วันรุ่งขึ้น
ยามเว่ย
เปลือกตาที่ปิดสนิทเริ่มกลอกกลิ้งไปมา ขนตางามงอนเป็นแพสวยกะเพื่อมขึ้นลงติดต่อกันเป็นสัญญาณบ่งชี้ให้ล่วงรู้ว่าร่างเปลือยเปล่าที่มีเพียงผ้าห่มปิดอำพรางกายงามอรชรนั้นกำลังตื่นจากการหลับใหลอันยาวนานด้วยความอ่อนเพลีย เป็นผลสืบเนื่องมาจากดื่มเหล้าเมามายจนเป็นเหตุให้เมื่อคืนที่ผ่านมาได้กรำศึกสงครามสวาทอย่างหักหน่วงกับบุรุษผู้ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นสามี
อะ..โอ้ยยยยย เสียงโอดโอยด้วยความเจ็บปวดเล็ดรอดออกมาเบาๆ ครั้นเริ่มรู้สึกตัว เปลือกตาที่ปิดสนิทอยู่ในเวลานั้นเริ่มเปิดขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความพร่ามัวก่อนจะค่อยๆ แจ่มชัดขึ้นก่อนจะพบว่าไม่ได้นอนอยู่ภายในห้องของตัวเองที่จวน หยงหนิงโหวแต่กลับนอนอยู่ภายในห้องที่ไหนก็ไม่รู้
พรวดดด!!! ร่างเล็กบอบบางรีบลุกขึ้นจากฟูกนอนอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจครั้นล่วงรู้ว่ากำลังนอนอยู่ภายในห้องนอนของผู้อื่นที่ไม่ใช่จวนหยงหนิงโหว หากแต่เพียงครู่
