ศกุนตลาไม่ยอมบอกความจริงหรือแก้ตัวให้กับตัวเอง ที่เธอออกไปกับนายแพทย์ธนานนท์วันนี้ก็เพราะต้องการเตรียมของใช้และยาสำหรับเด็ก เผื่อฉุกเฉินขณะที่อาศัยอยู่ต่างแดน
นายแพทย์หนุ่มเจอเพื่อนเก่าพอดี เขาแนะนำให้สองสาวรู้จักกันเพราะแพทย์หญิงมนสินีเป็นกุมารแพทย์ พอผู้หญิงได้เจอกันก็คุยกันถูกคอ ยิ่งได้คุยกันเรื่องลูกก็ยิ่งเพลินจนลืมนายแพทย์หนุ่มไปหลายครั้ง จนเขาต้องทักเตือนขึ้นมาอยู่บ่อยๆ พี่หมอมนกลายเป็นคนที่ศกุนตลาให้ความเคารพรักอีกคนโดยปริยาย
นึกถึงตอนที่นายแพทย์หนุ่มทำหน้าหงอยนั่งฟังสองสาวคุยกันจ้อ ศกุนตลาก็ยิ้มออกมาอีกครั้ง แต่คนที่นั่งมองอยู่กลับยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม
“มีความสุขมากจนเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่หรือไง” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทั้น
“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับทันทีพลางยิ้มขำ
แต่คราวนี้รอยยิ้มของเธอเกิดเพราะอาการของเขา เป็นเพราะอารมณ์แปรปรวนอย่างนี้คงไม่มีใครอยากอยู่ใกล
