ผ่านมาอีกหนึ่งสัปดาห์
หญิงสาวกลับมาพักฟื้นที่บ้านพักริมน้ำของนางวรากุลตามข้อตกลงแรก เธอยินดีที่จะให้นมลูกทั้งคู่ให้ได้มากที่สุด โดยต้องย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน แต่ก็ยังไร้วี่แววของคนเป็นพ่อกลับมาดำเนินการทางด้านเอกสารและรับรองบุตร แม้จะอยู่ในช่วงเวลาที่กระทำการได้ แต่ศกุนตลาก็รู้สึกไม่พอใจกับความไม่ใส่ใจของเขา
ศกุนตลารู้ว่าเขาไม่ใส่ใจเรื่องนี้ตั้งแต่ต้น รู้ว่าเขาเกลียดเธอตั้งแต่แรก และรู้อีกว่าเขาไม่ต้องการลูก เธอไม่แคร์ว่าเขาจะทำอย่างไรกับเธอ แต่เขาควรนึกถึงความรู้สึกแม่ของตัวเองบ้าง
แต่ถึงจะรู้สึกอย่างไรก็ตาม สิ่งที่เธอทำได้มากที่สุดคือดูแลลูกของเธอเป็นอย่างดี ให้ความรักและความอบอุ่นแก่พวกเขาในวันที่เธอยังได้ดูแลทั้งคู่ แม้ในความรู้สึกลึกๆ จะยิ่งเพิ่มความปวดร้าว วันเวลาแห่งการพลัดพรากขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
ศกุนตลาไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก เธอเพียงทำปัจจุบันให้ดีที่สุดเท่านั้น เ
