VILLAIN 07 อมยิ้ม
1698 คำ
"ยะ..."
"เรื่องรถเดี๋ยวเรารับผิดชอบเองขอโทษนะที่ทำมันพังน่ะ" มอนกำลังพูดบางอย่างแต่ฉันเลือกที่จะตัดบทก่อนเพราะว่าไม่อยากคุยด้วยแล้ว นี่ฉันคิดว่าถูกหรือว่าคิดผิดกันแน่นะที่ให้เขามาสอนวันนี้แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะมันทำให้ฉันรู้จักเขามากขึ้น ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามอนจะพูดแบบนั้นออกมา หรือว่าบางทีมันอาจจะเป็นอารมณ์โกรธก็ได้แต่มันก็ไม่ควรดูถูกคนอื่นนิ
"ไม่ต้องเดียวฉันจัดการเอง เฮ้ย! พวกมึงเอามันไปเดี๋ยวกูซ่อมเอง"
"ไม่ต้อง! ฉันจะเอาเข้าศูนย์ปล่อยรถฉันเลยเดี๋ยวรถฉันถลอกหมด!" มอนพูดกับเพื่อนของแสงเหนือที่กำลังจับรถไว้
"ขอโทษนะ..."
"ฉันจะขอโทษอะไรมันนักหนาวะเรื่องแค่นี้เองไม่รู้จะโวยวายทำห่าอะไร รถแค่นี้กูซื้อได้เป็นสิบเป็นร้อยคัน เหอะ!"
"คนอย่างนายอะนะมีปัญญาซื้อขนาดนั้น?" มอนยังไม่หยุดอีกหรือว่านี้จะเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขากันนะ?
"เออ คนอย่างกูนี่แหละ กลับ!" หมับ! แสงเหนือคว้ามือของฉันเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีปล่อยให้มอนอยู่ตรงนั้นคนเดียว
"เอ่อ ไม้เอกไม้โทไม่มาด้วยเหรอ?" ฉันถามเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่เจอสองแฝด
"พวกมันไม่ว่าง อ่อ ส่วนพวกมึงกลับไปได้แล้วมาเดินตามกูอยู่ได้!" เขาหันไปบอกเพื่อน ๆ ที่ตามมาติด ๆ
"เออ ๆ " และพวกนั้นก็ว่าง่ายซะด้วยยอมเดินไปทางอื่นตอนนี้เลยเหลือแค่ฉันกับเขาแค่สองคน
"นั่นน่ะเหรอคนที่เธอบอกว่าสนิทด้วย?" แสงเหนือถามฉัน
"ก็...ไม่เรียกว่าสนิทหรอกมั้งแต่เขาเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่ฉันคุยด้วยเยอะที่สุดน่ะเราเจอกันตอนเข้าปี 1 และเรียนห้องเดียวกัน" ฉันบอกกับเขาไปตามความจริง
ฉันเองก็มีเพื่อนของฉันที่สนิทจริง ๆ แค่สองคนคือเดนิสกับใบม่อนแต่ทั้คู่ไม่ว่างมาสอนเพราะว่าพวกนั้นไปฝึกสอนไกล ฉันเลยต้องให้มอนมาสอนแทนเพราะคุยกับเขามากที่สุดแล้วลองลงมาจากเพื่อนสนิทสองคน
"ไม่ต้องไปรู้จักมันแล้วนะเดี๋ยวนิสัยเหมือนมัน"
"พูดดี ๆ "
"ฉันไม่พูดดีกับคนที่ไม่ดีด้วยหรอกแล้วนี่มายังไง?" เขาถามฉัน
"ก็...รถเมย์"
"คุณหนูอย่างเธอไม่น่านั่งรถเมย์นะคิดว่ามีคนขับรถมาส่งอะไรทำนองนั้น"
"ไม่มี! ฉันชอบนั่งรถเมย์มากกว่าน่ะ"
"เพราะ?"
"เพราะขับรถไม่เป็น^^" ฉันยิ้มให้เขาเราเดินไปคุยกันไปด้วยตลอดทาง
"ไม่เป็นสักอย่าง?"
