SENIORS28:ห่วงความรู้สึก
2196 คำ
SENIORS 28
*****************************
[AR : SAID]
ผมกลับมาที่ห้องของตัวเองหลังจากที่ไปส่งเหมยเสร็จ ผมชอบไปนั่งเฝ้าเหมยที่หน้าหอเธอนะไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
ผมจะอยู่เฝ้าจนกว่าเธอจะปิดไฟแล้วผมถึงจะกลับ ผมแค่รู้สึกว่าการที่เราได้ทำอะไรเพื่อคนที่เรารักต่อให้เธอจะไม่รู้มันก็ทำให้เราแม่งโคตรมีความสุขเลยว่ะ
ทีแรกผมเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่ทำอยู่มันเรียกว่าความรักหรือเปล่า จนกระทั่งผมมาคิดๆ ดูแล้วผมไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย
เหมยแม่งเป็นคนแรกที่ทำผม ผมก็เลยรู้ไงว่าการที่ตัวเองทำแบบนี้มันคือการที่เราอยากเอาใจใส่คนที่เรารัก
แต่วันนี้เหมยขอร้องให้ผมกลับไปพักผ่อนไม่ต้องมาเฝ้าเธอแล้วผมก็เลยยอม
ช่วงนี้ที่ผมยอมเหมยทุกอย่างเพราะผมไม่อยากให้เธอเครียดหรือคิดมากกับเรื่องของผม แค่เรื่องงานของเธอก็เยอะอยู่แล้ว
หวานเองก็ชอบมาเล่าให้ผมฟังบ่อยๆ ว่าพักนี้ดูเหมยซึมๆ ไปไม่ร่าเริงเหมือนเดิมเลย
ผมเองก็ไม่อยากเอาเรื่องของตัวเองไปทำให้เธอต้องไม่สบายใจด้วยเลยเลือกที่จะตามใจเธอทุกอย่างและชวนเธอไปผ่อนคลายด้วยเผื่อจะดีขึ้น
ผมเดินไปที่ลิฟต์กำลังจะกดลิฟต์ไปที่ห้องของตัวเองมิหวาก็วิ่งมาจากไหนไม่รู้เข้ามาหาผม
ผมเองก็ตกใจเหมือนกันที่เธอมาหาผมดึกๆ แบบนี้ และผมก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ด้วยที่เธอมาหาผมถึงที่พักแบบนี้
อย่างที่บอกว่าผมไม่ชอบให้คนที่ไม่สนิทเข้านอกออกในในที่ที่เป็นส่วนตัวของผม แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรได้แต่ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
นี่ถ้าเป็นเหมยวิ่งเข้ามาหาผมแม่งจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี่เป็นคนที่ผมไม่คิดที่จะชอบสักนิด
ช่วงนี้มิหวาเองก็ชอบตามผมไปทุกที่ไม่ว่าผมจะทำอะไรไปที่ไหนเธอมักจะถามตลอดเหมือนว่าเราเป็นแฟนกัน
ผมเองก็ต้องบ่ายเบี่ยงเพราะไม่อยากจะปฏิเสธเธอบ่อยๆ จนทำให้เธอเสียหน้า เวลาที่ผมอยู่ห้องพิเศษในวันที่ไม่มีเรียนมิหวาก็จะมาหาผมและขอเข้าไปนั่งในนั้นด้วย
ทั้งที่ผมก็บอกว่าไม่ว่างแต่เธอก็อยากอยู่กับเขาอย่างนั้น และนี่ก็ยังตามมาอีก
แม่งโคตรเหนื่อย
ตอนนี้ก็ดึกแล้วไงและผมก็อยากพักด้วยแต่ไม่รู้ว่าทำไมต้องมาเจอคนที่ไม่อยากเจอ
“อาร์ไปไหนมาอ่ะเรานั่งรอตั้งนาน”
ผมยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองคือมันใช่เรื่องที่เธอจะต้องมาถามผมแบบนี้ป่ะ
ผมอยากบอกเธอตรงๆ นะว่าไม่ต้องมาตามหรืออะไรกับผมแล้ว เพราะผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอนอกจากเพื่อนที่ร่วมเรียนคลาสเดียวกันเท่านั้น
