ตอนที่ 7 หอม
1136 คำ
หลังจากกลับมานั่งที่ของตัวเอง พวกฉันก็ตั้งใจฟังอาจารย์ที่สอนอยู่ มีแค่กลุ่มมิวสิคเท่านั้นก็ยังไม่เลิกหาเรื่องพวกฉัน แต่พวกฉันก็ทำเป็นไม่สนใจ
พักเที่ยง
ตอนนี้ก็ได้เวลาพักเที่ยงแล้ว พวกฉันก็เดินมาถึงโรงอาหารคณะวิศวกรรมศาสตร์ แต่ดูเหมือนจะไม่มีที่นั่งเลยแฮะ เนื่องจากคณะอื่นๆมากินที่คณะวิศวกรรมศาสตร์เยอะเลยทำให้ไม่มีที่นั่ง พวกฉันเลยคุยกันว่าจะไปกินที่คณะอื่น ในขนาดที่พวกฉันกำลังจะไปกินข้าวที่คณะอื่น ก็มีเสียงพี่ภูผาเรียกพวกฉัน พวกฉันเลยหันไปมองพี่ภูผา
“จะไปไหนกันหรอครับ" พี่ภูผาถามพวกฉัน
“เอ่อ พวกหนูเห็นว่าที่นั่งเต็มเลยกะว่าจะไปกินข้าวที่คณะอื่นค่ะ" ฉันตอบพี่ภูผา
“นั่งกินกับพวกพี่ก็ได้นะ ที่นั่งเหลือตั้งเยอะ"
ฉันหันไปมองทั้ง3คน ก่อนไอด้าจะพูด“ฉันยังไงก็ได้" “เราก็ยังไงก็ได้"แองจี้พูด ฉันหันไปมองนิตา ก่อนนิตาจะพยักหน้า
“งั้นรบกวนด้วยนะคะ" ฉันหันไปพูดกับพี่ภูผา ก่อนจะมองไปที่พี่อนาคินที่กำลังนั่งกดโทรศัพท์อยู่ พูดจบพวกฉันก็เดินไปซื้อข้าวมากิน ยกเว้นแองจี้ เพราะแองจี้บอกไม่หิวพวกฉันทั้ง3คนเลยปล่อย ฉันทั้ง3คนเดินมาจะไปนั่งก็เห็นแองจี้นั่งมองพี่อนาคินอย่างไม่คาดสายตา
ส่วนพี่อนาคินก็ยังก้มเล่นโทรศัพท์อยู่ ฉันล่ะงงจริงๆเลยว่าเค้าไม่หิวข้าวหรอ
ฉันกำลังจะเดินไปนั่งแต่แล้วที่มันก็เต็มเหลือแค่ที่ข้างๆพี่อนาคิน
“เอ่อ เบ๊บบี้แกไปนั่งข้างๆพี่อนาคินสิ ที่ตรงนี้มันเต็มหมดแล้วน่ะ" ไอด้าบอกกับฉัน ฉันมองพี่อนาคินก่อนจะตอบไอด้า
“อือ"
ฉันกำลังจะเดินไปนั่งข้างๆพี่อนาคินแต่แล้วแองจี้ก็เรียกฉัน
“เดี๋ยว เบ๊บบี้"
“ว่าไงหรอ"
“เธอมานั่งตรงไอด้าก็ได้นะ เดี๋ยวฉันไปนั่งตรงนั้นเอง" แองจี้บอกกับฉัน
“อ๋อ อือ" ฉันกำลังจะเดินไปนั่งตรงนั้นแต่แล้วมือพี่อนาคินก็จับฉันไว้
“ไม่ต้อง นั่งตรงนี้ นี่ละจะสลับให้เสียเวลาทำไม" พี่อนาคินพูดกับฉัน แล้วหันไปส่งสายตาอันดุให้กับแองจี้
“คะ"
ฉันนั่งกินข้าวจนเสร็จพวกฉันก็จะมาขอตัวกลับกันก่อน เนื่องจากวันนี้พวกฉันมีเลิกเที่ยงในขณะที่พวกฉันกำลังจะเดินออกโรงอาหารก็มีเสียงเรียก
“เดี๋ยว" เสียงพี่อนาคิน
“พี่อนาคินเรียกใครหรอคะ" ไอด้าถามพี่
อนาคิน
“เบ๊บบี้"
“อ๋อค่ะ งั้นพวกฉันไปก่อนนะแก ไปก่อนนะคะพวกพี่ๆ สวัสดีค่ะ" ไอด้าบอกฉันก็จะหันไปพูดกับพวกพี่อนาคิน
“อือ กลับกันดีๆนะ บาย"ฉันหันไปพูดกับพวกเพื่อนๆ
“อือ บาย"
ทั้ง3คนเดินออกไปเหลือ ฉัน และ พวกพี่อนาคิน
“ไปกลับ" พี่อนาคินบอกกับฉันพร้อมจับมือฉัน
“คะ??"
