VILLAIN 04 ยาหยีอยากได้เวฟป้า
1502 คำ
(ยาหยี)
ห้องพักอาจารย์บัญชี
หมับ!
"อาจารย์ยาหยีจะกลับแล้วเหรอจ๊ะ?" เสียงอาจารย์เกดถามฉันเมื่อฉันกำลังจะสะพานกระเป๋าเพื่อบ้านตอนนี้ได้เวลาเลิกแล้ว กว่าจะผ่านไปได้แต่ละเหนื่อยมากเลยนี่ขนาดแค่วันแรกนะเนี่ย
"ค่ะ อาจารย์เกดมีอะไรให้หยีช่วยไหมคะ?" ฉันถามเพราะว่าถ้าไม่มีคงไม่ถามอะไรแบบนั้นหรอก
"เอ่อ คือว่าอาจารย์จะยกของไปที่ห้องเก็บเอกสารเลยจะวานอาจารย์ช่วยยกหน่อยน่ะจ๊ะ พอดีตอนนี้หาใครช่วยไม่ได้แล้ว"
"ได้ค่ะ ^^" ฉันวางกระเป๋าตัวเองเอาไว้ก่อนและไปช่วยอาจารย์เกดยกของ อะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยไปแล้วกันจะได้ใช้ชีวิตในนี้ง่าย ๆ ฉันไม่ชอบมีปัญหาน่ะ
"นี่ค่ะ" อาจารย์เกดส่งเอกสารให้ฉันส่วนเธอเองก็ยกเหมือนกันก่อนเราจะเดินออกจากห้องเพื่อไปอีกห้อง
"อาจารย์ยาหยีสนิทกับแสงเหนือเหรอคะ?" ระหว่างทางที่กำลังเดินอาจารย์เกดก็ถามขึ้น
"ไม่หรอกค่ะเราพึ่งเจอกันวันนี้เองจะไปสนิทได้ยังไง" ฉันตอบตามความจริง
"อ่อ ก็คิดว่าสนิทกันน่ะค่ะเห็นช่วยตอนจะโดนบอล แถมยังนั่งทานข้าวด้วยกันอีก" นี่เธอมองอยู่ตลอดเลยเหรอ?
"แค่โต๊ะไม่ว่างน่ะค่ะเลยไปนั่งด้วยแต่ก็ไม่ได้นั่งนานอะไร"
"ค่ะ แค่อยากจะเตือนน่ะค่ะว่าอย่าไปยุ่งกับแสงเหนือมากเด็กนั่นไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่ นิสัยก็แย่แถมยังชอบมีเรื่องอีกทำให้พ่อของเขาปวดหัวอยู่บ่อย ๆ น่ะค่ะ"
"เขาไม่ได้เรียนกับหยีคงไม่ได้เจอกันบ่อยหรอกค่ะ และอีกอย่างหยีคิดว่าแสงเหนือน่ากลัวไว้หน่อยควรอยู่ห่าง ๆ จะดีกว่า" ฉันตอบความรู้สึกแม้ว่าเขาจะหน้าตาแต่นิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่
"ดีแล้วค่ะถ้าไปสนิทเดี๋ยวอาจารย์ยาหยีจะโดนลูกหลงไปด้วย ^-^" อาจารย์เกดยิ้มอย่างพอใจ
"อีกไกลไหมคะกว่าจะถึง?"
"ห้องมันอยู่ด้านหลังของตึกน่ะค่ะ"
"ค่ะ"
หมับ!!
"อ๊ะ!" ฉันกำลังเดินอยู่ก็มีคนมาแย่งเอกสารในมือของฉันไปและเมื่อมองดูแล้วก็พบว่าเป็นแสงเหนืออีกแล้ว
"แสงเหนือยังไม่กลับบ้านอีกหรือไง?" อาจารย์เกดถาม
"จะยกไปไหน?" แต่เขาเลือกจะเมินและถามฉันแทน
"ปะไปห้องเก็บเอกสาร"
"เดี๋ยวช่วย" เขาบอกและเดินนำไปส่วนอาจารย์เกดก็มองตามหลังของเขาไปและเดินตามไป
"เดี๋ยวหยีช่วยถืออันนี้แล้วกันนะคะ" ฉันรับเอกสารครึ่งนึงมาจากอาจารย์เกดก่อนจะเดินต่อแต่แสงเหนือก็เดินวนกลับมาและแย่งเอกสารจากฉันไปอีก
"เอามา" หมับ!
