EP 12
1192 คำ
“ถ้าหมดธุระเรื่องงานแล้วผมขอตัว”
วิโรจน์ไม่สนใจจะข่มอารมณ์เอาไว้อีกต่อไปแล้ว จึงรีบสวนกลับแล้วเดินออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้หนุ่มร่างสูงผิวเข้มพอ ๆ กับความหล่อ ยิ้มตามหลังด้วยความสะใจอยู่เป็นนาน
ถึงได้โทรตามทัตเทพให้เข้ามารายงานความคืบหน้า เพราะมีเวลาให้บริษัทคู่อริแค่อาทิตย์ละไม่กี่วันเท่านั้น
ส่วนเวลาอื่ นเอาไปทุ่มให้กิจการหลายอย่างของเขา แต่ก็อยากจะเรียกเงินที่เสียไปให้กับบริษัทคู่อริคืนบ้าง ถึงต้องเจียดเวลามาสอดส่องดูแลต่อจากทัตเทพอีกทอด
ทุ่มตรงคนขับพารถแล่นเจ้าไปจอดหน้าบันไดบ้าน แม่กำลังจะลงมือกินมื้อเย็นรีบออกมารับ และนั่งรออีกสิบนาที เพื่อให้ลูกขึ้นไปอาบน้ำ มื้อเย็นสำหรับสองคนถึงได้เริ่มขึ้น
“กลับมาแล้วแทนที่จะเข้าบ้านพักผ่อนก่อน ดันไปทำงานต่ออีก แม่ว่าเสือน่าจะพักบ้างนะ”
เพราะความเป็นห่วง จึงต้องคอยบอกประโยคนี้บ่อยครั้ง แม้จะรู้ดีว่าลูกไม่คิดจะทำตามคำอยู่แล้ว แต่ก็ขอให้ได้เตือน ได้ตระเตรียมอาหารดี ๆ ไว้ให้ลูกบ้าง แต่ลูกกลับอยากรู้ความเป็นไปของขาวีนมากกว่า
“ไปดูงานให้แน่ใจก่อน ว่าเป็นอย่างที่ผมสั่งไว้หรือเปล่า จะได้กลับมาพักแบบไม่ต้องกังวลไงครับ ว่าแต่ทางนี้เป็นยังไงบ้างตอนผมไม่อยู่ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ แล้วแม่นั่นล่ะอยู่แบบร้อน ๆ เหวี่ยงหรือวีนแตกหรือยัง”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ วัน ๆ ไม่ไปไหน เอาแต่หมกตัวอยู่ในบ้าน อ้อ! จะมีออกก็วันนี้ล่ะ ใส่ซะสั้น! ป่านนี้ผู้ชายทั้งซอยคงน้ำลายหกไปตาม ๆ กันแล้วมั้ง แม่เลยเรียกมาเตือนแรง ๆ ตอนแรกนึกว่าจะเถียงกลับ แต่ผิดฟอร์มแม่คุณหนูจอมวีนยังกับคนละคนแน่ะ เพราะไม่พูดอะไรออกมาสักแอะเดียว”
ผู้แม่รู้ดีว่าลูกถามเรื่องอื่นไปงั้น ๆ แต่คงจะอยากรู้ความเป็นไปของทายาทคู่อริมากกว่า จึงเลือกที่จะหยิบยกขึ้นมาบอกกล่าว แต่ยักเรื่องว่าที่สะใภ้เอาไว้ ซึ่งคนเป็นลูกก็ไม่ได้สงสัยอะไรมากมายนัก นอกจากนั่งกินไปเรื่อย ๆ และเอ่ยเรื่อย ๆ กับแม่เท่านั้น
“แค่อาทิตย์เดียว ยังมีน้ำอดน้ำทนอยู่ล่ะมั้งครับ เพราะรู้ว่าขืนวีนใส่คืนอื่น กลับมาผมจะต้องยกเลิกข้อเสนอแน่ ก็เลยจำใจต้องทนเพื่อเงินเพื่อหุ้นในบริษัทไงครับ อยากรู้ว่าจะทนได้สักกี่น้ำ”
“สัญญิงสัญญา เสือก็ไม่ได้ทำไว้ให้พวกมันไม่ใช่เหรอ นอกจากโอนหุ้นให้นายวิโรจน์ ส่วนอีกยี่สิบห้าล้าน เราจะให้หรือไม่ให้พวกมันก็ยังไม่แน่ใจ ทำไมถึงได้ใจกล้าเอาแม่ลูกสาวมาประเคนให้เสือได้ล่ะ เห็นว่ารักปานแก้วตาดวงใจไม่ใช่เหรอ”
กรองแก้วอดสงสัยไม่ได้จริง ๆ แต่ลูกชายก็ไขข้อข้องใจให้อย่างไม่ยากเย็นนัก
“สัญชาติญาณของหมาจนตรอกก็อย่างนี้ล่ะครับ มันจะยอมตัดของรักออกไปทีละชิ้นสองชิ้น เพื่อให้อยู่รอด พวกมันคงคิดว่าผมโง่เป็นควายล่ะมั้ง ที่ยอมเอาลูกมันมาฟันเล่น ๆ สองปี แล้วจะได้ตามที่ผมบอกไว้ โดยไม่ต้องเสียอะไรอีก เดี๋ยวก็รู้ แล้วพวกมันจะได้เห็นว่า คนอย่างผมมีชั้นมีเชิงมากมายจนพวกมันตามไม่ทันเลยล่ะ”
