ม่านหมอก
“นอนกับเพลงนะคะ” แรงกอดที่รั้งผมไว้พร้อมน้ำเสียงที่ออดอ้อนและรู้สึกผิดดังขึ้นทำให้ผมยิ้มออกมาอย่างพอใจ
ผมไม่คิดว่าผู้หญิงร้ายๆอย่างเธอจะโง่ได้ขนาดนี้ แต่บางทีผมก็อดคิดไม่ได้นะ ว่าเธอโง่จริงหรือว่าแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาเพื่อทำให้ผมตายใจกันแน่ แต่ไม่ว่าเธอจะเป็นแบบไหน สิ่งที่เธอเป็นตอนนี้มันก็คือสิ่งที่ผมต้องการอยู่แล้ว
ผมแกะมือเพลงเพียงออกก่อนจะหันกลับไปหาเธอแล้วจ้องมองดวงตากลมโตที่เงยขึ้นมาจ้องมองผมด้วยแววตาขอร้อง
“เพลงแน่ใจหรอ ว่าจะให้พี่นอนด้วยได้จริงๆ” ผมถามเธอออกไปด้วยสายตาที่ผมแสร้งทำเป็นน้อยใจ
“แน่ใจค่ะ พี่หมอกอย่าไปนอนที่อื่นเลยนะคะ” เธอตอบกลับทันทีอย่างไม่ลังเล มือบางทั้งสองข้างกำเสื้อผมไว้แน่น
แต่คิดว่าผมจะหลงกลเธอหรอ ไม่มีทาง ผมรู้นะว่าตอนแรกเธอแค่ทำเป็นเล่นตัว ทำเป็นไรเดียงสาให้ผมเชื่อว่าเธอนั้นไม่เคยมีแฟนจริงๆ ทำตัวเหมือนคนบริสุทธิ์ไม่เคยผ่านมือชายมาทั้งที่จริงๆแ
