SENIORS37:ขู่ให้รัก
2035 คำ
SENIORS 37
***************************
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกภายในห้องตอนนี้ก็มืดสนิทไปแล้ว
ฉันลุกขึ้นไปเปิดไฟก็ต้องตกใจเมื่อภายในห้องสว่างขึ้นแล้วพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องเพียงคนเดียวแต่ดันมีอีกคนที่อยู่กับฉัน
พี่อาร์นั่งอยู่ที่โซฟาเงียบๆ คนเดียวก่อนจะเงยหน้ามามองฉันแล้วยิ้มให้ คนตรงหน้าลุกขึ้นบิดขี้เกียจเหมือนว่าเขามานั่งรอฉันตื่นอยู่นานแล้วแต่ไม่อยากปลุกเพราะเห็นว่าชวงนี้ฉันเครียดๆ ก็เลยอยากให้ฉันพักผ่อน
เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็นเพราะเรื่องที่ฉันอยากรู้ก็คือเขาเข้าห้องฉันมาได้ยังไง ฉันจำได้ว่าตัวเองล็อกประตูเอาไว้แล้วนี่
ฉันมองหน้าคนตรงหน้าด้วยความงุนงงเขาที่เห็นว่าฉันทำหน้าตกใจอยู่นั้นก็เดินเข้ามาหาฉันแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้เหมือนจะจูบทำให้ฉันถอยห่างทันที
“พะ…พี่อาร์”
“ตื่นแล้วเหรอครับ”
“พี่อาร์เข้าห้องเหมยได้ยังไงคะ?”
คนตรงหน้าหัวเราะออกมาก่อนจะชูกุญแจสำรองห้องของฉันขึ้นมาทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าใครที่เอามาให้เขา
ไข่มุกไงมันมีกุญแจสำรองของฉันและฉันก็ลืมเอากับมันด้วย ไม่คิดเลยว่ามันจะเอามาให้พี่อาร์แบบนี้ เพื่อนเลวฉันจะเลิกคบกับมันจริงๆ นะเนี่ยถ้ามันยังทำตัวแบบนี้
นี่ก็อยากจะรู้ว่ามันเป็นห่วงเพื่อนตัวเองบ้างหรือเปล่าถึงได้ให้กุญแจห้องฉันกับคนอื่นแบบนี้
เรื่องบางเรื่องฉันว่ามันก็ไม่ควรยุ่งหรือเปล่า ฉันโกรธจริงๆ นะที่ไข่มุกมันทำแบบนี้
ฉันบอกมันหลายครั้งแล้วว่าฉันกับพี่อาร์เราไม่ได้เป็นอะไรกัน จริงอยู่ที่เขามาตามจีบฉันแต่มันก็ไม่ควรเอากุญแจห้องฉันให้เขาหรือเปล่า
“พอดีไข่มุกให้กุญแจห้องเหมยเอาไว้น่ะพี่ก็เลยเข้ามาได้”
เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิดไม่มีใครที่มีกุญแจห้องฉันนอกจากมันไง ถ้าไม่ใช่มันแล้วจะเป็นใคร
พี่อาร์ที่เห็นว่าฉันทำหน้าบึ้งเขาก็บอกไม่ให้ฉันโกรธไข่มุกเพราะเขาขอร้องไข่มุกเองมันเลยยอมใจอ่อนให้มาแบบนี้
แต่ถ้าฉันเป็นอะไรขึ้นมาล่ะใครจะรับผิดชอบ ยังไงฉันก็โกรธอยู่ดีฉันบอกมันหลายครั้งแล้วไงว่าอย่าทำแบบนี้อย่าจับคู่ให้ฉันกับพี่อาร์
เรื่องของเรามันจะค่อยๆ เป็นไปตามความเหมาะสมไม่ต้องมาเร่งรัดให้ฉันมีผัว ฉันอยู่แบบนี้มันก็ดีแล้วไง
“แล้วทำไมไม่ปลุกเหมยล่ะคะ?”
