ตอนที่ 11 ไม่เจอ
1178 คำ
หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็เดินออกมาข้างนอกฉันก็ยังเห็นพี่อนาคินนั่งอยู่บนโซฟากำลังเล่นเกมอย่างตึงเครียด แต่คงไม่เครียดเท่าฉันเลย เฮ้อ~~~
“แล้ววันนี้พี่จะนอนไหนคะ คงนอนในห้องด้วยไม่ได้หรอกนะคะห้องเป็นของส่วนตัว" ฉันบอกกับพี่อนาคิน
“..."
เงียบใส่ฉันอีก จะเครซี่
“นี่พี่อยู่ฟังฉันอยู่หรือเปล่าเนี่ย"
“..."
ยังเงียบอีก เมื่อเห็นพี่อนาคินเงียบฉันก็เดินเข้าห้องไปแบบไม่สนใจพี่อนาคิน
ทางด้าน:อนาคิน
ผมกำลังเล่นเกมอยู่กับไอภูผาและแมมโบ้เล่นไปได้สักพักยัยตัวเล็กก็เดินออกมาจากห้องตัวเองผมก็ไม่ได้อะไรก็เล่นเกมเรื่อยๆแล้วยัยตัวเล็กก็ถามผมว่าผมจะนอนไหนแต่ผมก็เงียบที่จะไม่ตอบ เพราะผมจะนอนที่เดียวกับยัยตัวเล็ก
หลังจากเล่นเสร็จผมก็เดินเข้าไปในห้องยัยตัวเล็กก็เห็นว่ายัยตัวเล็กยังไม่นอน
“เข้ามาทำไมคะ"
“นอน"พูดจบผมก็เดินเข้าไปนอน
“นี่ นอนไม่ได้นะ"
ยัยตัวเล็กดันผมให้ลุกขึ้น
“..."
“นี่ พี่อนาคิน"
“..."
“พี่อนาคิน" พูดเสร็จปุ๊บยัยตัวเล็กก็ตีมาที่ผมแรงๆ
“โอ้ย ฉันเจ็บนะยัยบ้า"
“ก็ใครจะให้พี่มานอนห้องฉันล่ะ"
“ทำไมฉันจะนอนไม่ได้"
“เอ๊ะ ก็นี่มันห้องฉันนะพี่"
“ก็ห้องเธอไง ฉันนอนล่ะ" พูดจบพี่อนาคินก็ล้มตัวลงนอน
“เอ๊ะ นี่พี่กวนฉันหรอก" ไม่ลุกมาตอบฉันอีก“พี่อนาคิน" ยังอีก “พี่อนาคินนนนน"
“โอ้ย อะไรของเธอเนี่ย คนจะนอน"
“ก็พี่กวนฉันก่อนน่ะ"
“ฉันไปกวนอะไรเธอ"
“ก็พี่มานอนห้องฉัน ถ้าๆที่ฉันก็บอกอยู่ว่าไม่ให้นอนด้วย พี่ก็ยังจะมานอนอีก"
“ก็แค่นอน ไม่ได้ปล้ำสักหน่อย"
นะพูดคำว่าปล้ำอีกละ ฉันละเบื่อคำนี่จริงๆ
“หรือเธออยากโดน"
“จะบ้าหรอ ใครจะไปอยากโดน"
“ก็คิดว่าเธออยาก ถ้าอยากบอกได้นะ เดี๋ยวฉันจะสนองให้เธอ"
“บะ บ้า ฉันไม่อยากคุยกับพี่แล้ว พี่อยากนอนก็นอนไปเลย" พูดจบฉันก็นอนลงกับเตียง
“อะไรอะคิดว่าอยากโดนจะสนองให้ก็ไม่เอา นอยอ่า"
“หยุดพูดแล้วนอนซะ ก่อนที่ฉันจะไล่พี่ออกจากห้อง"
“อะเคๆ นอนก็นอน ฝันดีนะ"
“อือ ฝันดีค่ะ" พูดจบพี่อนาคินก็ดึงฉันไปกอด
ฉันดีใจนะพี่อนาคินกอดฉัน
เช้าวันต่อมา
ฉันตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าพี่อนาคินไม่อยู่
“ไปไหนของเค้ากันนะ" ฉันพูดกับตัวเอง แล้วฉันจะไปคิดถึงเค้าทำไมกัน เมื่อวานยังไล่เค้าอยู่เลย วันนี้กลับจะโหยหาเค้าซะงั้น เฮ้อ สติสติ
หลังจากได้สติกลับมาฉันก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้ไปมหา'ลัย
หลังอาบน้ำเสร็จฉันก็แต่งตัว แต่งตัวไปได้วักพักก็ไม่เห็นเสียงเปิดประตู ฉันเลยเดินออกไปดู เดินออกมาฉันก็เห็นพี่อนาคินอยู่ที่โต๊ะอาหาร
“พี่มาอีกทำไมคะ" ฉันถามพี่อนาคิน
“มากินข้าว" พี่อนาคินบอกฉัน คำถามก็ยังไม่ได้ตอบเลย เฮ้อ~ หลังจากนั้นฉันก็เดินไปนั่งเก้าอี้เพื่อกินข้าว กินข้าวไปได้สักพักฉันก็ถามพี่อนาคินอีกครั้ง
“สรุปแล้วพี่มาทำไมคะ"
“มาไม่ได้???"
