Draven ไดมอนด์ EP.9 เกลียดอะไรฉัน
1761 คำ
EP.9 เกลียดอะไรฉัน
“มีแฟนแล้วยังจะมาทำตัวแบบนี้อีก! แล้วนี่ฉันไปเป็นชู้เขาหรือเปล่าเนี่ย! ถ้าสองคนนั้นคบกับก่อนที่เราจะ.. ให้ตายเถอะซัลลี่!” ซัลลี่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดระหว่างทานเค้ก เธอเอาแต่บ่นในใจมองไปที่เค้กก้อนนั้นนานหลายนาที จนไดมอนด์เดินกลับเข้ามา
“กินเสร็จแล้วกลับเลยนะ พี่จะไปส่ง” ไดมอนด์บอกกับเด็กของเขาก่อนจะนั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม ทำให้ซัลลี่ต้องเมินหน้าหนีไปอีกทาง
“ไอ้คนนิสัยเสีย! มักมาก ไม่รู้จักพอ!” เธอยังคงบ่นพึมพำเพราะรู้สึกผิด
“ฮัดชิ้ว!” เป็นเสียงของไดมอนด์ที่จามดังขึ้น ทำให้ทุกคนในร้านต่างพากันมองมาที่เขา
“รอข้างนอกแล้วกัน” เพราะไม่อยากถูกสายตามากมายจับจ้องเขาจึงเดินออกไปนอกร้านทันที ทำให้ซัลลี่ต้องเดินตามออกไปเพื่อจะไปถามเขาให้รู้เรื่อง
“เดี๋ยวค่ะ!”
“...” เสียงของเธอทำให้ไดมอนด์ต้องหยุดเดินและหันกลับมา
“ซัลมีเรื่องจะถาม”
“...”
“เฮียคบกับผู้หญิงคนนั้นนานหรือยังคะ?”
“ทำไม?”
“อยากรู้ค่ะ เพราะมันเกี่ยวกับเรื่องของเราวันนั้น” พูดประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเพราะกลัวว่าจะมีใครมาได้ยิน
“จะสนใจทำไม แค่ไม่มีใครรู้นั่นคือสิ่งที่เธอต้องการ” ก้าวเท้าเดินเข้าไปประชิดตัวเด็กสาวจนเธอต้องถอยออก
“ซัลจริงจังนะเฮีย ถ้าเฮียคบกับเขาก่อนเรื่องวันนั้น เท่ากับว่าซัลเป็นชู้เลยนะคะ!”
“หึ แล้วอยากเป็นชู้ หรืออยากเป็นตัวจริงล่ะ”
“อย่ามาพูดแบบนี้! ตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้วยังมาพูดจาอะไรน่าเกลียด ไม่คิดว่าเฮียจะเป็นคนแบบนี้นะคะ!” รู้สึกผิดหวังในตัวของเขาไม่น้อย เขาคือรักแรกและเป็นรักเดียวของเธอมาตลอด ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนที่มักมากและสำส่อนขนาดนี้
“หึงก็พูดมาตรงๆ”
“หะ..หึงบ้าอะไร!”
“มาแล้วค่ะ” ในขณะเดียวกันเสียงของดอลลี่ก็ได้ดังขึ้นพร้อมกับเดินตรงมาที่ทั้งสอง ทำให้ซัลลี่ต้องเป็นฝ่ายเดินถอยออกมาและกลับเข้าไปในร้าน
“น่าหงุดหงิดชะมัด!”
“เป็นอะไรไปน้องสาวเฮีย” เมื่อฮันเตอร์เห็นว่าซัลลี่มีสีหน้าที่ดูหงุดหงิด เขาจึงเดินเข้ามาถามพร้อมกับมองหาเพื่อนของตน “แล้วไอ้ไดล่ะ ไปแล้วเหรอ”
“เฮียเลิกถามหาเขาได้ไหม หมวยไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับเขาแล้ว!”
