ว่ากันว่าถ้าจะเชื่องก็เอาให้สุด ถ้าจะบ้าก็ไปให้สุด ยอมเป็นหมาเชื่อง ๆ ให้ได้สิ่งที่ต้องการก่อนแล้วค่อยว่ากัน “งั้นที่รักทำงานนะคะ เค้าจะเดินไปดูข้างล่างหน่อย เผื่อมีอะไรสนุก ๆ”
“อย่าก่อเรื่องนะเฟิง” ซานิหันมาบอก
“เค้าโตแล้วนะคะที่รัก” โตพอที่จะแยกแยะได้ว่าเธอรำคาญที่มีเขาอยู่ตรงนี้ ซานิมักไม่เป็นตัวเอง ตัดสินใจไม่เด็ดขาดเวลาที่เขาอยู่ด้วย
จะว่าไปที่ว่าเป็นตัวเองของซานิเป็นแบบไหนล่ะ อันไหนหน้ากาก อันไหนหน้าที่แท้จริง อยู่ด้วยกันมาขนาดนี้ก็ยังไม่รู้เรื่องนี้เลย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องยาก อาจจะมีคนรู้ตัวตนที่แท้จริงของซานิ
เดินออกมาได้ไม่ถึงสิบก้าวคนสนิทของเฟิงหวงโทรเข้า เขามองรอบ ๆ ไร้ผู้คนแล้วจึงกดรับสาย “ว่ายังไง”
(มีลูกหนี้เอาเด็กสาวมาขัดดอกครับคุณเฟิง)
“เรื่องแค่นี้ทำไมต้องรายงาน ก็จัดการแบบเดิมสิ”
(เด็กผู้หญิงคนนี้คุณเฟิงน่าจะสนใจครับ ผมจึงโทรมารายงานก่อน)
“เอ่อ ปลาติดเบ็ดแล้วเหรอ”
