ตอนที่ 4
1079 คำ
เช้าวันรุ่งขึ้น
ภายในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่ของเศรษฐีภูธร ตั้งอยู่ใจกลางไร่องุ่นในจังหวังนครราชสีมา นายพล ‘ธวัชชัย’ อดีตนายทหารเกษียณผู้ผันตัวเองมาทำไร่องุ่น หันมามองสาวน้อยใบหน้าสะสวยสะดุดตานามว่า ‘ลีนา’ ผู้เป็นลูกสาว
“ป๋า... ”
สาวน้อยเรียก
“ว่าไงยัยหนู... วันนี้ตื่นสายนะเรา เดี๋ยวก็ไปเรียนไม่ทันหรอก”
ผู้เป็นบิดาวางหนังสือพิมพ์ที่กำลังอ่านอยู่ในมือ เหลียวมามองลูกสาวแสนสวย ลืมไปว่าวันนี้เป็นวันหยุด
“วันนี้เป็นวันเสาร์นะคะคุณพ่อ”
ลีนาทรุดร่างลงนั่งยังเก้าอี้อีกตัวที่ยังว่าง พอเห็นหน้าบิดา สาวน้อยก็เกิดอาการใบหน้าแดงซ่าน อดไม่ได้ที่จะย้อนระลึกไปถึงหนังสดสุดเร่าร้อนที่หล่อนเพิ่งแอบดูเมื่อคืน
“จริงด้วยสิ พ่อลืมไปเสียสนิทว่าวันนี้เป็นวันหยุด”
นายพลยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม
“ป๋าคะ... หนูขอไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสในเมืองได้ไหมคะ... เพื่อนๆ ที่มหาวิทยาลัยของหนูก็เป็นสมาชิกอยู่หลายคน หนูอยากออกกำลังกายค่ะ”
“อะไรนะ... ”
นายพลทำหน้าเครียดขึ้นมาทันที
“หนูอยากออกกำลังกายค่ะ”
“ไม่ได้... พ่อไม่อนุญาต”
แผงหนวดดกหนาเหนือริมฝีปากตวัดขึ้นน้อยๆ อย่างคนที่หวงลูกสาวราวกับไข่ในหิน
นายพลรีบส่ายหน้าพรืด พยายามทำใจแข็งกับแววตาที่ทอดมองมาอย่างรบเร้าอ้อนวอนของลีนา
“โธ่... ทำไมล่ะคะคุณพ่อ ลูกสาวอยากออกกำลังกาย... ป๋าน่าจะส่งเสริมนะคะ”
สาวน้อยทำหน้าง้ำใส่บิดา
“ก็ในฟิตเนสมีแต่ผู้พวกผู้ชายทั้งนั้น แล้วเทรนเนอร์นั่นก็ผู้ชาย เป็นไปไม่ได้เลยที่มันจะไม่แต๊ะอั๋งแก บอกตรงๆ ว่าพ่อหวง... พ่อไม่ไว้ใจผู้ชายพวกนั้น”
คงเป็นธรรมดาของผู้ชายเจ้าชู้และมักมากในกามารมณ์ ที่มักจะหวงแหนลูกสาวจนออกนอกหน้า ด้วยเกรงว่าลูกสาวอาจจะเสียทีผู้ชาย เหมือนอย่างที่ตัวเองเคยทำเอาไว้กับหญิงอื่นมากมายเมื่อในอดีต
“โธ่... คุณพ่อคะ มันก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของการสอนออกกำลังกายให้ถูกวิธี... ไม่เห็นจะต้องคิดมากนี่คะ”
“ไม่รู้สิ... พ่อไม่ชอบให้แกไปอยู่ท่ามกลางผู้ชายเยอะๆ”
นายพลยกไปป์ยาเส้นขึ้นสูบ พ่นควันสีขาวพวยพุ่งเหมือนกลุ่มก้อนของอารมณ์ที่ถูกระบายออกมา
ผู้เป็นบิดารู้ว่าเหตุผลของตัวเองออกจะข้างๆ คูๆ ไม่สมเหตุสมผลนัก แต่ก็เป็นเพราะความรักและหวงแหนลูกสาวคนนี้เหลือเกิน
ลีนาเป็นลูกสาวคนเดียว มารดาของหล่อนจากไปด้วยอุบัติเหตุเมื่อสิบปีก่อน ตอนนั้นลีนาเพิ่งมีอายุได้เพียงสิบขวบ
“ถ้าแกอยากเล่นฟิตเนสจริงๆ งั้นพ่อจะซื้ออุปกรณ์มาไว้ที่บ้านดีมั้ย”
นายพลธวัชชัยครุ่นคิดหาทางออก เมื่อเห็นลูกสาวแสนงอนนิ่งเงียบไปชั่วขณะเหมือนโกรธ
“ว่าแต่ถ้าพ่อซื้อมาให้... แกต้องใช้ให้คุ้มค่านะยัยหนู อย่าปล่อยทิ้งจนกลายเป็นราวตากผ้าเหมือนลู่วิ่งที่พ่อซื้อมาให้แกเมื่อสองเดือนก่อน”
