ห้องบรรทมที่ 11
หวังฮูหยินกับหลานชาย
ค่ำคืนเงียบสงัดไอเย็นเริ่มก่อตัวขึ้น หวังเอ้อจูเอื้อมไปเปิดหน้าต่างรถม้าออก ทำให้แสงจันทร์สอดส่องเข้ามาภายใน เมื่อกระทบถูกบั้นท้ายขาวๆ ตรงหน้า แท่งเอ็นเขาที่อยู่ข้างในก็ยิ่งแข็งขึงขึ้นมา
“ท่านป้า กลีบท่านสวยงามจริงๆ”
หวังเอ้อจูใช้นิ้วมือแหวกกลีบกุหลาบท่านป้าที่ห่อหุ้มลำเอ็นเขาเอาไว้
เมื่อครู่เขาเพิ่งจะเอานางจนเสร็จไปหนึ่งครั้ง แต่พอแหวกกลีบชื่นชมความงามของนางเพียงครู่เดียว แท่งเอ็นที่อ่อนยวบอยู่ภายในพลันแข็งขืนขึ้นมา
“ท่านป้า ข้าเอาอีกครั้งนะ”
หวังฮูหยินร้องไห้จนหมดแรงไปแล้ว นางรู้สึกแค่ว่าหลานชายดึงสะโพกจนเองให้สูงขึ้นอีก จากนั้นสอดหมอนมาลองใต้ท้องนางไว้ ไม่นานความคับแน่นอุ่นๆ ก็เคลื่อนเข้าๆ ออกๆ ในร่างกายนางอีกครั้ง
“พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ”
เด็กหนุ่มมองท่านป้าที่บัดนี้โก้งโค้งอยู่ตรงหน้า เขารู้ว่านางไม่มีแรงจะคลานแล้ว ดังนั้นจังเด้าเอวเข้าออกช้าๆ
