ตอนพิเศษ 1
อ่านเอามันส์ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลักใดๆ
แม่บุญธรรม
นอกเมืองจินหลิงราวสิบห้าลี้ หมู่บ้านหลิวถงมิจัดว่าใหญ่โต ที่นี่มีประชากรราวสองร้อยครัวเรือนเท่านั้น หากจะเดินทางเข้าเมืองหลวง เดินเท้าต้องใช้เวลาถึงสองชั่วยาม ถือว่าเป็นชาญเมืองรอบนอก ดังนั้นความเป็นอยู่ในชุมชนจึงมิได้วุ่นวายเท่าใด
“ท่านแม่ ข้าขึ้นเขาเมื่อเช้า เก็บได้ไข่ห่านป่ามาหลายฟองเลยละ”
ท้ายหมู่บ้านไม่ไกลเป็นตีนเขา นี่เป็นสันเขาชีเซี่ย หวังเอ้อหลางในวัยสิบขวบกำลังซุกซน เค้ามักจะขึ้นเขาลงห้วย ยิงนกตกปลาตลอดทั้งวัน
“เหอ! ดูเจ้าซุกซนปานนี้ อายุไม่น้อยแล้วยังอ่านหนังสือไม่ออก แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน”
นางหวังซูหยาแม่ม่ายสาวด่าบุตรชายแต่ใบหน้ายิ้มแย้ม สามีนางตายไปเกือบสิบปี ดังนั้นจึงมีกันสองคนแม่ลูก แยกตัวออกจากตระกูลหลัก มาอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านห่างไกลกันสองคน
“เอ้อหลาง เจ้าไปนำผักกาดขาวในสวนมาให้แม่หน่อยสิ”
“ท่านแม่รอซั
