ตอน 1 ยอดเลขา ลำดับที่ 1 ในชุด หิว
1357 คำ
“อืม...อ่า...คุณยักษ์ อืม...อ่า...ซี๊ดดด อืมมมม” เสียงครางกระเส่าดังอยู่ในห้องทำงานกรรมการผู้จัดการใหญ่ บริษัท แอนเดอร์สัน ดังระงมเจ้าของห้องไม่คิดจะมีใครรบกวน ถามจริงใครหน้าไหนกล้ารบกวนถ้าเจ้านายไม่เรียกหา “พี่ยักษ์ล้วงแรงอีกค่ะแรงอีก อืม...เสียวค่ะ อืม...อ่า...” ร่างสาวสวยขาวเนียนเกือบเปลือยทั้งตัว ถ่างขารอให้ชายหนุ่มล้วงนิ้วแข็งแกร่งร้อนแรงเข้าในร่องหลืบ กำลังหยาดเยิ้มด้วยน้ำหวานจากความเสียว ว่างจากงานมักเข้ามาหาความสุขในห้องนี้
แต่...ทว่า...ผั้วะ เสียงเปิดประตูผ่างออกทันใด
“ว๊ายยย !! กรี๊ดดด นี่มันอะไรก้านนนน อะไรกัน” ภาพชายหญิงกำลังจกล้วงกันบนโต๊ะทำงาน เอกสาร แฟ้มงานเกลื่อนกราดเต็มพื้นห้อง มันคืออะไร ใครช่วยบอกที
“มาดาม เข้ามาทำไมไม่เคาะประตู” ยักษ์ผลักสาวสวยที่กำลังล้วงแคะหาปูในรูปปู ชักเข้าชักออก กันอย่างถึงรสส้มตำพริกสองกิโลฯ เสื้อผ้าหล่อนร่องแร่ง สาวสวยหน้าตื่นรีบกระโจนลงจากโต๊ะทำงาน ลนลานจัดการกับเสื้อผ้ากระโปรงสอบสั้นร่นขึ้นมาจนถึงสะโพก หน้าซีดเซียว
ยืนหน้าซีดตัวสั่น ไม่คิดว่าจะมีคนเข้ามา กำลังได้ที่อยู่แล้วเชียว แรงเสียวทำให้หอยสั่น จนแทบน้ำหวานทะลักพอดีเลย อีคุณนายบ้ามาทำไมตอนนี้ บ้าฉิบ...
“แกไอ้ลูกเลว ลูกบ้า ลูกชั่ว ไอ้บ้ากาม แกทำแบบนี้ในบริษัทฉันได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ” มาดามสิริตวาดไล่ผู้หญิงที่กำลังนัวอยู่กับลูกชาย จำได้ว่าอีนี่มันเลขาหน้าห้องเพิ่งรับมาไม่กี่สัปดาห์นี่ เคยเห็นแค่ครั้งเดียว
“มาดามไล่เขาทำไม ไม่เอาน่า” กินยังไม่อิ่มเลย สั่งพนักงานไว้แล้วแท้ๆ ห้ามใครรบกวน ทำไมปล่อยให้แม่เข้ามาได้
“นังนั่นเลขาคนใหม่แกใช่ไหมไอ้ยักษ์” มาดามสิริปวดหัวกับความมักมาก กินไม่เลือกของลูกชายจนสุดจะทน เลขากี่คนๆ ฟาดเรียบ อุตส่าห์ดึงตัวมาจากเมืองนอก เพื่อมารับช่วงต่องานในบริษัท แค่หกเดือนเปลี่ยนเลขานับสิบ รายล่าสุดก็รายที่สิบมาดามสิริต้องทำตัวเป็นเจ้านายหน้ายักษ์ไล่ตะเพิดไปพร้อมซองขาว
“เรียกลูกดีๆ หน่อยสิมาดาม” ยักษ์ตัวใหญ่ใบหน้างอนง้ำ ทีกินผู้หญิงเมื่อกี้ไม่เหมือนอยู่ต่อหน้าแม่
