EP.20 ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน…ไอ้โรคจิต
“เอาเถอะผมคงไม่กวนทุกคนแล้ว เชิญแยกย้ายกันไปทำงานได้” ทริบเฟนตัดบทเพราะเห็นว่านี่ก็นานมากแล้ว จังหวะที่ทุกคนกำลังแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน เขากลับหันไปสั่งหยกทิพย์ราวกับเจ้านายสั่งงานสาวใช้
“พรุ่งนี้เช้าขึ้นไปปลุกฉันด้วยเจ็ดโมงเช้า”
หยกทิพย์ได้ยินดังนั้นก็นิ่งอึ้ง พยายามสูดลมหายใจเข้าปอดลึก นับหนึ่งถึงสิบในใจหมายว่าจะช่วยให้เธอใจเย็นลงบ้าง “ค่ะคุณทริบเฟน”
“อ๋อ มื้อเช้าฉันทานบนห้องนอนนะ ขอเป็นกาแฟดำกับออมเล็ตก็พอ”
“รับทราบค่ะคุณทริบเฟน มีอะไรจะสั่งอีกมั้ยคะ” หญิงสาวยื่นหน้าไปถามอย่างประชดประชันแต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเขายื่นหน้ากลับมาพร้อมกับพูดอะไรบางอย่างที่เธอกับเขาได้ยินกันแค่เพียงสองคน
“อย่าลืมใส่ชุดชั้นในแบบเดิมมาด้วยล่ะ ฉันชอบ…เซ็กซี่ดี” พูดจบก็หมุนตัวแล้วเดินออกไปจากห้องโถง ทิ้งให้หยกทิพย์ยืนกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ
“ไอ้…” หญิงสาวกลืนคำว่า
