1 ความเมาเป็นเหตุ NC+
1616 คำ
“นี่ ยัยเพลงหายไปไหนแล้วล่ะ โอ๊ย ยัยนั่นเมาแล้วนะ”
“อย่าไปสนใจเลย เดี๋ยวก็กลับมา”
“แต่ยัยนั่น...”
นิน่า หันมองซ้ายมองขวาอย่างเริ่มกังกล เมื่อ เพลงขวัญ เพื่อนสนิทของเธอหายไปจากโต๊ะหลังจากดื่มไปหนักมาก
“ไม่ได้...จะปล่อยให้ยัยนั่นไปไหนคนเดียวตอนเมาไม่ได้เด็ดขาด!”
นิน่ารีบเดินออกจากกลุ่มเพื่อน เมื่อรู้ว่าเวลาเพลงขวัญเมา มักจะเกิดเรื่องขึ้นทุกครั้ง ซึ่งเธอกลัวว่าครั้งนี้อาจเกิดเรื่องขึ้นอีกก็ได้
“นี่มันที่ไหน อื้อออ ทำไมไม่มีเพื่อนสักคนเลยล่ะ หลงเหรอ...”
เพลงขวัญที่เมาจนแทบมองอะไรไม่ชัดเจนเดินเข้ามาในห้องที่แทบไม่มีคน เธอพยายามเพ่งตามองไปรอบๆก่อนจะเห็นมีคนเปิดประตูเข้ามา เพลงขวัญรีบเดินเข้าไปหลบหลังโซฟาเมื่อคิดว่าตัวเองคงมาผิดห้อง
“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
“ครับ คนของเราจัดการไอ้สตีฟเรียบร้อยแล้วครับ ศพของมันถูกส่งกลับไปให้ครอบครัวมันที่โน่นเมื่อวาน ส่วนลูกน้องของมันหนีหายกันไปหมดแล้วครับ”
“อืม ดีมาก”
“ให้ผมเรียกเธอเข้ามาเลยรึเปล่าครับ””
“อืม เรียกเข้ามาเลย เอาเหล้าเข้ามาด้วย”
“ครับ”
พอพูดจบ ตะวัน ลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่มอย่าง เมฆา ก็เดินกลับออกไป ส่วนคนเป็นเจ้านายได้แต่ถอยหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่สุดท้ายก็กำจัดมารชีวิตออกไปได้สักที
‘อะไรกัน...ฆ่าคนอะไรกัน หรือเราหูฝาด เมามากเลยใช่ไหมเนี่ย...’
เพลงขวัญที่ดันมาได้ยินการสนทนาระหว่างลูกน้องกับเจ้านายหนุ่มถึงกับรีบเอามือปิดปาก จากที่เมาๆอยู่ถึงกับตาสว่างขึ้นมาทันที
‘แล้วจะออกไปยังไงเนี่ย! โอ๊ย! ไม่น่าเข้ามาในห้องนี้เลย’
จากนั้นไม่นานก็มีเสียงประตูห้องเปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับบริกรเดินเข้ามาก่อนจะเดินออกไปเมื่อจัดเตรียมเครื่องดื่มให้เรียบร้อยแล้ว
“นายครับ เธอมาแล้วครับ”
“อืม นายไปจัดการให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องไอ้สตีฟ ถ้ามีใครรู้ก็ฆ่าทิ้งไปให้หมด ฉันไม่อยากมีปัญหาทีหลัง”
“ครับ”
พอรับคำสั่งตะวันก็เดินกลับออกไปอีกครั้ง พร้อมกับที่สาวสวยเดินสวนเข้ามาในห้องวีไอพีของผับชื่อดังแห่งนี้
“ไม่เจอกันนานเลยนะคะ รู้ไหมว่าเอวาคิดถึงคุณแค่ไหน ไม่เคยมีใครดีเท่าคุณเลยจริงๆนะคะ”
เอวา สาวสวยที่มีไว้สำหรับบริการแขกวีไอพีของผับแห่งนี้โดยเฉพาะเดินเข้ามาพร้อมกับนั่งทาบทับไปบนตักของแขกวีไอพีพ่วงตำแหน่งเจ้าของผับอย่างรู้งาน
“หึหึ เธอก็รู้หน้าที่ไม่เปลี่ยน ครั้งนี้ขอหนักๆนานๆ”
“ได้สิคะ เอวาพร้อมบริการเสมอ จะทั้งวันหรือทั้งคืนเอวาก็ไหว”
น้ำเสียงอันยั่วยวนของเอวาบอกขึ้น ก่อนเธอจะเลื่อนกายลงมานั่งคุกเข่าอยู่ระหว่างขาของแขกที่สุดแสนจะเพอร์เฟคอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เขาทั้งหล่อ ทั้งรวยแถมลีลารักยังเร่าร้อนหนักหน่วงอีก จะไม่ให้เรียกว่าเพอร์เฟคก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว
จากนั้นเอวาก็เริ่มบรรเลงเพลงรักด้วยปากอันอวบอิ่มและเร่าร้อนของเธอโดยมีแขกวีไอพีหนุ่มนั่งเคลิ้มหลับตาพริ้มอย่างสุขสมเมื่อหลายวันแล้วที่เขาไม่ได้ปลดปล่อยเพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องสตีฟ คู่แค้นคู่อาฆาตของเขาจนในที่สุดเขาก็จัดการสตีฟได้
“ฮึ่ม! ดีมาก อ๊า!”
