ที่ลำธารหลังบ้าน...
ทันทีที่มารียาเดินไปถึงผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเดาว่าคงจะเป็นคนดูแลบ้านให้กับอีเดนหันมายิ้มให้ จากนั้นก็รีบเดินกลับไปยังบ้านหลังใหญ่
“นี่คุณจะไม่คุยกับฉันจริงๆ งั้นเหรอ” เธอเอ่ยถามคนที่กำลังนั่งตกปลาต่อจากคนงาน
“...” อีเดนเหลือบหางตามามองคนที่นั่งลงข้างๆ นิดหนึ่งก่อนจะหันไปมองคันเบ็ดต่ออย่างไม่สนใจ
“คุณอีเดน” มารียาสะกิดที่แขนของคนหน้าบึ้งเบาๆ
คนกำลังงอนหันมามองใบหน้างามนิ่ง ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่างเหิน “คุณอยากคุยกับผู้ชายที่ไม่หล่องั้นเหรอรียา”
“ฉันแค่พูดเล่นๆ ไม่ได้ว่าคุณไม่หล่อจริงๆ สักหน่อย” มารียาบอกพลางซบลงที่ไหล่กว้างอย่างเอาใจ
“แต่ผมซีเรียสกับท่าทางของคุณเมื่อครู่นะ รู้ไหม”
“แหม คุณติดอันดับหนึ่งในห้าของผู้ชายที่หล่อรวยของประเทศนะ ทำไมต้องมาแคร์กับคำพูดของฉันเป็นจริงเป็นจังขนาดนี้ด้วยล่ะ”
“ก็เพราะว่าคุณคือคนที่ผมแคร์ยังไงล่ะรียา” อีเดนกล่าวด้วยน้ำเ