“พี่ชอบมองเหมยเวลานอนครับ ครั้งแรกเลยนะที่ได้เห็น”
หน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีที่พี่อาร์พูดแบบนี้ ฉันเมินหน้าไปทางอื่นเพราะไม่กล้าสู้สายตาคู่คมของเขาได้
ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันก็คงไม่รู้สึกอะไรหรอกเพราะไม่ได้คิดอะไรกับเขาอยู่แล้ว แต่ที่มันรู้สึกเขินแบบนี้เป็นเพราะว่าฉันเองก็เริ่มรู้สึกดีกับเขาไง
ทีแรกฉันก็จะบอกเขานั่นแหละว่าอยากลองเปิดใจดูและเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ ถ้าใช่ก็คบถ้าไม่ใช่ก็เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันเหมือนเดิม
แต่พอเจอเขาอยู่กับพี่มิหวาดูเหมือนจะสนิทสนมกันมากฉันก็เลยเปลี่ยนใจที่จะไม่พูดคำนั้นออกมา
“ไปหาอะไรกินกัน รอเหมยตื่นนี่ก็นานเหมือนกันนะเนี่ย”
“แล้วทำไมไม่ไปกินกับพี่มิหวาล่ะคะ?”
ก็เห็นออกไปด้วยกันทำไมไม่ไปด้วยกันซะเลยล่ะจะมาหาฉันทำไม ฉันน่ะไปไหนมาไหนเองจนชินแล้วไม่ต้องมาก็ได้
ฉันเดินหนีไปเปิดตู้เย็นกินน้ำพี่อาร์เองก็เดินตามฉันแล้วแล้วเอียงคอมองหน้าฉันพร้อมกับรอยยิ้ม มองหน้าฉันแบบนี้หมายความว่าไง
“มองทำไมคะ?”
“ถ้าเป็นคนอื่นพูดพี่จะรู้ได้ทันทีว่ากำลังหวงพี่อยู่ แต่ที่เหมยพูดนี่คิดอะไรหรือเปล่าครับ?”
ฉันแทบสำลักน้ำที่เพิ่งดื่มเข้าไปทันที ฉันเนี่ยนะหวงเขาคือฉันถามไม่ได้เลยงั้นเหรอ
ก็ฉันเห็นเขาออกไปกับพี่มิหวาแต่แล้วกลับมาชวนฉันไปกินข้าวเป็นใครก็ต้องถามเหมือนกันทั้งนั้นแหละไม่เห็นเกี่ยวกับหวงไม่หวงเลย เขาน่ะมั่วแล้ว
พี่อาร์ที่คิดไปเองคนเดียวก็หัวเราะเสียงดังทำให้ฉันต้องมองเขาอย่างไม่ชอบใจ
ความจริงแล้วฉันก็มีแอบเคืองบ้างแหละแต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นหวงขนาดนั้น เพราะเขาไม่ได้บอกความจริงกับฉันไงว่าไปทำธุระกับใคร ถ้าเขาบอกฉัน ฉันก็คงไม่เคืองเขาแบบนี้หรอก
“เหมยไม่ได้หวงพี่อาร์สักหน่อยไม่ต้องมาพูดแบบนี้เลยนะคะ”
“โอเคครับไม่หวงก็ไม่หวง งั้นเราไปกินข้าวกันนะ”
“…”
“หรือจะไม่ไป งั้นพี่ไปกินกับมิหวาก็ได้นะ”
“เลี้ยงเหมยด้วย”
ฉันรีบพูดขึ้นมาทันทีที่ได้ยินพี่อาร์บอกว่าจะไปกินข้าวกับพี่มิหวา ก่อนเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะแต่งตัวใหม่เพราะเมื่อกี้นอนหลับไปทำให้เสื้อนักศึกษายับหมด
พอออกมาก็เห็นพี่อาร์ควงกุญแจห้องฉันเล่น ฉันก็เลยเดินเข้าไปจะคว้าเอากุญแจตัวเองแต่แล้วพี่อาร์ก็หลบทัน