สองแม่ลูกต่างหันไปมองหน้ากันแล้วยิ้มด้วยความเป็นสุขใจ เมื่อมีโอกาสได้เอาคืนคู่อริบ้าง หลังจากหลายปีมานี้ ต้องเก็บงำความเคียดแค้นเอาไว้ในใจเท่านั้น
“ขอบอกนิ่มอีกครั้งนะ ว่าเราจะไม่สนกับอะไรทั้งนั้น เพราะเรารักนิ่ม และจะรอจนกว่านิ่มทำงานให้พ่อเสร็จ นิ่มไม่ต้องคอยบอกให้เรามองคนอื่นอีกนะ ดึกมากแล้ว นิ่มรีบไปนอนเถอะ เดี๋ยวเราจะต้องเตรียมงานไว้ประชุมพรุ่งนี้ด้วย เรารักนิ่มนะ ฝันดีจ้ะ”
“จ้ะ! นิ่มก็รักนัยเหมือนกัน”
ส่วนลูกสาวคู่อริของสองแม่ลูกนั้น ก็กำลังยิ้มกับไอโฟนเครื่องใหม่อย่างอิ่มใจ ในรักอันมั่นคงที่แฟนหนุ่มเฝ้าพร่ำบอกทุกวี่ทุกวัน ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา
แม้ใจอยากจะบอกเหลือเกินว่า ตัวเองยังคงเก็บความสาวเอาไว้ได้อย่างแน่นเหนียว แต่อีกใจก็ไม่อยากทำให้แฟนเป็นสุขด้วยเรื่องนี้ สุดท้ายก็ไปนั่งทุกข์ด้วยเรื่องนี้อีกเช่นกัน
ถ้าวันหนึ่งเกิดเจ้าของบ้านปากร้าย เกิดไม่รังเกียจคุณหนูมิว นักเรียนนอกผู้มากประสบการณ์เรื่องเพศศึกษาอย่างที่ดูถูกดูแคลนเอาไว้ แล้วเข้ามาย่ำยีช่วงชิงความสาวไป
ร่างที่มุงานตั้งแต่เสร็จจากทำความสะอาดบ้านตอนสาย รีบลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมา ด้วยท่าทีผ่อนคลาย เพราะส่งงานแล้ว จึงปิดบ้าน ปิดไฟแล้วขึ้นไปอาบน้ำอย่างโล่งอกโล่งใจ ที่ไม่มีใครมารบกวน
ชุดนอนบางเบา ถูกเลือกขึ้นมาสวมใส่อย่างขัดใจ และไม่เคยชินสักที ตามติดด้วยการเปิดกระปุกเครื่องประทินผิวสารพัด ขึ้นมาทาใบหน้าแขนขาอย่างเอื่อยเฉื่อย
เพราะความเสียดายหากจะทิ้งไว้เฉย ๆ ด้วยราคาแต่ละอย่างแพงลิบลิ่ว อดยิ้มน้อย ๆ ไม่ได้ในความรอบคอบของย่า ที่สรรหาของมาไว้ให้ใช้ได้อย่างดีเยี่ยม
‘ผั๊วะ’ ‘ปัง’
“อุ๊ย!!!”
กัณหาถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อจู่ ๆ ประตูห้องก็เปิดและปิดเข้าในเวลาอันรวดเร็ว ตามติดด้วยร่างสูงใหญ่ในชุดกางเกงผ้ายืดกับเสื้อกล้าม เจ้าของขาเรียว ที่เพิ่งประโคมโลชั่นได้ไม่นาน ต้องรีบกระโจนไปคว้าเอาเสื้อคลุม แขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าขึ้นมาสวมทับไว้ทันที
ชาครีย์จ้องมาหาตาเขม็ง ในท่าทีหวงเนื้อหวงตัว
ทั้งที่แม่บอกว่าวันนี้เจ้าหล่อน เพิ่งจะลากขาสั้นไปล่อตาชายทั้งซอยทั้งตลาดมาด้วยซ้ำ เขาก้าวเชื่องช้าไปหา ขณะจ้องมองร่างที่มีส่วนเว้าโค้งสวยงามดูดีและไร้ที่ติ แต่เขาก็รู้ว่านี่เป็นเพียงภาพภายนอกเท่านั้น ส่วนภายในคงจะเน่าเฟ๊อะอย่างไม่ต้องสงสัย
“เป็นไงหนึ่งอาทิตย์ที่ผมไม่อยู่ คุณพึ่งพามะเขือยาว แตงล้าน หรือกล้วยหอมไปกี่กิโลแล้วล่ะ ได้ข่าวว่าวันนี้ ใส่สั้นไปอ่อยคนทั้งซอยไม่ใช่เหรอ เกิดเบื่อการกินเจ กินมังสวิรัติจนเมื่อยมือแล้วหรือไง ถึงต้องวิ่งแร่หาเนื้อสัตว์เป็น ๆ ดิ้น เด้ง ดึ๋ง ได้มาใช้แก้ขัด ระหว่างชะเง้อคอคอย ให้ผมกลับมาเอาอยู่หลายวัน
- ผู้เขียน