“อย่างแกคลำดูไม่มีหางฟาดเรียบ ฉันไม่จำเป็นต้องพูดดีกับแกไอ้ยักษ์” เลือดขึ้นหน้าจนจะเป็นลม ไอ้ลูกเวรเอ๊ย กินไม่รู้จักเลือกที่ ขอให้ได้กิน
“เด็กมันน่ากินนี่มาดาม ยั่วซะขนาดนั้น” ผมชอบรับเลขาด้วยตัวเอง ที่สำคัญต้องสัมภาษณ์ด้วยตัวเองจึงจะรู้ถึงคุณภาพคัพไหน A นี่ไม่เอา B พอได้ สำหรับผม ต้อง C ขึ้น ตอนเรียนขอ A หมายถึงเกรดนะต่างวาระกันไป
“อดใจไม่ได้เลยหรือไงไอ้ตัวดี” มาดามสิริตวาดลูกชายลั่น หมุนตัวเดินออกไปหน้าห้องทำงาน ถ้าไม่ใช่ทายาทที่ต้องอาศัยให้มาดูแลกิจการ แม่คงได้แพ่นกบาลแยก
“เก็บของซะพรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงาน” มาดามเดินมายังโต๊ะทำงานเลขา ยืนกอดอกเชิดหน้าวางมาดนางพญา ในฐานะมาดามแอนเดอร์สัน
“หะ...หา ว่าไงนะคะ เอ่อ...คุณ ค่ะ แต่...” เลขาคนสวยสุดเซ็กซี่ หน้าเง้างอด หล่อนไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องไล่ออก ลูกชายของเจ้านายแท้ๆ ที่เรียกหล่อนเข้าไปหา
“จะออกแบบได้เงินหรือจะออกไปแต่ตัว” มาดามสิริกร้าวด้วยโทสะลุแกอำนาจสูงสุดที่มีในบริษัท
“ค่ะ ค่ะ” เลขาสาวสวยยอมจำนน ดีกว่าไม่ได้อะไรวะ เถียงกับคนมีเงินแพ้วันยันค่ำ
“สิบนาทีอย่าให้ฉันเห็นหน้าหล่อนอยู่ที่นี่อีก เข้าใจนะ” นางสั่งเสียงดุพร้อมกับฟาดซองขาวลงบนโต๊ะทำงานเลขา ที่เพิ่งรับเข้ามาไม่อยากนับเดือนนับวัน ไอ้ลูกเวรว่าแต่มันกินเลขาไปกี่ครั้งแล้วล่ะ ดีนะที่มาเจอด้วยตาตัวเอง ที่ผ่านก็มีแต่พนักงานจ้างเป็นพิเศษคอยเป็นหูเป็นตา พอมาเจอกับตาตัวเองลมจะขึ้น
“ต่อไปนี้เลขายักษ์ แม่จะเป็นคนจัดการให้ ถ้าไม่เชื่อฟังแม่ รับรองแม่จะยึดบริษัทคืน เอาไปให้น้องชายแกบริหารแทน” เป็นคำขู่เด็ดขาด
“ไอ้ใหญ่น่ะนะ มันคงมาหรอกมาดาม โน่นมันเป็นบอสอยู่อเมริกาสบายใจเฉิบ”
“แม่สั่งใหญ่ต้องมา” ถ้าไม่แข็งไอ้ลูกเวรมีหรือจะเชื่อฟัง
“โธ่...มาดามสิริคนสวย ยักษ์ไม่ได้ผิดอะไรนะเด็กมัน...” ผมควานหาข้อแก้ตัวเพื่อไม่ให้ตัวเองกระเด็นออกจากบริษัท ทุ่มเทมาขนาดนี้เรื่องอะไรจะเสียตำแหน่งใหญ่โตให้กับน้องชาย มีอะไรก็เอาไอ้ใหญ่มาขู่ผม มันเกินไป
“มันอะไร ต้องให้มันยั่วแก แกเป็นบอส เป็นเจ้านายแกก็ต้องหักห้ามใจ ไม่ใช่ฟาดไม่เลือกแบบนี้ แถมยังเป็นที่ทำงาน ไม่อายพนักงานมันบ้างหรือยังไง” แทบจะอยากบิดหูลูกให้ขาด