นายพลยังจำได้ไม่ลืม ว่าเมื่อเดือนก่อนเขาเพิ่งซื้อลู่วิ่งสายพานยี่ห้อดังราคาเฉียดแสนมาให้ลีนาออกกำลังกาย แต่หล่อนก็ทำจริงจังอยู่แค่อาทิตย์กว่าๆ เท่านั้น แล้วเครื่องออกกำลังกายตัวนั้นก็กลายเป็นราวตากผ้าของป้าสะอิ้งไปในที่สุด
“โธ่... ไม่เอาค่ะ การออกกำลังกายในฟิตเนสกับที่บ้านมันต่างกันนะคะคุณพ่อ เพราะว่าการที่คนเราจะสนุกกับการออกกำลังกายก็เพราะว่าเรามีเพื่อน ในฟิตเนสมันมีบรรยากาศของการออกกำลังกาย มีเพื่อน ได้เจอคนที่มีความชอบตรงกัน ได้พูดคุยแลกเปลี่ยน มันต่างจากการออกกำลังกายอยู่บ้านคนเดียวน่าเบื่อสุดๆ”
คนเป็นลูกสาวยกเหตุผลขึ้นมาอ้าง
“แกก็เป็นซะอย่างงี้”
“ก็มันจริงนี่นา”
สาวน้อยเถียง
“เอางี้... งั้นป๋าจะไปนั่งเฝ้าแกออกกำลังกายที่ฟิตเนสดีป่ะ”
นายพลแกล้งว่า
“โอ๊ย... นี่หนูโตเป็นสาวแล้วนะคะป๋า อย่าลืมว่าหนูไม่ใช่เด็กประถม ตอนนี้หนูเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่งแล้วนะคะ”
หญิงสาวว่า
“ก็เพราะแกเป็นสาวแล้วนี่แหละ เพราะแบบนี้ไงพ่อจึงต้องหวง”
นายพลตอบยอกย้อนให้ลูกสาวได้คิดถึงความหวังดีของตน ทว่าไม่ทันที่ลีนาจะเถียง ก็ได้ยินเสียงรถกระบะของผู้มาเยือนดังขึ้นที่หน้าประตูบ้าน
สองพ่อลูกตวัดสายตาไปยังทิศทางที่มาของเสียง ตอนนั้นก็เห็นรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีเขียวขี้ม้าคันใหญ่กำลังวิ่งเข้ามาจอดใกล้โรงจอดรถ
“อ้าว... นั่นมันไอ้คมน์นี่หว่า... จะมาทำไมไม่บอกก่อนวะ”
นายพลผู้เป็นเจ้าของบ้านตะโกนทักทายหนุ่มใหญ่วันสี่สิบกว่าที่เปิดกระจกรถแล้วยื่นใบหน้าหล่อเข้มออกมาทักทาย
“หวัดดีโว้ยนายพล”
คมน์ตะโกนเสียงดังออกมาจากรถ ทำท่าตะเบ๊ะให้อดีตนายพลผู้เป็นเพื่อนรัก
“ไอ้คมน์... จะมาทำไมไม่บอกกูก่อนวะ”
เจ้าของบ้านตะโกนถามด้วยน้ำเสียงบ่งบอกถึงความสนิทสนม สีหน้าดีใจที่ได้เจอเพื่อนรัก
“ถ้าบอกล่วงหน้าแล้วมันจะเซอร์ไพร์หรือวะไอ้เกลอ”
‘คมน์ อัครพลไพศัลย์สวัส’ เจ้าของฟาร์มโคนมที่อยู่ถัดไปอีกอำเภอ ตะโกนตอบเพื่อนรักขณะก้าวลงมาจากรถกระบะคันใหญ่
“กูกำลังคิดถึงมึงอยู่พอดีไอ้คมน์... มีเรื่องอย่างคุยด้วย”
นายพลกับเพื่อนรักสวมกอดกันแน่น ลีนาจ้องมองเค้าโครงร่างสูงใหญ่สะดุดตาของเพื่อนบิดา ลุงคมน์หุ่นดีมากจนหล่อนตะลึง
‘หล่ออ่ะ... ’
ลีนาแอบชมอยู่ในใจ ลุงคมน์คนนี้ตัวใหญ่มาก ผิวสีทองแดงคร้ามแดดทำให้เขาดูแข็งแกร่งสมชายชาตรี เนื้อตัวของเขากำยำไปด้วยมัดกล้าม เสื้อยืดโปโลสีขาวรัดรูปที่เขาสวมใส่แนบเน้นกายหนา ทำให้มองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของสรีระช่วงบนได้อย่างชัดเจนสะดุดตา อกแน่นนูนตึงเต็มไปด้วยมัดกล้าม ไหล่กว้าง กล้ามแขนใหญ่กว่าขาสองข้างของลีนารวมกันเสียอีก
- ผู้เขียน
