“เธอว่ามั้ย เมียพี่ชินน่ะ สวยก็สวยหรอกนะ แต่ฉันว่าเขาไม่เหมาะกับพี่ชินสักนิด” เสียงพนักงานซุบซิบกันในงานมุมหนึ่งของห้องอาหาร มธุรสลดาที่เดินผ่านไปพอดีหยุดยืนฟันที่หลังเสาไม้ต้นใหญ่
“ทำไมถึงจะไม่เหมาะล่ะจ้ะ ฉันก็เห็นว่าเขาเหมาะกันดี สวยหล่อทั้งคู่” อีกคนพูดเหมือนจะดีแต่ฟังน้ำเสียงนั้นมีแววประชดชัดเจน
“ไม่รู้ล่ะ ฉันว่าไม่เหมาะหรอก ไม่รู้ไปแอบคบกันตอนไหน อยู่ดีๆ ก็มาแต่งงานพี่ชินของฉันโสดมาตั้งนาน เฮ้อ” คนพูดถอนหายใจอย่างแสนเศร้า
“โถ แม่ฉัตรบัว ที่แท้เธอก็อิจฉาเขานี่เอง ก็สมควรอยู่หรอกนะที่จะอิจฉา ฉันเองยังอิจฉาเลย แอบมองพี่ชินมาตั้งหลายปี พี่เขาก็โสดให้เราชื่นใจมาตลอด แต่อยู่ดีๆ ก็แต่งงานฟ้าแลบ โอ๊ย พูดมาแล้วอิจฉา”
“ฉันไม่ได้อิจฉามากจนมองว่าเขาไม่เหมาะกันหรอกนะเธอ แต่ฉันดูๆ แล้วเหมือนว่าพี่ชินไม่ได้รักเมียเลย เหมือนยัยเมียรักอยู่คนเดียวดูมองพี่ชินสิตาฉ่ำเยิ้มเชียว หรือว่าแม่นั่นหลอกพี่ชิ