"ช่ายยยย~~ โอ๊ะ! ร้านค้านี่น่าเดี๋ยวฉันมานะแสงเหนือ" สายตาของฉันเหลือบไปเห็นร้านค้าน้อย ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าฉันบอกจะซื้อลูกอมให้เขา
ร้านค้า
"ลุงคะเอาน้ำดื่มสองขวดค่ะแล้วก็อมยิ้มสายรุ้งสองอันค่ะ" ฉันบอกกับลุงคนขาย
"ได้จ้าาา~ เหลืออมยิ้มเอาเลยนะ" ฉันเลือกอมยิ้มสาบรุ้งอันใหญ่สองอันคิดแล้วก็น่าตลกดีถ้าแสงเหนือกินลูกอมแบบนี้ อิอิ
"ทั้งหมดเท่าไหร่คะ?" ฉันถามค่าเสียหายทั้งหมด
"120 บาทจ้า"
"สแกนจ่ายนะคะ" ฉันบอกก่อนจะแสกนคิวอาร์โค้ดที่แปบไว้หน้าร้านแล้วใส่จำนวนเงินเข้าไป ตอนนี้แสงเหนือยืนรอฉันอยู่ไกล ๆ
"เข้าแล้วจ้าา"
"ค่ะ ขอบคุณนะคะ" ฉันรับของมาจากคุณลุงก่อนจะรีบวิ่งกลับไปหาแสงเหนือที่กำลังยืนเล่นโทรศัพท์อยู่
"อ๊ะ! สำหรับเด็กดี" ฉันยื่นอมยิ้มสองอันให้เขา
"อะไรของเธอ?"
"ก็ฉันเคยบอกว่าจะให้ลูกอมไงนี้ไง แต่ว่าผิดนิดหน่อยอะไรมันอมยิ้มมม ^^" ฉันยิ้มกว้างให้เขา
"ไม่เอาอะเด็กน้อยฉิบหาย"
"ก็นายเด็ก"
"เธอโตมากมั้งยัยเตี้ย" พูดไม่เพราะไม่เข้าหูเอาซะเลยยยยยย!!
"เอาไปเถอะน่าก็บอกแล้วไงว่าจะให้อะ ครั้งที่แล้วเพราะช่วยยกของ ส่วนอีกอันสำหรับช่วยสอนขับรถวันนี้เอาไปสิ"
"ไม่อยากได้"
"จริงเหรออุตส่าห์ตั้งใจให้เลยนะ..." ฉันก้มหน้ารู้สึกเศร้าที่เขาไม่เอาอมยิ้มจากฉัน
"เอ่อ...ก็มันไม่เข้ากับคนเท่ ๆ อย่างฉันไหมละถ้าให้อย่างอื่นก็ว่าไปอย่างนี่อมยิ้มนะ"
"ก็ฉันบอกว่าจะให้นายก็บอกเองว่าเอา...ฉันก็ซื้อให้แต่พอตอนนี้นายก็จะไม่เอาอีกงั้นฉันเอาไปให้คนอื่นก็ได้ T^T"
"เออ ๆ เอามาแต่คราวหน้าไม่เอาแล้วนะ ฉันไม่ชอบของหวาน!" หมับ! เขายอมหยิบอมยิ้มจากมือของฉันไปแค่นี้ฉันก็ยิ้มได้แล้ว
"^-^"
"คนอะไรเดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวยิ้มท่าทางจะบ้า"
"ถ้าฉันบ้านายมายุ่งกับฉันทำไมละ??" ฉันเอียงคอถามเขา
"เพราะฉันชอบยุ่งกับคนบ้าาาาา~~~"
"นายสิบ้าาาาาาา~~~"
"กลับบ้านได้แล้วเย็นมากแล้ว" หมับ! เขาบอกพร้อมกับลูบหัวของฉัน
"พอแล้วหัวยุ่งงงงง 0_วันต่อมา
วิทยาลัยอาชีวะ C
"หลักบัญชีคู่เครดิต เดบิตก็ประมาณนี้แหละจ๊ะ ถ้าใครทำไม่ได้ก็ส่งคำถามไว้ในไลน์ได้เลยเพื่อนที่ไม่เข้าใจก็ได้ทราบอธิบายเพิ่มขึ้นด้วย วันนี้ก็กลับไปแล้วลองทำตามที่อาจารย์สอนไปดูนะคะ งั้นคาบนี้ก็ขอจบเพียงเท่านี้ค่ะ"
"อาจารย์ยาหยีคะ?" ฉันกำลังก้มหน้าเก็บของอยู่ก็มีเสียงนักเรียนในห้องเรียกฉัน
"ว่าไงคะ?"
"อาจารย์สนิทกับพี่แสงเหนือเหรอคะ?" อีกแล้วววว~~ ฉันดูสนิทกับเขาตรงไหนเนี่ย?
"ก็..ไม่ได้สนิทอะไรนะแค่วันแรกที่อาจารย์เข้ามาเขาช่วยปัดลูกบอลให้น่ะ ไม่อย่างนั้นได้สลบตั้งแต่วันแรกแน่"
"หู้ยยยย!!อย่ากับซีรีส์เลยนะคะอาจารย์"
"ไม่หรอกจ๊ะ"
"แล้วแบบนี้พี่เขาจีบอาจารย์เหรอคะ?" อะอะไรทำให้นักเรียนคิดแบบนั้นนนนน -/////-
"มะไม่หรอกจ๊ะ เขาเองก็เป็นนักเรียนเหมือนกันส่วนอาจารย์เป็นอาจารย์การจะจีบมันคงไม่เหมาะสมหรอก..."
