ครู่ต่อมาที่เราสองคนปรากฏตัวในงานเลี้ยง ทันที่ผมกับเลขาปรากฏตัว ผู้บริหารหนุ่มใหญ่ หนุ่มน้อยหลายคน ต่างหันมาสนใจผม
“สวัสดีครับคุณวี” นี่คือการสนใจผมหรือ รุมกันเข้ามาทักทายเลขาผมนี่นะ ไอ้พวกหน้าหม้อ
กูอยู่นี่สนใจกูหน่อย ผมเหมือนอากาศมีจริงแต่ไม่มีใครมองเห็น เลขาสาวได้แต่ยิ้มทักทาย ผมแอบจับผิดเธอจะพูดทักทายบรรยาคนพวกนี้ด้วยภาษาอะไร
“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวกล่าวทักกลับเป็นภาษาไทย สวยงามด้วยการพุ่มมือไหว้ชาวต่างชาติ ในท่าทีอ่อนช้อยงดงาม คงเพราะมีสายตาผมจับจ้องเธอจึงคีปคาแรกเตอร์ได้ดีเยี่ยม ทีลับหลังผมน๊าพูดจีน ญี่ปุ่นเป็นไฟ อย่าให้จับได้คาหนังคาเขา รับรองจะลงโทษให้เข็ดแบบคลานลงจากเตียงไม่ไหว
ไอ้พวกเวรทักคนของผมอยู่ได้ ทำหน้าระรื่นขนาด อย่างกับได้กินเลขาผม ยิ้มให้มันน้อยๆ หน่อยจะตายไหม หวงนะเว้ย เบื้องหน้าคือฟลอร์เต้นรำ นักธุรกิจจีนคนหนึ่งก้าวเดินมาโค้งให้กับวีรอร
“วันนี้คุณวีสวยมากครับ”