“หิว...นี่แม่”
“หยุดพล่าม ทำงานไป เลขาแม่จะหาให้”
“ไม่เอา ไม่เอา ผมจะหาเอง” ถ้าแม่หาเลขาแก่ๆ หน้าเหี่ยวๆ มาผมจะยังมีชีวิตอยู่ไหม
“ไม่ต้องต่อลอง นี่คือคำสั่ง”
“ผมโตแล้วนะมาดาม”
“โตแล้วไง แกกับฉันตัดขาดจากกันได้ไหมล่ะ”
พูดจบคนเป็นแม่เดินออกจากห้องทำงานใหญ่โต ของลูกชายสุดที่รัก นี่จะไม่รักมันแล้ว เจ้าชู้ หน้าหม้อ ป้อไม่เลือก คลำดูไม่มีหางพ่อก็ฟาดเรียบ แถมไม่รู้จักยับยั้งหิวตอนไหนดันกินตอนนั้น มันเกิน โอ๊ยยย...ฉันจะเป็นลมมาดาม สิริก้าวเดินจากไป พานความดันจะพุ่งขึ้น หยิบยาดมออกมาจ่อจมูก พลางส่ายหน้าเอือมเจ้าลูกชาย
วันต่อมาเป็นหนึ่งวันเท่านั้นที่ยักษ์ บอส แอนเดอร์สัน ขาดเลขาสาวคู่เตียงมาคอยต้อนรับเวลาเดินเข้ามาในสำนักงาน ชายหนุ่มมองโต๊ะทำงานเลขา ก็นึกถึงแต่ภาพกระโปรงสอบสั้น เสื้อเชิ้ตปลดกระดุมสองเม็ด อวดนมตูมเต่ง คิดแล้วใจหาย
“หึ๋ยยย” เขาทำท่าขนลุก ผลักประตูเข้าห้องทำงาน ทิ้งก้นลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยอาการเซ็ง วันนี้มาทำงานเช้า ไม่อยากอยู่ทะเลาะกับแม่ให้เสียอารมณ์ แม่เอาแต่บ่นๆ แหมต่อให้เขาเหลวไหลเรื่องผู้หญิง ไม่เคยทำงานพลาด ทำเป็นซีเรียสเรื่องแค่นี้ไปได้
ประตูเปิดผัวะ จะมีใครนอกจากแม่บังเกิดเกล้า แม่ชอบสอนให้คนอื่นรู้จักมารยาท แต่แม่เองไม่เคยมีมารยาทในการเข้าห้องทำงานเขาสักครั้ง
“จะมาทำไมไม่บอกล่ะครับมาดาม จะได้นั่งรถมาด้วยกันเลย”
“ถ้าบอกจะรู้หรือไง ว่าลูกชายฉัน พาผู้หญิงคนไหนมาฟาดในห้องทำงานบ้าง”
“มาดามสิริไล่คนของผมออกไปแล้วนี่ ผมจะเอาใครมาฟาดอีกล่ะครับ”
“คนอย่างแก ไล่คนนี้ออกก็มีใหม่ เอาล่ะ แม่ไม่อยากทะเลาะกับแก วันนี้แม่พาเลขามาให้ หนูเชิญเข้ามาจ้ะ”
“เดี๋ยวนะมาดาม มาดามเพิ่งไล่เลขาผมออกเมื่อวาน วันนี้หาใหม่ได้แล้วหรือ ไวจัง”
“ฉันซะอย่าง” มาดามสิรินั่งเชิดหน้าอยู่ต่อหน้าลูกชาย
“คร๊าบบบบ มาดามผมเก่ง” ประธานที่ปรึกษาแอนเดอร์สันกรุ๊ป ใครไม่รู้จักมาดามสิริ แอนเดอร์สันบ้างเชยสิ้นดี แด๊ดดี้น่าจะโชคร้ายที่สุด ในการตัดสินใจแต่งงานกับแม่ จนมีผลผลิตออกมาเป็นผม นายยักษ์ แอนเดอร์สัน แถมมีน้องชายห่างกันแค่สองปีเกิดตามมาอีก ไอ้บ้านั่นชอบถูกนำมาเปรียบเทียบกับผมซะเรื่อย
- ผู้เขียน