เสียงครางทุ้มดังขึ้น เมื่อทั้งปากทั้งลิ้นของเธอช่างทำงานได้ดีเหลือเกิน เอวาเล่นเลียวนไปมาบนหัวเห็ดบานหยักแล้วดูดดึงมันเข้าไปจนสุดลำเอ็นยาว ร่างใหญ่เสียวกระสันสั่นเทาจนทำให้เขาแทบอดกลั้นความต้องการเอาไว้ไม่ไหวแต่เอวาก็ช่ำชองเกินกว่าจะยอมให้เขาได้ปลดปล่อย เมื่อเธอค่อยๆผ่อนแรงลงแล้วเลียเล่นไปมาแทน
“หึหึ ยังดีเหมือนเดิม”
เขาบอกขึ้นพร้อมกับมองร่างบางที่กำลังกลืนกินแท่งรักของเขาเหมือนกับว่ามันอร่อยเกินกว่าจะหยุดได้
ส่วนเอวา ยิ่งเขาชมเธอยิ่งได้ใจเมื่อรู้ว่าจะได้ค่าตอบแทนอย่างหนักจากการบริการเขา และเขาเองก็ไม่เคยเจอใครที่บริการถูกใจได้อย่างเธอมาก่อนด้วย
‘นี่มันอะไรกัน...อ๊าย! เขากำลังทำอะไรกันเนี่ย!’
เพลงขวัญที่ได้ยินการสนทนาพร้อมทั้งเสียงครางและเสียงกลืนกินอย่างชัดเจนถึงกับอ้าปากค้าง เธอมองซ้ายมองขวาเพื่อหาทางออกเมื่อคงได้นั่งแอบอยู่แบบนี้ทั้งคืนแน่ถ้าเธอไม่ออกไป
ปึก!
“โอ๊ย! อุ๊บ!...”
‘เวรแล้วไงยัยเพลง ยัยบ้าเอ๊ย!’
เพลงขวัญที่กำลังจะคลานไปยังประตูถึงกับตกใจเมื่อเธอดันไปชนเข้ากับโต๊ะในห้องเข้าพอดี ทำเอาบทสวาทที่กำลังโลดแล่นถึงกับสะดุด ทั้งสองมองไปยังต้นทางของเสียงและพบว่ามีอีกคนกำลังคลานอยู่บนพื้นห้อง
“ว๊าย! นี่เธอเป็นใครกันห๊ะ!”
เอวาถึงกับตกใจลุกขึ้นตวาดถามเสียงดัง
“เอ่อ พอดี เอ่อ ฉันเมา...เมามาก โอ๊ย เมาอะไรอย่างนี้ เมาจนเข้าห้องผิด ขอโทษที่รบกวน ฉันขอออกไปก่อนนะ”
เพลงขวัญรีบลุกขึ้นตั้งท่าจะเดินออกจากห้องอันมืดมิดนี่ไป แต่เสียงทุ้งของเจ้าของห้องกลับดังขึ้นก่อน
“เดี๋ยว...เธอออกไปก่อน...”
“คะ? เอ่อ ให้เอวาออกไป...”
“อืม”
เอวาถึงกับงงเมื่อคนที่ควรถูกไล่ออกจากห้องควรจะเป็นอีกคนที่ไม่ใช่เธอต่างหาก แต่ด้วยเขาเป็นคนสั่งเธอเลยจำต้องเดินออกจากห้องไปด้วยท่าทางหงุดหงิดเพราะถูกขัดจังหวะ
“เอ่อ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันเข้าห้องผิด และ เอ่อ ฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นด้วย เพราะฉันเมา”
เพลงขวัญรีบบอกแต่ท่าทางของเธอกลับตรงกันข้ามเมื่อมันช่างมีพิรุธเสียเหลือเกิน
“หึหึ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ ที่เธอพูดมาน่ะแสดงว่าได้ยินสินะ”
เพลงขวัญถึงกับหายใจสะดุด เมื่อที่เขาพูดมานั้นไม่ผิดเลยสักนิด
“เอ่อ ไม่ได้ยินจริงๆนะ...ถึงได้ยินฉันก็ไม่บอกใครหรอก ฉันไม่รู้จักด้วยซ้ำคนชื่อสตีฟ...”