และยิ่งเธอทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ผมเบื่อหนักมากและไม่อยากยุ่งกับเธอ เพราะถ้าเป็นเพื่อนผู้หญิงคนอื่นพวกเธอก็แค่เข้ามาพูดคุยเรื่องต่างๆ เท่านั้นหรือไม่ก็ปรึกษาเรื่องงานไม่ได้มาตามติดผมเหมือนที่มิหวาทำ
ที่จริงผมเองก็บอกเธอไปแล้วนะว่าเราเป็นเพื่อนกันแต่ดูเหมือนเธอจะไม่ฟังและถึงยังตามผมอยู่แบบนี้
แม่งเอ้ย
คนที่ผมอยากจะตามกลับบอกให้ผมเลิกตาม ผมที่ผมไม่อยากให้มาตามก็ดันมาตาม
เฮ้อ
“เราไปข้างนอกมาน่ะ”
ผมตอบแค่นั้นเพราะไม่อยากให้เธอถามอะไรมากกว่านี้ การที่ผมไปไหนมาไหนไม่บอกเธอมันก็ไม่ใช่ความผิดของผมป่ะ
เพราะผมอยากมีพื้นที่ส่วนตัว และเธอเองก็ไม่ได้เป็นอะไรกับผมไง ตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าผมกำลังตามจีบเหมยอยู่เธอก็เข้าหาผมมากขึ้น นั่นแหละที่ทำให้ผมรำคาญ
“มิหวามีอะไรอีกมั้ยอ่ะพอดีเราเหนื่อยจะไปนอน”
“ใจร้ายกับเราอีกแล้วนะอาร์ นี่เรามารออาร์เป็นชั่วโมงเลยนะ”
มิหวาทำหน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้ผมถึงกลับถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย รู้งี้ผมไปอยู่เฝ้าเหมยที่หอของน้องก็คงจะดีหรอกว่ะ แม่งจะได้ไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้โคตรน่าเบื่อ
ก็ไม่รู้จะต้องพูดยังไงให้เธอเข้าใจว่าผมไม่ได้อยากให้เธอทำแบบนี้ แต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงที่จะไม่ทำร้ายความรู้สึกของเธอไง
“อาร์จะใจร้ายทิ้งเราแบบนี้เลยเหรอ?”
“เราเปล่า”
“เห็นหน้าเราก็ทำหน้าเหมือนไม่อยากพูดด้วยแบบนี้เราเสียใจนะ”
“แล้วมีอะไรกับเราอ่ะ เราเหนื่อยนะมิหวา”
ผมทำหน้าเหนื่อยใจออกมาเพื่อให้เธอรู้ว่าเธอไม่ควรมารบกวนผมในเวลาแบบนี้ ถ้าอยู่มหาลัยผมแม่งจะไม่ว่าไรเลยไง
แต่นี่มันดึกแล้วการที่เธอมาหาผมแบบนี้มันเหมือนล้ำเส้นกันยังไงไม่รู้ เวลาแบบนี้จะมีใครกล้าที่จะมาหาผมบ้างล่ะเพราะส่วนมากแล้วก็จะเกรงใจผมทั้งนั้น
ผมเองก็ไม่กล้าไปหาใครในเวลานี้เหมือนกันนอกจากเหมย
“ถ้าไม่สำคัญคุยพรุ่งนี้ได้มั้ย?”
“ทีกับน้องคนนั้นไม่เห็นอาร์จะพูดแบบนี้เลยนะ”
ผมที่กำลังจะเดินหนีก็หยุดเดินก่อนจะหันไปมองหน้ามิหวาที่มองหน้าผมอยู่ก่อนแล้ว เมื่อกี้เธอตั้งใจพูดประชดผมงั้นเหรอ
พูดเหมือนว่าเราสองคนเป็นแฟนกันและผมกำลังนอกใจเธองั้น ผมเองก็อยากจะบอกเธอตรงๆ เหมือนกันนะว่าเธอกับเหมยไม่เหมือนกัน
สำหรับเหมยแล้วผมยินดีที่จะทำให้ทุกอย่างโดยที่เธอไม่ต้องร้องขอ แต่กับเธอผมไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจากเพื่อนเท่านั้น
และยิ่งเธอทำแบบนี้ผมก็ยิ่งไม่พอใจหนักเข้าไปอีก การที่ผมจะไปไหนมาไหนหรือทำอะไรกับเหมยมันก็ไม่แปลกเพราะผมกำลังตามจีบน้องอยู่ไง
“มิหวาพูดแบบนี้ต้องการอะไรจากเรา?”