“ขอกุญแจให้เหมยด้วยค่ะ”
“ของเหมยที่ไหนนี่มันของพี่ พี่ไม่ได้ขอจากเหมยนี่ครับแต่มีคนใจดีให้พี่มา”
เจ้าเล่ห์จริงๆ เลย ฉันทำหน้าบึ้งและไม่ยอมออกไปกินข้าวกับเขาจนกว่าเขาจะคืนกุญแจให้ฉัน
เอาสิก็ให้มันรู้กันไปเลยว่าเขาจะไม่ยอมฉัน พี่อาร์ที่เห็นฉันต่อต้านเขาแบบนี้เขาก็ถอนหายใจแล้วก็ยอมฉันจนได้
“โอเค พี่จะคืนให้ตอนที่เรากินข้าวเสร็จแล้วสัญญา”
“ก็ได้ค่ะ”
ฉันยอมออกมากินข้าวกับพี่อาร์และร้านที่เราไปกินข้าวกันก็คือร้านราดหน้าร้านเดิมที่เรากินเป็นประจำจนเจ้าของร้านจำหน้าเราได้แล้วและยังบอกอีกว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน
ฉันกำลังจะปฏิเสธแต่พี่อาร์ก็พูดขึ้นมาก่อนว่าเราเป็นแฟนกันตามที่เจ้าของร้านพูด
พี่อาร์ให้ฉันนั่งรอเขาที่ร้านก่อนเขาบอกว่าจะออกไปทำธุระแป๊บเดียวฉันเลยไม่ได้สนใจว่าเขาจะออกไปไหน
ผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีเขาก็เดินเข้ามานั่งตรงข้ามฉันแล้ว เราสองคนนั่งกินราดหน้าและพูดคุยเรื่องนั่นนี่ไปเรื่อยๆ จนเจ้าของร้านเดินเข้ามาที่โต๊ะเราแล้ววางขนมทองหยอดให้เราสองคน
“พวกเราไม่ได้สั่งนะครับ”
“วันนี้เป็นงานวันเกิดของป้าจ๊ะเลยมีเมนูพิเศษมาแถมให้”
ฉันกับพี่อาร์กล่าวขอบคุณพร้อมกันก่อนจะลงมือกินขนมทองหยอดจนหมด หลังจากนั้นเราก็เดินเล่นที่ตลาดนัดตอนกลางคืนสักพักก่อนที่พี่อาร์จะมาส่งฉันที่หอ
พอมาถึงหอฉันก็อยากจะถามพี่อาร์มากเลยนะว่าวันนี้เขาไปไหนกับพี่มิหวามาทำไมถึงต้องไปกับเธอด้วย
ในเมื่อเขาก็บอกฉันตลอดว่าไม่ได้คิดอะไรกับเธอนอกจากคำว่าเพื่อนเลยและเขาก็ไม่ชอบให้ใครมาตามแบบนี้
แต่ถ้าฉันถามไปเดี๋ยวเขาก็คิดว่าฉันหวงเขาอีกหรอก ฉันไม่ได้หวงเลยนะก็แค่อยากรู้เท่านั้นเอง แต่สุดท้ายแล้วฉันก็ไม่ได้ถามเพราะไม่กล้า
ตอนนี้ฉันสับสนกับตัวเองมากเลยนะว่าตัวเองเป็นบ้าอะไรกันแน่หรือว่าฉันจะหวงพี่อาร์จริงๆ ไม่หรอกมั้งฉันก็แค่อยากรู้เท่านั้นเองแหละไม่ได้หวงหรอก
“ขอกุญแจห้องของเหมยคืนด้วยค่ะ”
ฉันยื่นมือไปตรงหน้าพี่อาร์เพื่อที่จะให้เขาเอากุญแจให้ฉัน เขายิ้มให้ฉันก่อนจะคืนให้โดยที่ไม่ลีลาอะไรเลยซึ่งมันผิดปกติมาก
อย่างน้อยเขาก็จะพูดเล่นลิ้นไปเรื่อยๆ จนฉันรำคาญแต่นี่กลับให้มาง่ายมาก วันนี้เขาชอบทำตัวแปลกๆ แต่ก็ช่างเหอะเพราะมันก็น่าจะดีแล้วที่เขายอมให้ง่ายขนาดนี้