“ทำไม มันทำอะไรเรา?”
“เปล่า เฮียไดเขามีแฟนแล้ว ต่อไปนี้เฮียไม่ต้องให้หนูไปไหนมาไหนกับเขาแล้วนะ เดี๋ยวแฟนเขาจะมาด่าหนู!”
“ครับ”
“ขอโทษที่หงุดหงิดใส่ค่ะ” เมื่อเห็นพี่ชายสีหน้าเจื่อนไปเธอจึงตั้งสติได้และกล่าวขอโทษทันที
“ไม่เป็นไร เฮียเข้าใจวัยรุ่นหัวร้อนง่าย ฮ่าๆๆ” ฮันเตอร์ผู้ไม่เคยโกรธน้องสาว เขาส่งเสียงหัวเราะพลางโยกศีรษะเธอเบาๆก่อนจะไปช่วยวิวรับลูกค้า
“นี่เรามานั่งหงุดหงิดเพราะเขาทำไมเนี้ย!”
“ตั้งสติหน่อยซัลลี่ เขามีแฟนแล้วคงไม่ต้องมาเจอกันแล้ว”
1 เดือนผ่านไป
ตอนนี้ซัลลี่เปิดร้านขายเสื้อผ้าโดยที่เธอเป็นคนออกแบบเองทุกคอลเลคชั่น ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าทำงาน ใส่อยู่บ้าน หรือใส่เที่ยว เธอเขียนแบบเองทั้งหมด โดยมีพ่อของเธอเป็นผู้สนับสนุนหลัก แถมตอนนี้ร้านของเธอก็ยังไปได้ด้วยดีเพราะมีฮันเตอร์คอยช่วยโปรโมทและเป็นนายแบบชุดผู้ชายให้
“คุณซัลลี่คะ วันนี้โรงงานจะส่งแบบชุดคอลเลคชั่นใหม่มาให้ดูนะคะ” นิ่ม เลขาคนสนิทของซัลลี่ เธอทำหน้าที่ช่วยซัลลี่ทุกอย่างที่ช่วยได้
“โอเคจ้ะ ส่วนอันนี้คือแบบใหม่ ส่งไปทำชุดตัวอย่างได้เลยนะนิ่ม”
“ได้ค่ะคุณซัล”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ในขณะเดียวกันเสียงเคาะประตูก็ได้ดังขึ้น พร้อมกับฮันเตอร์ที่โผล่หน้าเขามา ทว่าเขาไม่ได้มาเพียงคนเดียว แต่มากับไดมอนด์
“มาทำไมคะคุณฮันเตอร์”
“เอานายแบบมาส่งสิครับ”
“ว่าไงนะค?” เอ่ยามอีกครั้งเพราะในห้องนี้ไม่มีใครแล้วนอกจากฮันเตอร์และไดมอนด์
“พอดีเฮียให้ไอ้ไดมันมาช่วยเป็นนายแบบถ่ายชุดผู้ชายให้เรา”
“เฮียเตอร์!”
“เอาน่า ไอ้เดลก็มาด้วยมันอยากเป็นนายแบบ” ซัลลี่ได้แต่ถอนหายใจให้กับการกระทำของพี่ชาย หากมีแค่เดลเวอร์เธอจะไม่อะไรเลย แต่นี่มีไดมอนด์มาด้วย..
