หมู่บ้านแซ่เหลียน ตำบลซินหยาง อำเภอเมิ่งอู่
ปากทางเข้าหมู่บ้านมีป้ายปักเอาไว้ แต่มันเก่ามาก ๆ หากไม่ใช่คนที่มีความรู้ หรือรู้จักหมู่บ้านที่นี่คงจะไม่มีทางเชื่อแน่ว่าเป็นหมู่บ้านแซ่เหลียน เพราะตัวหนังสือก็จางมาก
กัวเหม่ยอิงจอดจักรยานดูป้ายทางเข้าหมู่บ้านก่อนจะหันไปถามพี่ชาย “นี่คือหมู่บ้านที่เราจะมาเหรอ?” เธอว่ามันน่าจะเป็นหมู่บ้านที่ยากแค้นกว่าหมู่บ้านฟงลู่ของพวกเธอซะอีก
“ใช่แล้ว พี่มาล่าสุดก็นานแล้ว แต่ป้ายนี้ก็ยังเป็นป้ายเดิม” พี่ใหญ่กัวถอนหายใจ ไม่ว่าจะที่ไหนก็ยังไม่พัฒนาขึ้นเลย ยังดีหน่อยที่ผู้นำหมู่บ้านของพวกเขาเป็นคนขยัน และซื่อสัตย์ ไม่อย่างนั้นไม่อยากจะคิดเลย
กัวเหม่ยอิงส่ายหน้า “ฉันว่าเป็นหมู่บ้านที่ยากจนมาก” เธอไม่ได้ดูถูกแต่มันก็อดที่จะพูดไม่ได้จริง ๆ กว่าจะมาถึงทางเข้าหมู่บ้าน เธอกับพี่ชายก็หยุดพักไปแล้วหลายรอบ
พี่ใหญ่กัวหัวเราะก่อนจะปั่นจักรยานนำไป “ไปกันเถอะ ไม่รู้ว่