“กุญแจดอกนี้พี่คืนให้เพราะมันเป็นของเหมย แต่ดอกนี้พี่คงให้ไม่ได้เพราะพี่เป็นคนซื้อมากับมือ”
พี่อาร์ชูกุญแจอีกดอกขึ้นมาแล้วยิ้มอย่างมีความสุข นี่เขาแอบเอากุญแจของฉันไปทำเพิ่มงั้นเหรอ
พอรู้แบบนี้ฉันก็รู้ได้ทันทีเลยว่าที่เขาบอกให้ฉันรอที่ร้านราดหน้าแล้วเขาจะออกไปทำธุระแป๊บเดียวนั่นคือเขาออกไปร้านกุญแจที่อยู่ตรงหัวมุมตลาดนั่นเอง เจ้าเล่ห์มากเลยผู้ชายคนนี้
ถ้าจะขอยึดคืนเชื่อสิว่ายังไงเขาก็คงไม่ให้อยู่ดี ถึงว่าล่ะทำไมถึงยอมคืนกุญแจให้ฉันง่ายๆ แบบนี้
“พี่คงไม่แอบเข้าไปมีอะไรกับเหมยตอนนอนหรอกครับไว้ใจได้”
“…”
“แต่ก็ไม่แน่เหมือนกันนะ เพราะเราเองก็เซ็กซี่จนพี่อยากเห็นเราเปลือยอีกรอบแล้วสิ”
“พี่อาร์”
ฉันตีแขนคนตรงหน้าอย่างแรงที่เขาพูดเรื่องนี้อีกแล้ว ฉันรู้ว่าเขาไม่ทำอะไรฉันหรอกแต่การที่เขามีกุญแจห้องฉันมันทำให้ฉันอยู่ไม่เป็นสุขน่ะสิ
เพราะห้องนี้มันเป็นห้องส่วนตัวของฉันนะและเราก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย การที่เขาเข้านอกออกในในห้องฉันแบบนี้ฉันรู้สึกไม่โอเคเท่าไหร่
“ขอคืนด้วยค่ะมันเป็นห้องส่วนตัวของเหมยนะคะ ห้องของพี่อาร์เหมยยังไม่เห็นไปยุ่งด้วยเลย”
“พี่ให้กุญแจสำรองเหมยได้นะถ้าเหมยอยากได้อ่ะ พีไม่หวงห้องพี่หรอก”
“เหมยไม่อยากได้เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”
“หึ งั้นก็รีบเป็นเร็วๆ สิคะยอมเสียตัวให้พี่ตอนนี้เลยมั้ยล่ะ ลำพี่แข็งแล้วเนี่ย”
“ถ้าพูดหยาบคายอีกเหมยจะย้ายหอนะพี่อาร์”
“เฮ้อ เราก็เป็นซะแบบนี้ บางทีพี่ก็คิดนะว่าจะจับเราเอาไปเลยเรื่องจะได้จบๆ แล้วเราก็จะได้เป็นเมียพี่ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะพี่แม่งโคตรจะรักน้องเหมยเลยค่ะ”
“…”
ฉันมองหน้าพี่อาร์ที่มองหน้าสบตากับฉันก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาใกล้ฉันจนฉันต้องถอยหลังหนี
แต่เขาก็รั้งเอวฉันเอาไว้ก่อนจะดึงเข้าหาตัวเขาแล้วก้มลงมากระซิบที่ข้างหูฉันเบาๆ ทำให้ริมฝีปากของเขาเสียดสีกับใบหูจนขนลุกชันชึ้นมา
“พี่บอกเหมยหลายรอบแล้วไงว่าพี่ก็เป็นเหมือนผู้ชายทั่วไปที่มีอารมณ์ทางเพศเหมือนกัน พี่ต้องอดทนกับเรามากแค่ไหนที่จะไม่ทำอะไรเราเวลาที่อยู่ในห้อง แค่นี้เรายังไม่รู้อีกไงว่าพี่จริงจังกับเราอ่ะ”
“…”
“รีบรักพี่ล่ะก่อนที่พี่จะจับเราทำเมียซะตอนนี้”
- ผู้เขียน
