ตอนที่ 5 ยัยตัวเล็ก
861 คำ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ฉันก็มานั่งอ่านหนังสืออ่านไปได้สักพักก็ได้ยินก็เคาะประตู
ก๊อก ก๊อก
ฉันเลยเงยหน้าจากหนังสือแล้วเดินไปดูตาแมว พอดูตาแมวฉันก็เห็นว่าคนที่เคาะประตูคือใคร เขาคือพี่อนาคิน ฉันแปลกใจพี่อนาคินมาอีกทำไมในเมื่อมันดึกแล้ว ด้วยความแปลกใจแปลกใจฉันเลยก็เปิดประตู
“พี่อนาคินมาอีกทำไมคะ นี่มันดึกแล้วนะคะ"
“เห็นเธอบอกยังไม่ได้กินอะไรฉันเลยไปซื้อกับข้าวมาให้"
ฉันมองพี่อนาคินด้วยความแปลกใจ ซื้อกับข้าวมาให้ฉันหรอก ซื้อมาให้ฉันทำไมหรือว่าพี่อนาคินมีใจให้ฉัน โอ๊ยแค่คิดก็เขินละ
“จะยืนบื้ออีกนานไหม"
พี่อนาคินก็ดับฝันฉันอีกแล้วเช่นเคย ทำไมชอบดับฝันฉันตลอดเลยเนี่ย คนกำลังฟินเลย
“ขอบคุณสำหรับกับข้าวนะคะ" ฉันรับกับข้าวที่พี่อนาคินซื้อมาให้ ก่อนจะปิดประตูแต่แล้วพี่อนาคินก็จับประตูห้องฉันทำเอาฉันงงเลยว่าเขาต้องการอะไรอีก
“ไม่คิดว่าฉันจะหิวมั้งหรอ"
อ๋อ ที่แท้ที่ยังไม่ไปเพราะหิวข้าวงั้นเหรอ
“งั้นเชิญเข้ามาก่อนค่ะ" ฉันเชิญพี่อนาคินเข้าห้องมาก่อน พี่อนาคินก็เดินเข้าห้องมาแล้วไปนั่งที่โต๊ะ ฉันเดินไปในครัว เอากับข้าวไปใส่จาน ใส่เสร็จฉันก็เดินเอากับข้าวออกมานั่งกิน
กินข้าวเสร็จฉันก็ไปล้างจาน แต่ที่แปลกคือพี่อนาคินก็ยังไม่กลับไป
“เอ่อ พี่อนาคินยังไม่กลับหรอคะ" ฉันถามพี่อนาคินที่นั่งอยู่โซฟา
“ยัง ถ้ากลับแล้วคงไม่นั่งอยู่ตรงนี้หรอก"
โห แค่คำตอบฉันก็อยากจะตบปากละ
“แต่มันดึกแล้วนะคะ ถ้ายังไม่กลับมันจะดึกกว่านี้แล้วเกิดอันตรายได้นะคะ"
“ฉันยังไม่อยากกลับเธอจะทำไมกับฉัน"
แหม๋ มาทำเป็นนักเลงใส่ฉันอีก แต่ก็เท่ดีนะสเปคเบ๊บบี้เลยอ่ะ
“งั้นก็แล้วแต่พี่นะคะ ถ้าจะกลับแล้วช่วยล็อคประตูให้ด้วยนะคะ หนูขอตัวไปนอนก่อน"
พูดเสร็จฉันก็เดินเข้าห้องไปนอน เพราะพรุ่งนี้ฉันมีเรียนเช้า
“เดี๋ยว !!!! " เสียงพี่อนาคินเรียกฉัน
“ค่ะ"
“พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง"
“ 9 โมงค่ะ"
“อืม"
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวไปนอนก่อนนะคะ อย่าลืมล็อคประตูให้ด้วยก่อนออกไปนะคะ"
“อืม"
ฉันส่งยิ้มให้พี่อนาคินก่อนจะเดินเข้าห้องไปนอนในห้องส่วนตัว
ทางด้าน:อนาคิน
หลังจากยัยตัวเล็กเข้าไปในห้องที่สักพักผมว่าผมจะกลับแล้ว แต่ก่อนกลับขอเข้าไปตัวยัยตัวเล็กก่อน
แกร๊ก
ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องยัยตัวเล็ก เห็นขนตายาวสลวย ริมฝีปากอมชมพู หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม กำลังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปใกล้ยัยตัวเล็ก ผมนั่งลงที่เตียงข้างๆผมนั่งมองใบหน้าอันสวยงาม หึ ทำไมผมถึงหลงไหลใบหน้าอันสวยงามของยัยนี่ได้กันนะ ผมนั่งดูไปได้สักพักก่อนจะจุ๊บลงบนหน้าผากเนียนๆไร้สิว แล้วผมก็เดินออกจากห้องยัยตัวเล็ก โดยไม่ลืมล็อคประตู
เช้าวันต่อมา
ฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้าอันสดใส ก่อนจะลุกขึ้นไปแปรงฟัน อาบน้ำไปมหา'ลัย หลังอาบน้ำเสร็จฉันก็มาแต่งตัวให้เสร็จเรียบร้อยก่อนจะเดินไปหาอะไรกินในครัว ฉันกำลังนั่งกินอาหารเช้าอยู่ ก็มีเสียงเคาะประตู ฉันเลยเดินไปดูว่าใคร พอฉันเห็นว่าเป็นใครฉันก็เปิดประตู
“พี่อนาคินมาทำอะไรแต่เช้าคะ" ใช่แล้วคนนั้นคือ พี่อนาคิน
“มารับเธอ"
“คะ???"
“..."
“มารับทำไมคะ"
“รับไปมหา'ลัย"
“เอ่อ หนูไปเองได้ค่ะเกรงใจพี่อนาคินป่าวๆ"
“..."
“นี่มันยัง8โมงอยู่เลยคะ พี่อนาคินกลับไปก่อนก็ได้นะคะเดี๋ยวพี่ไปเรียนไม่ทัน"
“..."
เงียบใส่ฉันอีกละ ฉันต้องไปกับเค้าใช่ไหม
“เอ่อ งั้นรอแปปนะคะ" ฉันบอกกับพี่อนาคินแล้วรีบไปหยิบกระเป๋า
“ไปกันค่ะ เดี๋ยวไม่ทันเวลา" ฉันบอกกับพี่อนาคิน
มหา'ลัยxx
“เอ่อ ส่งแค่หน้ามหา'ลัยก็พอนะคะ เดี๋ยวหนูเดินเข้าไปเอง" ฉันหันไปบอกกับพี่อนาคิน
แต่ดูเหมือนพี่อนาคินจะไม่ได้ฟังฉันเลย เค้าขับเข้ามาในมหา'ลัย โอ๊ยชีวิตเบ๊บบี้จะบ้าตาย
ตอนนี้พี่อนาคินขับมาถึงลานจอดรถคณะวิศวกรรมศาสตร์
“เอ่อ ขอบคุณนะคะ" ฉันขอบคุณเสร็จกำลังจะเปิดประตูแต่แล้วก็ได้ยินเสียงพี่อนาคินเรียก
“เดี๋ยว!!!"
“คะ??"
“เลิกเรียนกี่โมง"
“เที่ยงค่ะ"
“อืม"
“ไปก่อนนะคะ" ฉันพูดจบก็รีบลงรถแล้วเดินไปหานิตากับไอด้าที่รอฉันอยู่
- ผู้เขียน