“จะไม่กลับรึเปล่า" พี่อนาคินถามฉัน
“เอ่อ แล้วพี่อนาคินไม่มีเรียนอีกหรอคะ"
“มี แต่ฉันจะไปส่งเธอก่อน"
“ถ้างั้นไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ เดี๋ยวหนูกลับเอง เกรงใจพี่อนาคินเปล่าๆ"
“..."
เงียบแบบนี้อีกแล้ว เป็นการเงียบที่โคตรอึดอัดเลย
“งั้นหนูไปก่อนนะคะ สสัสดีค่ะพี่ๆ" ฉันหันไปบอกพี่อนาคินก่อนจะไหว้พวกพี่ ภูผา แมมโบ้
ฉันกำลังจะเดินออกไปแต่แล้วก็โดนพี่อนาคินจับมือแล้วเดินไปก่อน แค่เค้าจับมือฉันก็ใจเต้นตึกตักแล้ว โอ๊ยเบ๊บบี้อย่าหวั่นไหวง่ายๆสิ
พี่อนาคินเดินจับมือฉันแบบไม่สนใจใคร ฉันพยายามบิดมือเพื่อที่จะให้พี่อนาคินปล่อยแต่พี่อนาคินก็ยิ่งจับเอาไว้แน่ โอ๊ยเบ๊บบี้จะบ้า
เดินมาได้สักพักก็ถึงลานจอดรถ
“ขึ้น " พี่อนาคินบอกฉัน
"ค่ะ"
พี่อนาคินสตาร์ทรถเสร็จก็รีบขับรถออกจากมหา'ลัย
“เอ่อ ขับเบากว่านี้ได้มั้ยคะ" ฉันบอกพี่อนาคินที่ขับรถอย่างกับถนนบ้านตัวเอง
“ฉันรีบ" พี่อนาคินบอกฉัน เอ๊ะถ้ารีบแล้วจะมาส่งทำไมกัน
“งั้นพี่อนาคินจอดข้างหน้าให้หน่อยค่ะ"
“จอดทำไม เสียเวลา"
“ฉันจะได้หาทางกลับเอง พี่จะได้กลับไปเรียน หนูบอกแล้วว่าไม่ต้องมาส่งมันเสียเวลา"
“ก็ฉันอยากมาส่งเธอมีปัญหากับฉันมั้ย"
“ป่าวค่ะไม่มี แต่เอ๊ะที่อยากมาส่งเพราะมีใจให้กันหรอคะ" ฉันถามพร้อมกับยิ้มหวานใส่พี่อนาคิน
“ประสาท"
“โถ่พูดจาแบบนี้ได้ไงคะเนี่ย พูดไม่เพราะซะเลย"
“..."
“แต่ถึงตะไม่เพราะเบ๊บบี้คนนี้ก็ยังรักพี่อนาคินคนเดียวนะคะ" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้พี่อนาคิน
“หึ"
“พี่อนาคินหัวเราะอะไรคะ"
“ป่าว"พี่อนาคินพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำฉันขนลุกเลยทีเดียว
ตอนนี้พี่อนาคินก็ขับรถมาถึงอพาร์ทเม้นท์
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" ฉันบอกกับพี่อนาคิน
“ฉันไม่ต้องการคำขอบคุณ"
“คะ???"
“ฉันต้องการอย่างอื่น"
“อะไรหรอคะ"
“หอมแก้มฉันสิ"
อึ้ง ฉันอึ้งกับคำที่พี่อนาคินบอก
“เอ่อ มันดูไม่ดีนะคะ เป็นอย่างอื่นได้มั้ยคะ"
“จูบปากกับหอมแก้มเธอจะเลือกอะไร"
อึ้ง อึ้งของอึ้งเลยทีนี้
“มีอย่างอื่นอีกมั้ยคะ"
“รึเธอจะทำมากกว่านี้ละ แต่ฉันไม่รับลองนะว่าจะเสร็จตอนไหน"
อันนี้ช็อคได้ช็อคค่ะ ทั้งอึ้งทั้งช็อคเบ๊บบี้จะเป็นลม
“ถ้าเธอมัวแต่ยืนนิ่งฉันจะเป็นคนเลือกเองนะ แต่ฉันไม่เลือก หอม จุ๊บ จูบ หรอกนะฉันเลือกทำแบบนั้นมากกว่า"
“..."
“สรุปให้ฉันเป็นคนเลือกไม่ใช่"
“มะ ไม่ใช่ค่ะ เอาเป็นหอมแก้มได้มั้ยคะ"
“ได้รึจะเลือกมากกว่าหอมแก้มก็ได้นะ ฉันไม่ถือ"
“แค่หอมแก้มก็พอค่ะ"
ฉันพูดจบพี่อนาคินฉันก็ยื่นได้เอามาให้ฉันหอม
ฟอด
ขนาดฉันเป็นคนหอม ฉันยังเขินเลยถ้าเป็นคนโดนหอมบ้างคงตายเลยละ
“หนูไปก่อนนะ" ฉันพูดจบฉันก็รีบขึ้นห้องเลย
- ผู้เขียน