"ทราบอย่างนั้นก็ดีแล้วครับ..." เสียงของใครบางคนดังขึ้นฉันหันไปมองเป็นบุคลลที่ฉันยังไม่เคยเจอ
"อาจารย์สันติสวัสดีค่ะ" แต่เด็ก ๆ ก็ยกมือไหว้กันฉันเองก็เลยทำตามบ้าง
"สวัสดีค่ะ"
"อาจารย์ยาหยีใช่ไหมครับ?" อาจารย์สันติถามฉัน
"ค่ะ อาจารย์มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?" ฉันถามอย่างกลัว ๆ น้ำเสียงที่พูดแทรกเข้ามาเมื่อกี้ก็น่ากลัวด้วย
"พอดี ผอ.เรียกพบน่ะครับให้อาจารย์ยาหยีไปพบหน่อย" ผอ.เหรอตั้งแต่เปิดเทอมมาฉันยังไม่ได้เจอ ผอ.เลย เคยถามอาจารย์เกดเหมือนกันแต่อาจารย์เกดบอกว่าท่านไม่ค่อยว่างเท่าไหร่ซึ่งฉันก็ไม่ได้คิดมากอะไรเพราะเข้าใจว่างานคงยุ่ง อย่าลืมนะว่าคุณพ่อฉันเองก็เป็นผู้บริหารโรงเรียนเหมือนกัน
"ตอนนี้เลยเหรอคะ?"
"ครับ อาจารย์ยาหยีไม่มีสอนแล้วไม่ใช่เหรอครับ?" อาจารย์สันติถามอย่างรู้ตารางสอนของฉันเขาคงจะไปสืบมาบ้างแล้ว
"ค่ะ ไม่มีแล้วงั้นเดี๋ยวหยีของเก็บแปบนึงนะคะเดี๋ยวจะตามไป"
"ได้ครับผม" แล้วอาจารย์สันติก็เดินออกไป
"หู้ยยย!!มาแค่นี้ก็ขนลุกแล้วววว" เด็ก ๆ ทำท่าทางขนลุกจะว่าอาจารย์สันติก็ดูน่ากลัวเหมือนกัน
"ทำไมเหรอ?"
"อาจารย์สันติเขาเป็นฝ่ายปกครองด้วยน่ะค่ะ สอนช่างเชื่อมด้วยเลยดุมากกกกกไปไหนเมื่อไหร่เด็กต้องหนีค่ะ"
"อ่อออ แบบนี้เอง งั้นอาจารย์ไปก่อนนะ"
"ค่าาาาา"
ห้องผู้อำนวยการ
ก๊อก ๆ ฉันเคาะประตูห้องเพื่อส่งเสียงขออนุญาต
แกร๊ด! และประตูก็เปิดออกเป็นอาจารย์เกดที่เป็นคนเปิดประตู
"อาจารย์เกด..."
"เข้ามาก่อนสิ" และอาจารย์ก็เดินนำเข้าไปฉันเดินตามหลังก่อนจะพบผู้อำนวยการที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานฉันรับรู้ก่อนจะรีบยกมือไหว้ทันที
"สวัสดีค่ะท่านผู้อำนวยการ"
"ไม่ต้องเรียกเต็มยศขนาดนั้นก็ได้เรียกว่า ผอ. สั้น ๆ พอ นั่งก่อนสิ อาจารย์เกอขอเครื่องดื่มหน่อยนะ"
"ค่ะท่าน" และอาจารย์เกดก็เดินออกไป ฉันมองอย่างไม่เข้าใจหรือว่าอาจารย์จะเป็นเลขาของ ผอ. แล้วคนหน้าห้องคือใคร?
"นั่งสิอาจารย์ยาหยี"
"ค่ะ" ฉันนั่งลงที่โซฟาต้อนรับในห้อง
"น่ารัก เรียบร้อยดีนะแบบนี้รับมือกับเด็กอาชีวะไหวเหรอ?" ผอ. เดินมานั่งตรงข้ามฉัน
"ไหวค่ะเด็กบัญชีน่ารักค่ะ อาจจะดื้อบ้างคนแต่ก็รับมือได้"
"ดีแล้วละผมไม่อยากให้อาจารย์ออกกลางเทอมเพราะเด็กผมน่ะครับ"
"ไม่เกิดเรื่องแบบนั้นหรอกค่ะ"
"ที่ผมเรียกพบก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เพียงแค่อยากจะบอกอาจารย์ยาหยีว่ากับเด็กผู้ชายก็รักษาระยะห่างหน่อยนะครับ โดยเฉพาะแสงเหนือมันคงดูไม่ดีเท่าไหร่ถ้าอาจารย์จะสนิทกับนักเรียนมากเกินไป..."
- ผู้เขียน