“วันนี้กับพรุ่งนี้เราถ่ายไอ้ไดไปก่อน อีกสองวันไอ้เดลมันจะมาเป็นแบบให้”
“ดูเหมือนน้องมึงจะไม่ได้อยากให้กูมาเป็นนายแบบให้นะ” ไดมอนด์พูดพลางนั่งลงที่โซฟา
“ไม่อยากได้มันอ้อหมวย”
“เปล่า แค่ไม่อยากรบกวนเวลาคนอื่น”
“รบกวนมันไปเถอะ วันๆมันก็ไม่มีอะไรทำนั่นแหละ”
“จะถ่ายก็ไปที่ห้องถ่ายเลยค่ะ เฮียพาไปเลยเดี๋ยวซัลตามไป” หันไปสนใจหน้าจอคอมอีกครั้ง
“หมวยนั่นแหละพาไป เฮียมีธุระต้องไปต่อ ไปและ ฝากด้วยไอ้ได” พูดจบฮันเตอร์ก็ลุกเดินออกไปจากห้องทันที
“ไอ้เฮียบ้า!” บ่นพึมพำก่อนจะมองไปที่ชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังจ้องมองมาที่เธอ
“จะมองทำไมคะ รอก่อนหนูยังเคลียร์เอกสารไม่เสร็จ”
“...”
“แต่ถ้ารีบกลับก็กลับไปได้เลยนะคะ”
“ดูเกลียดฉัน กว่าวันแรกที่เจอนะ” พูดพลางลุกขึ้นเดินตรงมาที่โต๊ะทำงานของซัลลี่ ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเธอ
“ไม่ได้เกลียดค่ะ”
“ดูไม่เหมือนซัลลี่.. ในวันนั้น”
“คนเรามันก็ต้องมีเปลี่ยนแปลงกันบ้าง เฮียก็เปลี่ยนแปลงตัวเองบ้างนะคะ ไม่ใช่เสเพลไปวันๆ”
“ฉันเสเพลตรงไหน?”
“เฮ้อ! นั่งเงียบๆค่ะ จะทำงาน!”
10 นาทีผ่านไป
“เสร็จ! ไปค่ะไปห้องถ่ายรูปกัน”
“อืม”
ทั้งสองพากันเดินมาที่ห้องถ่ายรูปที่ตอนนี้ช่างกล้องกำลังเซตฉากและแสงไฟอยู่
“สวัสดีครับคุณซัล”
“สวัสดีค่ะพี่กล้อง วันนี้เปลี่ยนนายแบบนะคะเฮียเตอร์ติดงาน เฮียไดมอนด์จะมาเป็นแบบแทนค่ะ” เธอและนำไดมอนด์ให้กับตากล้องและทีมงานรู้จักเพื่อที่จะได้ทำงานด้วยกันง่ายขึ้น แต่มันกับไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อไดมอนด์ไม่เคยเข้ากับใครได้ง่ายๆ
“นี่ชุดค่ะ เดี๋ยวให้ทีมงานเข้าไปช่วยเปลี่ยน” ยื่นชุดคอลเลคชั่นผู้ชายให้กับเขา
“เธอช่วย”
“เรามีทีมงานค่ะ หนูต้องไปเช็กอย่างอื่นต่อ”
“ไม่เอาทีมงาน เอาเธอ” ไดมอนด์ยังคงดื้อดึงจนในที่สุดซัลลี่ต้องยอมเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ากับเขา
ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังถอดชุดสูทของตนออก ซัลลี่จึงต้องหันหลังให้กับเขาเพราะไม่อยากเห็นตอนเขาไม่สวมใส่อะไร ถึงแม้จะเคยเห็นแล้วก็ตาม
“หันมาจับคอปกให้หน่อย”
“ใส่กางเกงหรือยังคะ”
“ใส่แล้ว หันมา” ไม่พูดเปล่าแต่ยังจับไหล่ให้ซัลลี่หันกลับมาหาตน จนเธอเกือบหงายหลังเพราะสะดุดรองเท้า ไดมอนด์จึงใช้แขนทั้งสองข้างตวัดรัดเอวเธอเอาไว้จนหน้าท้องชิดติดกัน
“ปะ..ปล่อย”
“เธอเกลียดอะไรฉัน?” เอ่ยถามโดยที่ยังรัดเอวของเด็กสาวเอาไว้
“เปล่า ไม่ได้เกลียด”
“เธอเปลี่ยนไปตั้งแต่วันนั้น วันที่เรา..”