"นายไม่หนักหรือไง?" ฉันเลยถาม
"ไม่นิแค่กระดาษจะหนักอะไรนักหนาฉันไม่ได้ตัวเล็กเหมือนเธอ...เหมือนจารย์นะครับ" เขาเปลี่ยนสรรพนามแต่เหมือนเขาจะอยากแกล้งกวนฉันมากกว่า
"งั้นช่วยของอาจารย์ด้วยสิ" อาจารย์เกดบอก
"ถือเองสิมีมือนิและก็งานของตัวเองจะให้คนอื่นเขาช่วยทำไม เหอะ!!" แสงเหนือพูดกับอาจารย์เกด
"ฉันช่วยอาจารย์เกดเองแหละ"
"โกหก" เขาพูดกับฉันก่อนจะเดินต่อไปและก็ถึงห้องเก็บเอกสาร
ห้องเก็บเอกสาร
ปึก!
แสงเหนือช่วยยกของจนเสร็จ แต่ว่าแสงเหนือรู้ได้ยังไงว่าฉันโกหกนะและทำไมต้องทำท่าทางไม่ชอบอาจารย์เกดขนาดนั้นด้วยละ???
ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยยยย~~ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย ช่างมันเถอะ
"เสร็จแล้วก็กลับบ้านได้แล้วเดี๋ยวจะเย็นไปกว่านี้" แสงเหนือพูดขึ้น
"เดี๋ยวอาจารย์ก็..."
"ฉันพูดกับยาหยีไม่ใช่เธอ" อีกแล้ว...
"เดี๋ยวฉันกลับไปเอากระเป๋าที่ห้องพักก่อนน่ะ ส่วนนายก็กลับบ้านได้แล้วขอบคุณมากนะที่ช่วยยกเอกสารไว้จะให้ลูกอม" ฉันบอกกับเขา
"ไม่ใช่เด็ก -_-"
"แล้วจะเอาไหม?"
"เอา"
"ก็แค่นั้นแหละ งั้นหยีกลับก่อนนะคะอาจารย์เกดถ้าจะให้ช่วยอะไรอีกก็บอกได้เลย" ฉันพูดกับแสงเหนือก่อนจะบอกลาอาจารย์เกดและเดินออกมาจากห้องเก็บเอกสารเพื่อไปเอากระเป๋าและกลับบ้านได้ เย่!
บ้านยาหยี
"คุณแม่ขาาา~~กลับมาแล้วค่ะ" ฉันกลับเข้าบ้านด้วยท่าทางหมดแรงเพราะกว่ารถจะมาก็รอตั้งนานแถมยังคนเยอะอีกต้องยืนดีที่บ้านไม่ได้ไกลมาก
"เป็นไงวันแรก?" เสียงคุณแม่ถามออกมาจากห้องครัว
"ก็...ดีค่ะ ยังไม่มีอะไรมาก" ใครว่าไม่มีแต่ไม่อยากพูดให้คุณแม่ไม่สบายใจเรื่องแค่นี้เองไม่มีอะไรหรอกแค่ต้องรับมือกับแสงเหนือแค่พยายามอยู่ห่าง ๆ ก็น่าจะพอแล้วละ
"ไหวใช่ไหม?"
"ค่ะ ไหวววววว~~~ แต่ว่าหยีของรถได้ไหมคะ?" เอาขับไปสอน
"รถยนต์เหรอลูกก็เอาไปซิ คันไหนก็เลือกเอา" บ้านฉันมีรถหลายคันอยู่แหละแต่ฉันขับไม่เป็น -_-
"หยีขับไม่เป็น"
"จริงด้วยแม่ลืมไปเลยไปเรียนไหม?" คุณแม่ถาม
"ไม่ว่างไปเรียนหรอกค่ะ ขอเป็นมอไซต์ได้ไหมคะเวฟป้าไง ขับง่าย ๆ แถมน่ารักด้วย ^^" ฉันเห็นคนชอบขี่กัน
"อันตรายอะรถยนต์ไม่ดีกว่าเหรอลูก?" คุณแม่พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงมาก
"หยีไม่อยากขับรถยนต์นิคะ นะ ๆ นะคะคุณแม่หยีอยากได้อะน้องน่ารักกกกกกก >//<" หมายถึงเวฟป้าน่ารักดีฉันชอบ
"แต่แม่กลัวหยีได้รับอันตราย เฮ้ออออ!!"
"ไม่อันตรายหรอกค่ะบ้านเรากับวิทยาลัยก็ไม่ได้ไกลกันด้วย นะคะคุณแม่~~~" หมับ! ฉันกอดเอวคุณแม่และอ้อนสุดฤทธิ์
"รถยนต์ขับไม่เป็นแล้วมอไซต์ขี่เป็นเหรอ?"
