เจ็บ... เจ็บระบมไปทั่วทั้งหัวใจ แม้แต่จะหายใจก็ยังเจ็บ
กำลังจะก้าวลงจากเตียง แต่เสียงโทรศัพท์มือถือของมาร์คอสก็ดังขึ้นมาซะก่อน หล่อนชะงัก หันมองไปทางต้นเสียง และก็รู้ว่ามันวางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง หญิงสาวชะเง้อมองประตูห้องน้ำแต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่ามาร์คอสจะก้าวออกมา และด้วยกลัวจะเป็นเรื่องสำคัญทำให้หล่อนเลือกที่จะรับโทรศัพท์แทนเขา
“มาร์คอส ฉันขอโทษ... มาร์คอส...”
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมาตามสาย หล่อนอึ้งไปนาน สมองหมุนติ้วด้วยความวิงเวียน แม้จะรู้ดีว่าตัวเองเป็นแค่นางบำเรอแต่ก็อดรู้สึกหึงหวงไม่ได้
“เขาเข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ...”
พเยียตอบออกไป ตั้งใจจะให้อีกฝ่ายหนึ่งรู้ว่าหล่อนกับมาร์คอสเป็นคู่รักกัน ซึ่งก็ได้ผลอีกฝ่ายตวาดแว๊ดกลับมาด้วยความเกรี้ยวกราดทันที
“นี่แกเป็นใครไม่ทราบ มารับโทรศัพท์ของมาร์คอสคนรักของฉันได้ยังไง แกเป็นแม่บ้านใช่ไหม”
“ฉันเป็นผู้หญิงที่พึ่งจะทำให้ผู้ชายที่คุณตู่ว่า
