กริ๊งงง!
เสียงโทรศัพท์บ้านกรีดร้องดังขึ้น ทำให้คนที่หลับงัวเงียตามประสาคนขี้เซาอยู่ มุดกองผ้าห่มโผล่มายกหูกรอกเสียงลงไปเพราะทนฟังไม่ไหวอีกต่อไป เสียงบาดแก้วหูนี้ดังกว่าสามครั้งแล้ว
“ฮัลโหล” ชาครียากรอกเสียงลงไปอย่างรำคาญ
“นี่น้ำชา อย่าบอกนะว่ายังไม่ตื่น” เสียงคนรักทำให้เธอตาสว่างขึ้นมาทันที วันนี้มันเป็นวันหมั้นของพี่ชายเธอนี่นา!
“กี่โมงแล้วอ่ะพี่นาย”
“เจ็ดโมงกว่า”
“ให้ตาย สายแล้ว พี่นายรออยู่หน้าบ้านใช่ไหม เดี๋ยวอีกห้านาทีน้ำชาออกไปหานะคะ”
“สิบห้านาทีก็ได้ ไม่ต้องวิ่งผ่านน้ำมานะ แต่งตัวให้มันดีๆ ด้วย วันนี้มันวันหมั้นพี่ชายน้ำชานะ อย่าใส่เสื่อยืดกางเกงส์ยีนส์มาเชียวล่ะ”
“ค่า รู้แล้วน่า รออีกอึดใจเดียวนะคะที่รัก” ชาครียาทำเสียงจุ๊บส่งตามสายไป กลบเสียงบ่นงึมงำมาตามสายก่อนที่จะวางสายไปด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะกระโดดจากเตียงวิ่งปร๋อเข้าห้องน้ำไป ก่อนที่จะปิดประตูห้องน้ำดวงตาคู่สวยยังมิวายช
