วีรอรทราบดีว่าตัวเองอยู่ในเสื้อผ้าค่อนข้างล่อแหลม หากแต่จำยอมรินวิสกี้ลงแก้ว เดินถือแก้ววิสกี้เดินไปหาบอสที่เตียง ก้าวเดินช้าๆ ในสมองประเมินสถานการณ์ จับจ้องมองเขาเปลือยท่อนบน ส่วนท่อนล่างหายเข้าไปอยู่ในผ้าห่ม พอเดินไปถึงขอบเตียง
“นี่ค่ะบอส” ยื่นแก้ววิสกี้ให้กับเจ้านาย เขามองเธอด้วยสายตานิ่ง หากแต่ในความนิ่ง เหมือนมีคลื่นพิศวาสเอ่อท่วมอยู่ในดวงตาคู่นั้น ตายจริงฉันคาดเดาหรือแม้แต่อ่านแววตาผู้ชายเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่
ผมยื่นมือไปรับแก้ววิสกี้ ด้วยกิริยาไม่รีบร้อน อยากเชยชมความเนียนใสคนตรงหน้าให้นานๆ ก่อนลงไปเจอผู้คนเยอะแยะวุ่นวาย แก้ววิสกี้อยู่ในมือผมหากแต่สายตายังสอดประสานกับเลขาในชุดเสื้อคลุมสีขาว สายตาผมเลื่อนไปตรงเชือกผูกเอวหลวมๆ นั้นราวต้องมนตร์
“ว๊ายยย !! บอสทำบ้าอะไร” ผมไม่ได้ใช้กระแสจิตกระตุกเชือกเสื้อคลุม ผมกระตุกจริงๆ ตามความคิดลามกในหัว ผมล่อลวงวีรอรด้วยสายตาหยาดเ
