หนึ่งชั่วโมงต่อมาเฟิงหวงมาที่บ้านของสามหมอ มาถึงเขาก็เดินวนไปเวียนมาระหว่างที่เพื่อนยุ่งกับการอ่านหนังสือสอบที่กำลังจะมาถึง ขณะที่อีกคนจบได้สบาย ๆ ไม่เหมือนพวกเขาทั้งสามที่เรียนหมอ
“พวกกูจะอ่านหนังสือ มึงมีอะไรก็รีบพูด ไม่พูดก็หนีไปนอนซะ” ทีมทนรำคาญไม่ไหว ความจริงพวกเขาทั้งสามต่างก็อยู่อ่านหนังสือห้องใครห้องมัน แต่นี่พอเฟิงหวงมาพวกเขาก็ต้องมารวมตัวที่ห้องโถงตามที่เพื่อนเรียก ไม่ออกจากห้องมันก็ยืนแหกปากกลางโถงบ้านไม่หยุด ไอ้เฟิงมันบ้า
“นั่นหน้าโดนนิตบเหรอ” ธีร์ปรายตามอง
“หน้าหล่อ ๆ ของมันนอกจากนิใครจะแตะต้องได้” กลัฟเอ่ย
“ทะเลาะอะไรกันนิถึงได้ลงมือแบบนี้”
“มันโกหกกู”
“นิไม่ใช่คนชอบโกหก” เพื่อนทั้งสามพูดพร้อมกันเนื่องจากพวกเขารู้นิสัยของซานิดี ซานิไม่ชอบเรื่องยุ่งยาก ยิ่งเรื่องโกหกเธอไม่คิดจะทำเพราะโกหกครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สอง
“แต่ครั้งนี้โกหก บอกกูว่าจะไปหาพ่อ ให้กูกินข้าวคนเดียว
