บรู๊วววว~
ลีคัสชะงักเมื่อได้ยินเสียงหมาหอนดังเข้ามาในหู สายตาคมเข้มกวาดมองไปรอบห้องทำงานของตัวเองด้วยความหวาดระแวง ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกับอีกสิบนาที อยู่เพนท์เฮาส์มาตั้งหลายปีไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ นับว่านี่เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสบรรยากาศหมาหอนบนเพนท์เฮาส์หรูใจกลางเมืองกรุงเทพฯ
กรี๊ดดดด!!!
เฮือกก
“เชี้ย!” เขาสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ทันทีที่เสียงหมาหอนจบลง ก็มีเสียงผู้หญิงกรีดร้องดังขึ้นทันที ตอนนี้เริ่มหลอนบรรยากาศรอบตัวแล้ว เขาหยิบปืนออกมาจากลิ้นชักแล้วเดินตามเสียงซาวด์สุดหลอน
นาทีนี้เขายิงแม่งหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งผี
เขาย่องเบาเดินตามเสียงดนตรีไทย เพิ่งสังเกตว่าไฟทุกดวงดับหมด มีเพียงแสงสว่างที่ออกมาจากโซนห้องนั่งเล่น เขากลืนน้ำลายลงคอเมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างคนที่นั่งบนโซฟาและมีผ้าสีขาวคลุมโปงเอาไว้ โดยโทรทัศน์กำลังฉายหนังผีอยู่
ลีคัสยกปืนขึ้นเตรียมลั่นไกเพราะคิดว่านั่นคือผี
