เสนาบดีลู่ถอนหายใจยาว
“ระยะนี้พ่อกับสามีของเจ้ามีเรื่องขัดแย้งเล็กน้อย ทำให้พ่อรู้สึกไม่สบายใจส่วนพ่อจึงอยากมอบของบางอย่างให้เขาเพื่อเป็นการแสดงน้ำใจให้เขาไม่ถือสาเอาความ”
ลู่ลี่เอ่ยว่า
“ท่านพี่ย่อมไม่ใส่ใจเรื่องเล็กน้อยเจ้าค่ะ อีกอย่างท่านพ่อเป็นท่านพ่อตาเขาย่อมเคารพอยู่แล้ว ว่าแต่ท่านพ่อมีสิ่งใดที่จะมอบให้ท่านพี่หรือเจ้าคะ”
เสนาบดีลู่สั่งคนนำสิ่งหนึ่งเข้ามา เป็นชุดคลุมผ้าไหมน้ำแข็งสีดำและสีขาวล้ำค่าสองผืน
“ของหายากที่พ่อได้รับพระราชทานจากฝ่าบาท ผ้าไหมน้ำแข็งนอกจากเวลาสวมใส่จะเย็นในฤดูร้อน จะอบอุ่นในฤดูหนาวแล้วยังมีคุณสมบัติเป็นเสื้อเกราะฟันแทงไม่เข้า พ่อไม่ได้ออกรบดั่งเช่นหานชางเหยียนจึงไม่จำเป็นต้องใช้ จึงคิดมอบให้เขา ของที่ดีเช่นนี้มอบให้ลูกและสามีเพื่อใช้ในงานพิธีสำคัญเถิดของสองสิ่งได้รับพลังหยินหยางสวมใส่แล้วทำให้บังเกิดโชคดี ของเช่นนี้เหมาะกับพวกเจ้ายิ่งนัก”
ลู่ลี่อมยิ้ม นางไม