“หึหึ”
และยิ่งพูดเพลงขวัญยิ่งเผยความจริงออกมา เธอตัดสินใจวิ่งตรงไปทางประตูห้องแล้วเปิดมันออก
ปึง!!!
แต่เขากลับไวกว่า เดินมาเพียงไม่กี่ก้าวก็สามารถดันประตูห้องปิดลงอีกครั้ง ทำเอาเพลงขวัญถึงกับยืนแข็งทื่อเมื่อเขายืนประชิดอยู่ด้านหลังของเธอ ลมหายใจอุ่นร้อนสาดลงมาที่ลาดไหล่เปลือย ก่อนเสียงกระซิบที่เป็นเหมือนเสียงมัจจุราชสำหรับเธอจะดังขึ้น
“คงปล่อยให้เธอรอดไปไม่ได้แล้วล่ะ”
เขาบอกขึ้น ก่อนจะดึงร่างเล็กให้หันหน้ามาหาเขา มือใหญ่ยกขึ้นบีบกำรอบลำคอเล็กแล้วเริ่มเพิ่มแรง เพลงขวัญที่กลัวจนตัวสั่นได้แต่หลับตาปี๋พร้อมกับคิดว่าเธอคงได้ตายอยู่ในห้องนี้แล้วแน่ๆ
“ฉันขอโทษ ฮือๆๆ ฉันยังไม่อยากตาย ฮือๆๆๆ ฉันเกิดมาได้แค่ไม่กี่ปีเองนะ ฮือๆๆๆ”
สองตาหลับปี๋แต่ปากยังร้องขอชีวิต ทำเอาคนที่อยากฆ่าเธอถึงกับลังเล เขาเผลอผ่อนแรงพร้อมกับจ้องมองคนตรงหน้า
‘นี่มัน...เด็กนี่...’
เขาพึ่งเห็นหน้าของคนที่เขาต้องการฆ่าแบบชัดเจน และเขาก็คิดว่าเธอยังเด็กอยู่
“เธออายุเท่าไหร่?”
เขาถามขึ้น
“ฉัน ฮึก...26 ฮือๆๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฮือๆๆ ฉันยังไม่อยากตาย ไม่อยากตายจริงๆ ฮือๆๆๆ”
เพลงขวัญขอร้องออกมา ก่อนจะค่อยๆปรือตาขึ้นมองเขาเมื่อเห็นว่าแรงบีบที่คอหายไปแล้ว และพอเห็นหน้าเขาชัดเธอถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าคนเลวๆแบบเขาจะหล่อได้ขนาดนี้
’26 เหรอ หึหึ น่าลองดีนี่’
และเขาก็เปลี่ยนใจ เมื่อเห็นหน้าตาของเธอชัดเจน แถมหุ่นเล็กๆที่ขนาดแตกต่างจากเต้าอวบที่โผล่พ้นออกมาจากเดรสสั้นที่เธอใส่อยู่นั่นอีก
“ไม่อยากตายงั้นเหรอ...จะให้ฉันทำยังไงดีล่ะในเมื่อเธอรู้ความลับของฉันไปแล้ว”
“จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ แต่อย่าฆ่าฉันเลยนะ ฮือๆๆ ฉันขอร้อง”
“ทำได้ทุกอย่างงั้นเหรอ”
และแผนชั่วก็ผุดออกมา
“งั้น...เธอก็มาทำงานต่อจากผู้หญิงคนเมื่อกี้”
“ห๊ะ! ฮึก...ทำงานอะไร ฮึก...ฉันทำไม่ได้หรอก ทำไม่เป็น”
เพลงขวัญถึงกับตกใจ เพราะรู้ว่าเขาหมายถึงงานอะไร
“หรือว่าอยากตาย”
ไม่ได้พูดเปล่า แต่เขายังบีบรัดคอของเธอแน่น
“โอ๊ย! อื้อๆๆ ทำ แฮ่กๆๆ ทำก็ได้ ปล่อยก่อน แฮ่กๆ”
เพลงขวัญรีบจับแขนของเขาให้ปล่อย ก่อนจะรีบหายใจเอาลมเข้าปอด
“ว่าไง จะทำหรือจะตาย”
และสุดท้ายเธอก็หมดทางรอด กลัวตายยิ่งกว่ากลัวที่จะเสียตัวให้กับเขา เธอไม่น่าเดินหลงเข้ามาในห้องนี้เลยจริงๆ
- ผู้เขียน
