมาจีนยองสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ เธอฝันเห็นเหตุการณ์ในวันนั้นอีกแล้ว

วันที่นาบีโดนฆ่าโดยเจ้าบ่าวของเธอ แต่ก็ตัดจบที่เธอเข้าไปหาเธอและเธอขอให้ช่วยตลอด เธอได้แต่งงว่าจะให้เธอช่วยอะไร เธอต้องเริ่มจากตรงไหนก่อน

"เจ้าเป็นอะไรนาบี"

ยองวอนเองก็ตกใจเพราะอยู่ๆ นาบีก็ตะโกนสะดุ้งตื่นขึ้นจนเขาเองก็สะดุ้งตื่นเช่นกัน

"ฉัน..ฉันฝันว่าเอ่อ..ไม่มีอะไรแค่ฝันร้าย"

จียองไม่อยากให้เขารู้เรื่องนี้เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นคนยังไงคิดอะไรอยู่ และเขาเป็นคนที่ร่วมมือฆ่านาบีรึเปล่าก็ไม่รู้

"เจ้าพูดแปลกไปจากเดิมนะ"

ยองวอนสงสัยท่าทีที่เปลี่ยนไปของนาบี เมื่อวานนางยังปกติพูดปกติอยู่เลย

"ไม่ต้องสนใจฉันหรอก เออ..ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"

จียองรู้สึกเหมือนโดนจับผิดจึงรีบลุกออกไปทันที รู้สึกว่าสามีคนนี้ของเธอจะค่อนข้างฉลาดช่างสังเกต แค่มองเธอแป๊บเดียวก็รู้ว่าเธอเปลี่ยนไปมาก

ยังไม่รู้ว่าอีกคนคือใครและท่าทีเป็นยังไง แค่คิดจียองก็รู้สึกว่ามันน่าปวดหัวดีแท้

"คุณหนูวันนี้จะออกไปไหนไหมเจ้าคะ" ฮานึลถามคุณหนูของเธอขณะกำลังช่วยแต่งตัวให้

"ไม่รู้สิ ปกติฉันชอบไปที่ไหนเธอจำไม่ได้รึไง"

จียองแกล้งเนียนเอ็ดสาวใช้ไปเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับนาบีเลยคงต้องใช้แผนนี้ไปสักพัก

"ปกติคุณหนูจะไปที่หอนายโลมเจ้าคะ" ฮานึลก้มหน้าบอกกลัวว่าผู้เป็นนายจะไม่พอใจ

"เอ่อ..มันมีหอนายโลมด้วยเหรอปกติได้ยินแต่หอนางโลม "

"เจ้าค่ะ ที่นี่มีทั้งหอนางโลมและหอนายโลมที่คุณหนูเป็นคนเปิดเอาไว้เองเจ้าค่ะ"

จียองที่อึ้งตั้งแต่นาบีมีสามีสองคนแล้ว นี่เธอยังต้องมาทึ่งในความมักมากของนาบีที่ขาดเปิดหอนายโลมไว้บำเรอตัวเองเลย สุดยอดความใฝ่ฝันของเธอเลย

"ไปดูกิจการของฉันกันว่าเป็นยังไงบ้าง"

จียองดี๊ด๊าขึ้นมาทันที ฟ้าคงมีตาได้ยินคำร้องขอส่วนลึกในจิตใจเธอเลยส่งเธอมาอยู่ในร่างของนาบี

สตรีที่สูงศักดิ์แต่มักมากในกามารมณ์ ซึ่งจียองชอบมาก หลังจากที่เธอต้องสืบเรื่องความฝันขอเธอแวะหาความสุขให้ตัวเองสักพัก

ร่างระหงอยู่ในชุดที่พร้อมและจึงออกไปข้างนอกทันที เธอตื่นเต้นอยากเจอหอนายโลมของเธอใจแทบขาดแล้ว