“ป่าวคะ ถามเฉยๆ"
“..."
“แล้วพี่ไม่ไปเรียนรึไงคะ"
“บ่าย"
“ค่ะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ" พูดจบฉันก็ลุก แต่พี่อนาคินก็เรียนฉันเอาก่อน
“เดี๋ยว"
“คะ"
“เดี๋ยวฉันไปส่ง"
“ไม่เป็นไรคะหรอกคะ หนูไปเองได้"
“แต่ฉันจะไปส่ง" พี่อนาคินพูดเสียงเข้ม
“ค่ะ" สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องยอมพี่อนาคิน
มหา'ลัย
ตอนนี้ฉันถึงมหา'ลัยแล้ว โดยมีพี่อนาคินมาส่ง
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" ฉันบอกพี่อนาคิน พูดจบฉันก็กำลังจะลงจากรถแต่แล้วพี่อนาคินก็เรียกฉัน
“เดี๋ยว"
“มีอะไรอีกละคะ"
“เลิกกี่โมง"
“3บ่ายค่ะ"
“อืม"
“งั้นไปก่อนนะคะ"
“อืม เรียนเสร็จแล้วฉันจะมารับ"
“คะ"
“ไม่เข้าใจ"
“เอ่อ เข้าใจค่ะ"
“อืม"
“งั้นไปแล้วนะคะ" พูดจบฉันก็ลงที่รถ แล้วเดินไปหาไอด้ากับนิตา
ตึกคณะบริหาร
“กว่าจะมานะยัยเบ๊บบี้" ไอด้าพูดกับฉัน
“ยังดูซีรีย์ดึกเหมือนเดิมสินะ" นิตาพูด
“เอ่อ พอดีช่วงนี้ซีรีย์ใหม่ๆมันเยอะนะ" ฉันบอกไอด้ากับนิตาทั้งๆที่เมื่อวานไม่ได้ดู
“เออ แล้วทำไมถึงมาตึกคณะบริหารละ" ฉันถามไอด้ากับนิตา
“มารอแองจี้นะ เห็นบอกจะไปหาพี่ที่เรียนคณะบริหารนะ ฉันกับนิตาเลยมารอที่นี่"
“อ๋อ แล้วอีกนานไหมอะ"
“ไม่นานหรอก แองจี้ใกล้จะมาแล้ว" ไอด้าพูดจบแองจี้ก็มาถึงพอดี
“พวกแก" เสียงแองจี้เรียกพวกฉัน พวกฉันหันไปมองแองจี้ที่กำลังตามมากับผู้ชายอีก2คน
“อุ้ย ใครหรอแองจี้" ไอด้าถามแองจี้
“พี่ชายฉันเอง นี่พี่ อาร์ม พี่ชายฉันส่วนนี่พี่ ไวท์ เพื่อนพี่อาร์มน่ะ พี่อาร์มพี่ไวท์ นี่เพื่อนฉัน ไอด้า นิตา แล้วก็เบ๊บบี้" แองจี้แนะนำพี่ชายให้พวกฉันรู้จักแล้วแนะนำพวกฉันให้พี่ชายรู้จัก
“สวัสดีค่ะ" ไอด้าพูดกับพี่ของแองจี้
“สวัสดีครับน้องไอด้า" พี่ไวท์พูดกับไอด้า
ส่วนฉัน นิตา แองจี้ และก็พี่ชายของแองจี้ ยืนมองทั้ง2คนนั้น มองไปได้ไม่นานพี่อาร์มก็หันมาพูดกับฉันและนิตา
“สวัสดีครับน้องเบ๊บบี้น้องนิตา" เสียงพี่อาร์มพูดกับฉันและนิตา
“สวัสดีค่ะ" ฉันบอกกับพี่อาร์ม ส่วนนิตายืนมองอยู่อย่างนิ่งๆ
“ไม่ทราบว่าน้องเบ๊บบี้มีแฟนยังครับ" พี่อาร์มถามฉัน
“ยัง มะ" ฉันกำลังจะตอบพี่อาร์มจู่ๆก็มีเสียงคนพูดขึ้นมา แต่น้ำเสียงนี้คุ้นๆยังไงก็ไม่รู้แฮะ
“มีแล้ว!!!!!"
คุ้นจริงๆแฮะ ด้วยความสงสัยฉันเลยหันไปมองข้างหลังพอหันไปมองฉันก็เห็นพี่อนาคิน
“พะ พี่ อนาคิน" ฉันพูดด้วยเสียงกระตุกกะตะ
พี่อนาคินหันมามองฉันก่อนจะหันกลับไปมองพี่อาร์มด้วยสายตาดุเข้ม
“กูไม่ได้ถามมึง" พี่อาร์มพูดกับพี่อนาคิน
“กูตอบแทน" พี่อนาคินตอบพี่อาร์ม
นี่พี่อนาคินกับพี่อาร์มรู้จักยังด้วยหรอ แต่เป็นความรู้จักที่แปลกแฮะพูดกันเสียงดุดันกันเลยทีเดียว
- ผู้เขียน
