ตอนที่ 2 พี่รหัสน้องรหัส
1052 คำ
หลังจากพาไอด้าออกมาจากพี่ภูผา ก็โดนทำโทษ เนื่องจากมาสาย 10 นาที เอาซะพวกฉันเกือบเเป็นลม
“ถ้าไอคนปากหมา ไม่เรียกพวกเรา พวกเราก็
ไม่โดนทำโทษแบบนี้หรอก” ไอด้าพูดออกมา
“แต่ถ้าแกไม่ไปทะเลาะกับเค้า เราก็ทันอยู่นะ
ไอด้า” นิตาพูดกับไอด้า
“สรุป ฉันผิดว่างั้น??” ไอด้าถาม
“โอ้ย แกมันไม่มีใครผิดใครถูกแหละแก
ถ้าแกไม่เถียงก็ไม่นานหรอก แล้วถ้าพี่เค้า
ไม่เรียกเราก็ทันแล้วแก มันผิดทั้งคู่แหละ"
ฉันพูดกับไอด้าและนิตา
“มัน น่าเถียงไหมละแก" ไอด้าพูด
“พอ เราจบกับเรื่องนี้เถอะ มันผ่านมา
แล้วก็ปล่อยมันไป” นิตาพูด
“สวัสดีค่ะ น้องๆปี1ทุกๆคน พี่ชื่อ กรุ๊ป นะคะ อยู่ปี2 วันนี้เราจะมาทำกิจกรรมที่พี่ๆทุกๆคน
นั่นได้จัดขึ้นมานะคะ กิจกรรมแรกคือ
สายรหัสค่ะ คือการจับว่าใครจะเป็นพี่รหัสน้องรหัสใครนะคะ เพื่อทำความรู้จักกัน เรามาเริ่มกันเลย" เสียงพี่กรุ๊ป ประกาศกิจกรรม
ฉันก็ไปต่อแถวจับสายรหัสและคำใบ้พี่รหัส
“แกได้อะไรกันอะ” เสียงไอด้าถาม
“ฉันได้ นิ่งสุดใน3บุตร" ฉันตอบไอด้า
“ฉันได้ เย็นชาสุดใน3บุตร" นิตาตอบไอด้า
“ฉันได้ หล่อสุดใน3บุตร"ไอด้าตอบฉันกับนิตา
“ฉันว่า3คำใบ้นี้เป็นเพื่อนกันแน่เลย คำใบ้จะเหมือนกันขนาดนี้" ไอด้าบอกฉันกับนิตา
“อือ ฉันก็ว่างั้นละ" ฉันตอบไอด้า
“เราไปหากันเถอะ" นิตาบอกฉันกับไอด้า
“อือ ไปกัน" ไอด้าพูด
หลังจากที่พวกฉันหาไปได้สักพักก็ไม่มีวี่แววเจ้าของคำใบ้นี้เลย จนมาเจอกับพวกพี่อนาคิน
ฉันคิดว่าใช่ต้องใช่แน่ๆ พี่อนาคินดู นิ่งๆ
พี่ภูผาดู มั่นใจในตัวเอง สุดๆ
พี่แมมโบ้ดู เย็นชา ฉันคิดว่าตัวเองมาถูก
ทางแล้วแหละ ฉันรีบเดินไปหาพวกพี่อนาคิน
ส่วนไอด้ากับนิตาก็ตามมาติดๆ
“อ้าว น้องคนสวยจะเอาค้อนมาทุบหน้าพี่หรอกจ๊ะ" ภูผาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นไอด้า
“เปล่า ฉันมาตามหาพี่รหัสก็เท่านั้นเอง" ไอด้าตอบภูผา
“อ๋อ แล้วเจอกันยังจ๊ะ" ภูผาถาม
“ถ้าเจอก็ไม่ยืนหัวโด่ตรงนี้หรอก ถามอะไร
แปลกๆอีกละ" ไอด้าพูดพร้อมกับมองบน
“อ้าวน้อง น้องนี่ปากจัดเหมือนกันนะ" ภูผาพูด
“ไม่หาเรื่องน่ะแก เอ่อ ใจเย็นๆก่อนนะคะพี่พอดีหนูจะมาถามว่าพี่ใช่พี่รหัสพวกหนูรึเปล่าค่ะ" ฉันถามพวกพี่อนาคิน
“คำใบ้ คือ??" พี่อนาคินถามพวกฉัน
"เอ่..อ.. คำ ใ...บ้ คื..อ" ฉันพูดติดอ่างเพราะ
พี่อนาคินถามฉัน ฉันเขินบิดตัวจนจะเป็น
เลขแปดอยู่แล้ว
“ถ้าไม่ตอบพี่ก็ไม่รู้หรอกนะครับ แล้วอีกอย่างไปถามคนอื่นเถอะครับ ถ้าจะมายืนบิดตัวโชว์พี่แบบนี้ พี่ไม่รู้คำตอบน้องหรอกนะครับ เสียเวลาพี่อีกนะครับที่ต้องมารอคำตอบน้อง"