“ยะ..อย่าพูดนะ!” ใช้มือเล็กปิดไปที่ปากของชายหนุ่ม เธอไม่อยากนึกถึงเรื่องในวันนั้นเพราะยังไงเรื่องของเธอและเขาก็เป็นไปไม่ได้
“เราตกลงกันแล้วไงว่าจะไม่พูด”
“...”
“ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวทีมงานมาเห็นก็เอาไปพูดกันสนุกปากหรอก” พลอยจะทำให้ฮันเตอร์รู้เรื่องไปด้วย
“เกลียดเพราะฉันมีแฟน?”
“ไม่”
“การกระทำเธอมันแสดงออก”
“เฮียจะสนใจทำไม ในเมื่อเฮียก็มีแฟนอยู่แล้ว” ดันร่างหนาออกซึ่งเขาก็ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ
“…”
“ยืนดีๆ จะจัดเสื้อให้ จะได้รีบออกไปถ่ายให้เสร็จ”
ชุดที่ไดมอนด์สวมใส่จะไม่มีเสื้อซับใน จึงทำให้เห็นรอยสักของเขาได้อย่างชัดเจน รวมไปถึงรอยสักเล็กๆที่อยู่เอวล่างฝั่งซ้าย ด้วยความที่เสื้อบังจึงทำให้ซัลลี่เห็นรอยสักนั้นไม่ชัด
“ไปค่ะ” เธอและเขาพากันเดินกลับมาที่ห้องถ่ายรูป เมื่อทีมงานผู้หญิงได้เห็นเรือนร่างของไดมอนด์ พวกเธอก็ต่างซุบซิบกันด้วยสีหน้าระรื่นตาระรื่นใจ
ผิวพรรณที่ขาวราวกับผิวผู้หญิงตัดกับชุดสีดำยิ่งทำให้เขาดูโดดเด่นจนสาวๆไม่อาจละสายตา บวกกับความหล่อและมาดขรึมทำให้เขาดูดีมีสง่าราศีราวกับเจ้าพ่อมาเฟีย
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
“เรามีถ่ายชุดคู่พอดี คุณซัลเข้ามาถ่ายคู่กันเลยไหมครับ” ทีมงานพูดขึ้น
“เอ่อ..”
“ถ่ายเลยดีกว่าค่ะคุณซัล วันนี้นายแบบหล่อ ถ่ายคู่กันลูกค้าต้องพากันแห่มาซื้อเสื้อผ้าเราแน่ๆค่ะ” ทีมงานผู้หญิงพูดเสริมขึ้น
“โอเคๆ” ในที่สุดเธอก็ต้องยอมไปเปลี่ยนชุดและมาถ่ายรูปคู่กับเขา ซึ่งชุดของเธอคือเกาะอกเดรสดำยาว เป็นชุดที่ออกแบบมาเพื่อใส่คู่กันับเสื้อผู้ชายที่ไดมอนด์ใส่อยู่
“ชิดๆกันหน่อยครับนายแบบนางแบบ” ไดมอนด์ถือโอกาสใช้แขนคล้องเอวของซัลลี่ให้ขยับมาชิดติดกับเขา
“ไม่ต้องขนาดนั้นค่ะ!” บอกับเขาด้วยน้ำเสียงตำหนิที่มีแค่เธอกับเขาที่ได้ยิน
“หึ” เขาเคล้นหัวเราะก่อนจะหันไปสนใจถ่ายรูปอีกครั้ง
_______________________________________
สั่งวาดรูปถ่ายแบบคู่กันอยู่ อาจจะมีแทรกให้ในอีบุ๊กนะคะ><
กำลังเร่งปั่นอีบุ๊ก อย่าใจร้อนน้าา ไรท์อยากให้ออกมาดีที่สุดให้สมกับที่รอกันงับ
- ผู้เขียน
