“น้ำผึ้ง คุณแม่ถามไม่ได้ยินเหรอ” ชยธรสะกิดคนที่เหม่อลอย ทั้งยังทำตัวซึมไปผิดปกติตั้งแต่ออกไปคุยกับบิดาของเธอแล้ว ตอนที่บิดามารดาเขามานั้นเธอยังไม่ลงมาที่ห้องรับแขกเขาก็นึกไปว่าเธอคงคุยกับบิดาเพลิน เห็นอย่างนี้คงคุยกันทีละหลายชั่วโมง แต่พอเขาไปตามจริงๆ เข้าก็เห็นว่าเธอเผลอหลับอยู่บนเตียง พอปลุกลงมาทานข้าวแล้วก็เลยเหม่อลอยอย่างที่เห็น ตั้งแต่นั่งทานข้าวกันมา เขาสะกิดเธอให้คุยกับมารดาเขาสามครั้งแล้ว ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกันแน่
หรือว่าเป็นเพราะเขาปลุกเธอมา เธอจึงยังสติมาไม่ค่อยเต็มเต็งเพราะไม่ได้ตื่นเองอย่างที่บิดาเธอเคยบอก
“คะ อะไรนะคะ” มธุรสลดาหลุดจากห้วงความคิด
“ไม่มีอะไรหรอกลูก แม่แค่ถามว่าชอบส่วนไหนในรีสอร์ทที่สุด”
“ให้พี่เดา คำตอบต้องเป็นบ้านเห็ดอยู่แล้วใช่ไหมน้ำผึ้ง” เขาตอบแทนเธอเสียเอง “เขาชอบเหมือนเด็กครับแม่”
“ถ้าชอบก็ลองไปนอนดูได้นี่ลูก ตาชินก็พาน้องไปสิ ถ้าวันไหนแขกกลับแล้วก็ไป