"มันน่าจะหัดง่ายกว่านะคะ"
"จะเอาจริงใช่ไหมเนี่ย?"
"ค่ะ ^0^"
"เอาอะไรกันสาว ๆ ?" เสียงของคุณพ่อเดินเข้าบ้าน
"ก็ลูกสาวตัวดีของคุณสิคะไปสอนอาชีวะมาวันแรกวันนี้อยากเป็นเด็กแว้นซะแล้ว"
"มันไม่ใช่เด็กแว้นสักหน่อยหยีแค่อยากได้เวฟป้าขี่ไปสอนเท่านั้นเองค่ะคุณพ่อเวฟป้าไม่ใช่รถแรงเพราะป้าาาชมชื่อค่ะ อิอิ" ฉันยิ้มกว้าง
"ก็ได้ถ้าอยากได้วันหยุดนี้ไปซื้อเลย" เย่!
"คุณพ่อใจดีที่สุดดดดดด~~~ฟอดดดด~~~" หมับ! ฉันกอดและหอมแก้มคุณพ่อ
"ตามใจกันจริงนะคะ"
"มีมอไซต์แบบนี้พ่อห่วงน้อยกว่ารถประจำทางถ้าไปเจอคนไม่ดีจะทำยังไง แล้วก็กลัวว่าจะมีเด็กช่างตีกันบนรถเมย์ตามข่าวเพราะงั้นพ่อเลยยอมให้ แต่ความจริงอยากให้เอารถยนต์ไปมากกว่า"
"รถยนต์ที่จอดยากค่ะขับไม่เก่งเดียวไปชนคนอื่นเข้า"
"จ้า ๆ ร้อยแปดดหตุผลจังนะคุณลูกสาวงั้นก็เอาตามนั้นแหละ เดี๋ยวพาไปซื้อ" คุณแม่บอก
"ขอบคุณมาก ๆ ๆ นะคะคุณพ่อคุณแม่หยีรักกกก~~ ทั้งสองมาก ๆ เลยยยยย ^0^"
วันต่อมา...
วิทยาลัยอาชีวะ C
กึก!
ฉันกำลังเดินเข้าตึกบัญชีแต่สายตาของฉันก็ไปเห็นรถเวฟป้าคันหนึ่งจอดอยู่หน้าตึก น่ารักมากเลยฉันคิดแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าไปดูเมื่อคืนนี้ฉันก็นอนหาข้อมูลเกี่ยวกับรถและเลือกสีที่อยากได้ทั้งคืนเลยวันไปซื้อจะได้รวดเร็วทันใจ
"สวยจัง" ฉันมองรอบรถไปมาไม่หยุด
"ลองขี่ไหมครับจารย์?"
"อุ๊ย! ตกใจหมดเลยนี่รถเธอเหรอ?" ฉันหันไปถามก่อนจะพบว่าคนนี้คือคนที่จะเตะบอลโดนฉันเมื่อวานนี้ชื่ออาทิตย์
"ครับ คันนี้ของผมเองถ้าชอบเดี๋ยวให้ยืมขี่"
"ก็อยากลองขี่นะแต่อาจารย์ยังขี่ไม่เป็นเลย แหะ ๆ" อายเด็กไหมเนี่ยฉัน
"เดียวสอนให้ดีไหมครับ?" อาทิตย์ถามฉัน
"จะดีเหรอ...?" ก็อยากขี่เป็นนะแต่มันคงดูไม่ดีเท่าไหร่
"ดีสิครับ เดี๋ยวตอนเย็นเลิกเรียนสอนให้ถ้าอาจารย์ตกลงตอนเย็นมาเจอกันตรงนี้ดีไหมครับ?" อยากขี่เป็นอ่าา~~ วันไปรับรถจะได้ขี่กลับมาเองเลย
"กลัวทำรถเธอเป็นรอยอะ"
"เป็นกี่รอยก็ได้ผมไม่ว่าอะไรหรอกถ้าเป็นอาจารย์ยาหยีทำ ^^" เขายิ้มให้ฉัน
"อืม...เกรงใจแต่ขอบคุณมากนะที่จะช่วยสอนงั้นตอนเย็นเจอกันนะ!" อยากขี่เป็นนิ
"ได้ค้าบบบบบ~~~ งั้นเจอกันครับจารย์หยี"
"โอเครจ้าาา~~"
- ผู้เขียน