ผมถามทันทีและน้ำเสียงผมก็ติดไม่พอใจด้วยเพื่อให้เธอรู้ว่าเธอไม่ควรก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของผม
ผมจะไปไหนมาไหนกับใครมันก็เป็นเรื่องของผมในเมื่อผมไม่ได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตัวผมจะทำอะไรก็ได้ไง และเธอก็ไม่ใช่เจ้าของผมด้วยเพราะงั้นเธอจะพูดแบบนี้ไม่ได้
พอเธอเห็นว่าผมเริ่มจะรำคาญเธอก็หลบสายตาผมทันที เพราะผมไม่เคยใช้น้ำเสียงนี้กับใครเธอเองก็น่าจะรู้ว่าผมแม่งเป็นคนที่ใจเย็นมาก
แต่ถ้าผมเริ่มทำเสียงรำคาญนั่นแปลว่าไม่ควรที่จะพูดอะไรต่อ จะบอกอะไรให้นะผมน่ะเป็นคนที่มีความอดทนสูงมากเลยเว้ย
แต่ถ้าใครที่ทำให้ผมหมดความอดทนนั่นน่ะคือคนที่ผมไม่เอาแล้วและไม่สนใจแล้ว
ที่ผมยอมเหมยทุกอย่างเพราะเธอเป็นกรณียกเว้นและเธอก็เป็นคนเดียวที่ผมจะไม่มีวันเบื่อเธอด้วย
ผมยังจำวันที่เธอไปเฝ้าผมที่โรงพยาบาลตอนรถล้มได้ดี ต่อให้อยากลืมยังไงก็ลืมไม่ลงว่ะ
“ต้องการให้เราขอโทษเหรอที่ให้มิหวามารอเราแบบนี้”
“เปล่า คือเรา…”
“อยากจะคุยอะไรกับเราล่ะ คุยเลยก็ได้เราเหนื่อยแต่เรารับฟังได้”
“ถ้างั้นเดี๋ยวเราค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้ อาร์ขึ้นไปพักผ่อนเถอะ”
มิหวาที่เห็นว่าผมทำหน้าเบื่อหน่ายออกมาแล้วถอนหายใจอยู่หลายครั้งก็รีบพูดตัดบทเหมือนกลัวว่าจะทำให้ผมทนไม่ไหว อืม เมื่อกี้ก็เกือบไม่ไหวจริงๆ นั่นแหละ
“เราขอโทษนะที่มารบกวนอาร์แบบนี้”
“ครับ”
“ฝันดีนะ”
“ฝันดีครับ”
ก่อนที่ลิฟต์จะปิดผมก็บอกฝันดีมิหวา ผมรู้ว่าเธอเองก็อยากจะให้ผมไปส่งแต่วันนี้ผมเหนื่อยมาก
อาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้ไปวิ่งมาก็ได้เลยไม่อยากไปส่งเธอเอาไว้วันหลังแล้วกัน
ที่จริงทุกวันผมก็ไม่อยากไปส่งหรอกแต่ก็ไม่อยากปล่อยให้เธอกลับเอง แต่วันนี้คงต้องปล่อยให้เธอกลับเองแล้วล่ะเพราะผมแม่งเหนื่อยจริงๆ
พอมาถึงห้องผมก็ล้มตัวลงนอนที่เตียงก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเปิดไลน์เหมย ผมอยากโทรหาเธอนะแต่คิดว่าเธอเองก็คงจะเหนื่อยเหมือนกันเลยไม่อยากโทรไปรบกวน
ผมบอกฝันดีเธอในข้อความไลน์ก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นไปอาบน้ำ แล้วพรุ่งนี้จะได้ไปรับน้องด้วย
อาร์_อากะอิ : หลับฝันดีนะครับ
อาร์_อากะอิ : คิดถึงน้องเหมยของพี่อาร์ที่สุดครับ
วันต่อมา
ผมตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะไปรับเหมย วันนี้เธอมีเรียนช่วงเช้าเลยกะว่าจะพาเธอไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยไปมหาลัย
วันนี้ผมไม่มีเรียนแต่ก็มีงานที่ต้องทำที่มหาลัยเลยจะเข้าไปทำด้วย พอเดินลงมาด้านล่างก็เห็นมิหวายืนยิ้มอยู่หน้าทางเข้า
เห็นอย่างนั้นผมก็ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายออกมาทันที ผมคิดว่าเธอจะเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้าหาผมแต่ไม่ได้ตามติดผมขนาดนี้
บางทีการที่เธอทำแบบนี้มันก็น่ารำคาญเหมือนกันนะยิ่งเธอเห็นผมไม่พูดเธอก็ยิ่งทำ เมื่อคืนก็ทีหนึ่งแล้วนี่ก็ยังจะทำอีกเหรอวะ
ไม่คิดว่ากูแม่งจะเบื่อบ้างไง ไอ้ที่พูดไปทั้งหมดน่ะมันไม่เข้าหูเธอเลยเหรอ
“เราคิดไว้แล้วเชียวว่าอาร์จะต้องตื่นเช้า เราขอติดรถไปด้วยนะ”
ถ้ามานั่งรอขนาดนี้แล้วก็ไม่ต้องมาขอเหอะ แม่งกระโดดขึ้นรถเลยง่ายกว่าเยอะ ผมถอนหายใจเพราะทำอะไรไม่ได้ไงจะปฏิเสธก็ไม่ได้ด้วยเพราะเธอมายืนอยู่ตรงหน้าผมขนาดนี้แล้ว
“เราจะต้องไปรับน้องด้วยอ่ะ”
ผมเพิ่งไลน์ไปบอกเหมยว่ากำลังจะไปรับให้เธอลงมารอเลยเพราะใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีก็น่าจะถึงแล้ว
พอมาเจอแบบนี้ผมก็กลัวว่าเหมยจะไม่ชอบใจเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าเหมยจะไม่ได้คิดอะไรกับผมก็ตาม
แต่คือเข้าใจป่ะว่าตอนนี้ผมกำลังทำคะแนนกับเธออยู่ก็เลยไม่อยากให้มีปัญหาตามมา
และดูท่าว่าเธอเองก็มีผู้ชายเข้าหาเยอะเหมือนกันต่อให้เธอจะไม่เล่นด้วยสักคนแต่ผมก็อยากจะเป็นคนที่เธอเลือกไง
“น้องเหมยน่ะเหรอ?”
มิหวาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเท่าไหร่แต่พอเธอมองหน้าผมที่จ้องหน้าเธอ เธอก็ยิ้มกลบเกลื่อนทันที
ผมเองก็พอจะดูออกว่ามิหวาไม่ชอบเหมยที่เหมยชอบไปไหนมาไหนกับผม
แต่แล้วไงวะในเมื่อผมมีสิทธิ์ที่จะไปไหนมาไหนกับเหมยตอนไหนก็ได้ ผมโสดเหมยโสดมันก็ไม่ผิดอะไร ผมไม่ชอบให้เธอมาเจ้ากี้เจ้าการเหมือนตัวเองเป็นเข้าของผมแบบนี้
“ถ้างั้นเราขอติดรถไปด้วยนะ ไหนๆ ก็มาแล้วอ่ะ”
“…”
“ให้เราติดรถไปด้วยนะอาร์”
“ครับ”
ผมไม่รู้จะพูดอะไรก็เลยพยักหน้าให้เธอไปด้วย เรื่องที่มิหวาจะไปรถคันเดียวกับผมเหมยเองก็ยังไม่รู้ ก็ไม่รู้ว่าเธอจะโอเคหรือเปล่าที่มีอีกคนติดรถไปกับเรา
ที่จริงแล้ววันนี้ผมตั้งใจจะใช้รถบิ๊กไบก์ขี่ไปหาเหมยนะเพราะเธอบอกว่าวันนี้ใส่กางเกงยีนส์ เธอมีลงพื้นที่น่ะ แต่พอมิหวามาแบบนี้ผมก็ต้องใช้รถยนต์ไปแทน
[AR : SAID END]
- ผู้เขียน