ฉันหน้าแตกเลยกับคำพูดพี่อนาคิน ก็คนมันเขินอะ จะไม่ให้ยืนบิดตัวได้ไงละ ฉันส่งยิ้มให้พี่อนาคิน
“เอ่อ คำใบ้คือ นิ่งสุดใน3บุตร เย็นชาสุดใน
3บุตร หล่อสุดใน3บุตร ค่ะ หนูคิดว่ายังไงก็ต้องพวกพี่เลยมาถามเพื่อความแน่ใจค่ะ แล้วแต่ใช่รึเปล่าคะ??" ฉันตอบและถามพี่อนาคิน
“อือ ใช่พวกฉันเองแหละ" พี่อนาคินตอบฉัน
ฉันยิ้มให้พี่อนาคิน แล้วยื่นสมุดในพี่อนาคิน
เซ็นลายเซ็นให้ฉัน แต่พี่อนาคินไม่ได้เซ็นให้ง่ายๆนะสิ
“คิดจะให้พวกฉันเซ็นให้ง่ายๆนะหรอก มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนไม่ใช่รึไง??" พี่อนาคินถามฉัน
“เอ่..อ แล้วพวกพี่จะให้พวกเราทำอะไรคะ"
ฉันถามพี่อนาคิน
“เต้น ให้ฉันดู"
“เอ่อ อย่างอื่นไม่ได้หรอกคะ"
“งั้นก็ไม่ต้องเอาลายเซ็น"
“โอเค โอเคค่ะ เต้นก็เต้น ว่าแต่เต้นเพลงอะไรคะ"
“หึ แล้วแต่เธอจะเต้น เต้นจนกว่าฉันจะพอใจ"
ฉันมองหน้าพี่อนาคินและเพื่อนๆฉันกับเพื่อนๆพี่อนาคิน
“งั้นกูไปกันก่อนนะ"พี่แมมโบ้พูดกับพี่อนาคิน
“อือ"พี่อนาคินตอบพี่แมมโบ้
“แล้วน้อง2คนล่ะครับ" แมมโบ้ถามไอด้ากับ
นิตา
“หนูได้หล่อสุดใน3บุตรค่ะ" ไอด้าตอบแมมโบ้
“ฉันได้เย็นชาสุดใน3บุตรค่ะ” นิตาตอบแมมโบ้
“หึ เธอตามฉันมา" แมมโบ้พูดกับนิตา
“ค่ะ เดี๋ยวฉันมานะ" นิตาบอกไอด้ากับเบ๊บบี้
“อือ" ฉันขานตอบนิตา
“ส่วนเธอมานี่" ภูผาลากไอด้าไป
“โอ้ย ฉันเจ็บนะ ไอโรคจิต ปล่อยฉันน" เสียงไอด้า
ฉันมองเพื่อนทั้ง2คนที่ไปกับพี่ภูผาและพี่แมมโบ้ ก่อนจะหันกลับมามองพี่อนาคิน
“จะมองอีกนานไหม" พี่อนาคินถามฉัน
ฉันก้มีหน้าพร้อมกับขอโทษพี่อนาคิน
“ หึ " เสียงหัวเราะของพี่อนาคินทำเอาฉันใจสั่นไม่น้อยเลย
“แล้วสรุปไม่เอาลายเซ็นแล้ว??" พี่อนาคินถาม
“เอาค่ะ"
“เอาแต่ ไม่ทำตามที่ฉันบอก"
“จะให้เต้นอะไรล่ะคะ บอกมาเลยค่ะ"
“เต้นเต่างอยไปเต้นตรงกลางทางไป"
“ค่ะ" ฉันตอบพี่อนาคินแล้วเดินตรงกลางทางคนเดินมาเต้นตามที่พี่อนาคินบอก เต้นไปสักพักก็เหนื่อยล่ะ แต่พี่อนาคินเอาแค่ยิ้ม เป็นยิ้มที่ดูซะใจสุดๆ แค่เห็นพี่อนาคินยิ้มฉันก็มีความสุขละ ที่ทำให้พี่อนาคินยิ้มได้ ฉันวิ่งมาหาพี่
อนาคินที่ยังยิ้มอยู่
“พอใจรึยังคะ" ฉันถามพี่อนาคิน
“ยัง"
“ห้ะ ยังอีกหรอคะ แค่นี้ก็เหนื่อยแค่นะคะ ให้เต้นตั้ง10นาที แถมไม่ให้หยุดพักอีก จะไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอคะ" ฉันพูดกับพี่อนาคิน
“อือๆ เซ็นให้ก็ได้"
- ผู้เขียน
